شفق سرخ

روایت است از ابن عباس که سرخى شفق، از روزى دیده شد و پدید آمد که حسین(ع) شهید شد و آسمان در شهادت او خون گریست و از آن بیشتر، این رنگ سرخ در افق دیده نشده بود: «انّ یوم قتل الحسین(ع)قطرت السّماء دما و انّ هذه الحمرة الّتى فى السّماء ظهرت یوم قتله و لم تر قبله». و از امام رضا(ع)روایت است:«لمّا قتل جدّى الحسین(ع)امطرت السّماء دما و ترابا احمر» که بارش خون و خاک سرخ را مى‌رساند.

گریست در غمت زمان،به خون نشست آسمان

شب و سیاهپوشى‌اش شد آیت عزاى تو

رنگین شدن افق،از جمله نشانه‌ها و آثار شگفت دیگرى است که در روایات آمده که پس از حادثۀ کربلا و شهادت امام،در جهان دیده شد. و طبق نقلهاى متعدّد در منابع مختلف،سابقۀ شفق سرخ در آسمان،به شهادت ابا عبد اللّه(ع)بر مى‌گردد.از محمد بن سیرین نیز نقل شده که این سرخى آسمان بعد از کشته شدن حسین(ع)دیده شد و نیز از امام باقر(ع)روایت است که آسمان در شهادت حضرت یحیى و حضرت حسین(ع) سرخ شد.

ابو العلاء معرّى در اشاره به همین شفق سرخ که از اثر خون شهداى اهل بیت،على و حسن و حسین«علیهم السلام»پدیدار شده چنین سروده است:

و على الأفق من دماء		الشهیدین علىّ و نجله شاهدان
فهما فى اواخر اللّیل		فجران و فى اولیاته شفقان
ثبتا فى قمیصه لیجیء		الحشر مستعدیا الى الرّحمن
این شفق سرخ کز افق شده پیدا		پرتو سیماى سرخ‌فام حسین است

منبع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۵۴-۲۵۵.