در حال ویرایش مختار ثقفى (بخش)

===نبرد با زبیریان===
مختار ابتدا لشکری را با فرماندهی بن شمیط راهی جنگ [[حروراء|حرورا]] کرد<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://www.rajanews.com/detail.asp?id=63989| عنوان =  قیام مختار|   ناشر = کتاب‌همشهری - میرشکاک | زبان = فارسی}}</ref> بن شمیط با همراهی عبدالله بن کامل شاکری و همچنین کیان ایرانی به این جنگ رفت که با حیله مهلب، بن شمیط فریب یکی از دوستانش به نام بن وهب را خورد و به خاطر شک به عجمان به کیان دستور داد که پیاده به جنگ بروند و علی‌رغم اصرارهای کیان که لشکریانش در جنگ سواره ماهرتر هستند متقاعد نشد و دستور داد که پیاده به میدان بروند ایرانی‌ها پیاده به میدان رفتند و همگی کشته شدند. پس از ان جنگ روحیه سربازان ضعیف شد و عبدالله بن کامل برای تلافی یار ایرانیش کیان به میدان جنگ رفته و او هم کشته شد، پس از بن کامل خود بن شمیط به اشتباه خود اقرار کرده و پیاده به میدان جنگ می‌رود دلیرانه می‌جنگد و کشته می‌شود در همین حین که لشکریان بی فرمانده مانده بودند خود مختار از راه می‌رسد در ابتدا لشکر مختار با فرماندهی خود او به پیروزی می‌رسند ولی مختار با فرماندهانش عقب نشینی کرده و به دشتی بین [[حرورا]] و کوفه، رفتند و از موانع نیزار توانست دوباره به دشمن پیروز شده و بعد از آنجا به طور محرمانه لشکر را به عقب نشینی کوفه راضی کرد ولی کوفیان باز هم میدان را خالی کردند و شهر کوفه را دو دستی تقدیم زبیریان نمودند. 

پس از عقب نشینی، مختار نامه‌ای به ابراهیم بن مالک اشتر به موصل می‌فرستد. گفته شده که ابراهیم بن مالک اشتر از مختار کناره گرفت بود این امر به دلیل جدایی توسط زبیریان و مکاتبات دروغینی که فی‌مابین مختار و ابراهیم بود، صورت گرفت و آخر هم از زبیریان نامه پیمان صلح را دریافت کرده و ابراهیم هم برای اینکه به مختار نرسیده بود، ریشه کن کردن دولت امویان به دست زبیریان را در سر می پروراند و در این راه او نیز به اشراف کوفه در بصره پیوست.<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://tarikheslam.com/history/4-amavian/584-1388-08-08-14-43-26.html| عنوان = عبدالملک بن مروان (قسمت اول تا پایان قیام مختار)|   ناشر = وبگاه تاریخ اسلام | زبان = فارسی}}؛ {{یادکرد وب| نشانی = http://www.hawzah.net/Hawzah/Articles/Articles.aspx?LanguageID=1&id=84568| عنوان =  نقش ابراهیم بن مالک اشتر نخعی؛ در حوادث سیاسی عراق| زبان = فارسی}}؛ ابن اعثم کوفی، کتاب الفتوح، ج ۶، ص ۱۹۰.</ref>

مختار سعی فراوان کرد تا محاصره شدگان را به قیام و خروج از [[دار الاماره|دارالاماره]] وادار نماید؛ اما آنها توجهی نکردند مختار که از یاران خود مأیوس شده بود با اندکی از یاران خود که مورخان تعدادشان را ۱۹ نفر برشمرده‌اند، از دارالاماره خارج شده به دشمن حمله بردند و سعی کردند، محاصره را بشکنند؛ اما پس از جنگ و گریزهای فراوان، سرانجام یکی پس از دیگر کشته شدند؛ مختار هم جوانمردانه جنگید و در چهاردهم رمضان سال۶۷ هجری، در سن ۶۷ سالگی به کشته شد<ref>کامل، ابن اثیر، ج ۴، ص۲۷۸.</ref> پس از کشته شدن مختار یاران مختار که او را تنها گذاشته بودند و به امید امان به یاری مختار نرفته بودند، همانطور که مختار پیش گویی کرده بود، به دستور مصعب هفت هزار نفر از یاران مختار کشته شدند و سر از بدنشان جدا کردند.

سر مختار را بریده نزد مصعب بن زبیر بردند و او سر مختار را به مکه نزد برادرش عبدالله فرستاد. دست او را قطع کرده و به دار کشیدند او همچنان بر دار بود تا اینکه حجاج بن یوسف ثقفی پس از ورود به کوفه آن را با احترام پایین آورده دفن کرد.

مدت زمام‌داری مختار در کوفه یک‌سال و نیم بوده‌است.<ref>تنقیح المقال، مامقانی، ج ۳، ص ۲۰۶</ref> هنگامی که کشته شد.