در حال ویرایش محمدرضا شفیعی کدکنی‌ (بخش)

==اشعار==

'''چهره شفق:'''
{{شعر}}


{{ب| باز در خاطره‌ها، یاد تو ای رهرو عشق‌|شعله‌ی سرکش آزادگی افروخته است }}

{{ب| یک جهان بر تو و بر همّت و مردانگیت‌|از سر شوق و طلب، دیده‌ی جان دوخته است  }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| نقش پیکار تو در صفحه‌ی تاریخ جهان‌|می‌درخشد، چو فروغ سحر از ساحل شب  }}

{{ب| پر توش بر همه کس تابد و می‌آموزد|پایداری و وفاداری، در راه طلب  }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| چهر رنگین شفق، می‌دهد از خون تو یاد|که ز جان بر سر پیمان ازل ریخته شد }}

{{ب| راست چون منظره‌ی تابلوِ آزادی است‌|که فروزنده به تالار شب آویخته شد  }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| رسم آزادی و پیکار و حقیقت‌جویی‌|همه جا، صفحه‌ی تابنده‌ی آئین تو بود }}

{{ب| آنچه بر ملّت اسلام، حیاتی بخشید|جنبش عاطفه و نهضت خونین تو بود  }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| تا ز خون تو جهانی شود از بند آزاد|بر سرِ ایده‌ی انسانی خود جان دادی }}

{{ب| در ره کعبه‌ی حق جویی و مردیّ و شرف‌|آفرین بر تو که هفتاد و دو قربان دادی }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| آنکه از مکتب آزادگیت درس آموخت‌|پیش آمال ستمگر ز چه تسلیم شود؟ }}

{{ب| زور و سرمایه‌ی دشمن نفریبد او را|که اسیر ستم مردم دژخیم شود  }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| رهرو کعبه‌ی عشقی و در آفاق وجود|با پر شوق، سوی دوست برآری پرواز }}

{{ب| یکّه تاز ملکوتی، که به صحرای ازل‌|روی از خواسته‌ی عشق نتابیدی باز }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| جان به قربان تو ای رهبر آزادی و عشق‌|که روانت سر تسلیم نیاورد فرود }}

{{ب| ز آن فداکاری مردانه و جانبازی پاک‌|جاودان بر تو و بر عشق و وفای تو درود <ref> اشک خون؛ ص 224.</ref> }}
{{پایان شعر}}