۱۰٬۰۷۲
ویرایش
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «سید محسن امین عاملی. تصحیح محمود بدری. چاپ اول: قم، مؤشسة المعارف الاسلامیة،...» ایجاد کرد) |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
سید محسن امین عاملی. تصحیح محمود بدری. چاپ اول: قم، | سید محسن امین عاملی. تصحیح محمود بدری. چاپ اول: قم، مؤسسه المعارف الاسلامیه، 1418 ق. 418 ص، وزیری. سند. | ||
دربارهٔ استحباب عزاداری بر امام حسین -ع- است و مفصلترین و مستندترین کتاب در این باره تا هنگام انتشار آن. تاریخ تألیف کتاب، ذوالقعدهٔ 1343 و تاریخ پایان تنقیح آن جمادی الثانی 1344 است و نویسنده آن را مقدمه یا خاتمهٔ کتاب المجالس السّنیة فی ذکری مصائب العترة النّبویّة قرار داده است (ص 21). | |||
مقصود نویسنده از «اقامة المآتم» (برپا داشتن سوگواریها)، گریستن بر امام حسین، اظهار ناراحتی، ذکر مصیبتهای او، مرثیهخوانی، بیان فضیلتهای او و دیگر امور مانند اینهاست؛ مشروط به اینکه مشتمل بر فعلی حرام نباشد (ص 41-42). | |||
نویسنده در مقدمهٔ کتاب، انگیزهٔ خود را از تألیف آن، پاسخ به پرسشها و انتقادها دانسته و گفته است: برخی مردم دربارهٔ اقامهٔ عزاداری به ما خرده میگیرند و میگویند لزومی بدان نیست یا اینکه میگویند صدها سال از کشته شدن امام میگذرد و یادکرد آن در هر سال چه معنایی دارد؟ و یا میگویند یزید یک بار امام را کشت و شما هر سال او را میکشید (ص 42). | |||
در ادامه به انتقادهای احمد سورکتی انصاری سودانی در مجلهٔ الذخیرة الاسلامیة اشاره شده که به سنتهای شیعه در روز عاشورا انتقاد کرده است (ص 44-47). | |||
چنین مینماید که انگیزهٔ اصلی نویسنده در تألیف این کتاب، پاسخ به انتقادهای اوست. از این رو در ضمن کتاب، بارها به انتقادهای او اشاره و آنها را رد کرده است (ص 86، 191، 285، 310، 363-367). | |||
اقناع اللائم مشتمل بر مقدمه و هشت فصل است. فصل اول دربارهٔ اندوه و گریه به سبب کشته شدن امام حسین است. در این فصل 29 دلیل بر جواز گریستن بر امام ارائه شده است. دلیل اول اصالة الاباحة و دلیل دوم خشم خداوند به سبب کشته شدن امام است. مقصود نویسنده از دلیل دوم، دگرگونیهایی است که در جهان آفرینش پس از کشته شدن امام رخ داد؛ از جمله: گریستن آسمانها و زمین، بارش خون از آسمان، بارش خاک سرخ از آسمان، سیاه و تاریک شدن آسمان، سرخ شدن آسمان، تبدیل خاک و سنگریزه به خون. دلیل سوم تا آخر، گریستن پیامبران و ائمهٔ طاهرین بر دیگران و بر امام حسین است. | |||
فصل دوم دربارهٔ مرثیهسرایی در سوگ مردگان و بیان فضایل آنان است و به رثای بزرگان و اصحاب پیامبر اشاره و نمونههایی از آنها آورده شده است. در فصل سوم از ثناگویی بر مردگان و ستودن آنان سخن رفته و به نمونههایی از آن در صدر اسلام اشاره رفته است. فصل چهارم به تشکیل مجلس سوگواری و اظهار اندوه برای مردگان و ثناگویی از ایشان اختصاص یافته است. در فصل پنجم به انفاق، به قصد اهدای ثواب به مردگان، و در فصل ششم به فواید دینی و دنیوی مراسم سوگواری پرداخته شده است. در فصل هفتم نظریات ماربین آلمانی و ژوزف فرانسوی دربارهٔ شهادت امام حسین و فواید مراسم سوگواری بر او بیان شده است. هشتمین فصل به نتیجهگیری از مباحث گذشته اختصاص یافته و پارهای از انتقادهای بر عزاداری نقل و نقد شده است. | |||
این کتاب با عنوان آیین سوگواری، به قلم علی زُهراب به فارسی برگردانده شده است (چاپ دوم: قم، نشر حبیب، 1389). | |||
ویرایش