۱۰٬۰۷۲
ویرایش
سید موسی سبط الشیخ: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «حجة الاسلام سیّد موسی سبط الشیخ فرزند حجّت الاسلام سیّد محمّد از نوادگان دخت...» ایجاد کرد) |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
'''1''' | '''1''' | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| باز از چه واژگون همه ذرات عالم است؟|باز از چه سرنگون همه در وادی غم است؟ }} | |||
{{ب| لاهوت از چه باز قرین مصیبت است؟|ناسوت از چه روی در اندوه و ماتم است؟ }} | |||
{{ب| چون شد که هرچه هست، چنین گشت زیر و رو؟|بهر چه نظم رفت و جهان نامنظم است؟ }} | |||
{{ب| آن یک غریق لجه‌ی اشک غم و عزاست|وین یک حریق آتش و آه دمادم است }} | |||
{{ب| در این عزا بود در و دیوار قیرگون|غرق محیط خون، دل اولاد آدم است }} | |||
{{ب| برگو مگر که شور قیامت شد آشکار|گویا هلال و غرّه‌ی ماه محرّم است }} | |||
{{ب| این نوحه بهر ماتم سبط پیمبر است|وین ناله در مصیبت فرزند خاتم است }} | |||
{{ب| آن گوهر یگانه، شهنشاه نشأتین|فرزند احمد و علی و فاطمه، حسین }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
'''2''' | '''2''' | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| آن دم که در الست به جانها بلا زدند|اوّل بلا به جان همه انبیا زدند }} | |||
{{ب| نزدیک شد نشور ز فریاد جبرئیل|ضربت چو بر سر علی مرتضی زدند }} | |||
{{ب| زان در که زد به پهلوی خیر النسا عدو|یکباره ضربتی به دل ماسوا زدند }} | |||
{{ب| دشمن ز کین به کام حسن ریخت جام زهر|وز آن، شرر به قلب رسول خدا زدند }} | |||
{{ب| پس آتشی که شعله‌ی آن هست تا به حشر|در کربلا به خیمه‌ی آل عبا زدند }} | |||
{{ب| نوعی ستم رسید به آل نبی ز خصم|گفتی قلم به جرم همه اشقیا زدند }} | |||
{{ب| زان طعنها که بر دل شاه از عدو رسید|طعنی ز نیزه بر جگر مصطفی زدند }} | |||
{{ب| خونی که ریخت از بدن انورش به دشت|بر تربتش چکید و معطر چو مشک گشت }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
'''3''' | '''3''' | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| کاش آن زمان زمین و زمان واژگون شدی|وین دستگاه با عظمت سرنگون شدی }} | |||
{{ب| کاش آن زمان که شاه شهیدان وداع کرد|جانها وداع کرده و از تن برون شدی }} | |||
{{ب| کاش آن زمان که پیکر پاکش به خون تپید|یکسر تمام روی زمین غرق خون شدی }} | |||
{{ب| کاش آن زمان که تیر جفایش به دل رسید|آفاق تا به حشر همه قیرگون شدی }} | |||
{{ب| کاش آن زمان که از سرِ زین بر زمین فتاد|یکباره چرخ از حرکت در سکون شدی }} | |||
{{ب| ای کاش کوهها همه می‌ریخت روی دشت|بر خاک، منطبق رخ گردون دون شدی }} | |||
{{ب| ای کاش دست قابض ارواح می‌رسید|در وادی عدم همه را رهنمون شدی }} | |||
{{ب| ای کاش آن فرشته به صورش دمیده بود|روز حساب و محشر کبری رسیده بود }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
'''4''' | '''4''' | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| آن یکه تاز عرصه‌ی میدان کربلا|وان شاهباز عالم و سلطان کربلا }} | |||
{{ب| شاهنشه وجود کجا؟ دیو و دد کجا؟|اهریمنان کجا و سلیمان کربلا؟ }} | |||
{{ب| تقدیر گشت، ورنه به یک حمله کرده بود|طوفان خون، روان ز بیابان کربلا }} | |||
{{ب| عالم فدای تربت آن سروری که داد|درس شهامتی به دبستان کربلا }} | |||
{{ب| افسرده بلبلان نبی شد ز قحط آب|پژمرده و خشک شد گل بستان کربلا }} | |||
{{ب| آبی که وحش و طیر از آن بهره‌مند بود|یکباره شد حرام به مهمان کربلا }} | |||
{{ب| آوخ از آن زمان که شه دین ز جور خصم|لب تشنه گشت غرقه‌ی طوفان کربلا }} | |||
{{ب| این چرخ کج‌مدار چنین ماجرا ندید|وین دهر پر ز جور گلی همچو او نچید }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
'''5''' | '''5''' | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| تیر ستم چو بر دل سلطان دین رسید|سرزد که تا به قلب رسول امین رسید }} | |||
{{ب| تنها نه این خدنگ به قلبش رسید و بس|تیر دگر بر آن گلوی نازنین رسید }} | |||
{{ب| نه طاقت سواری و نه حالت نبرد|یکباره جسم اطهر او بر زمین رسید }} | |||
{{ب| دشمن پیاپی آمد و دیگر مگو چه کرد|دیگر مگو که زخم چنان و چنین رسید }} | |||
{{ب| زان جسم چاک‌چاک، عدو دست برنداشت|ضربت فزون ز حد به امام مبین رسید }} | |||
{{ب| جبریل بود و دید که از آن قوم این ستم|زد صیحه آن چنان که به عرش برین رسید }} | |||
{{ب| آدم فغان و ناله همی داشت در جنان|بارید خون ز دیده که بر ماء و طین رسید }} | |||
{{ب| بنگر فلک چه کرد به اولاد مصطفی|از دهر سر نزد به جهان دیگر این جفا }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
'''6''' | '''6''' | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| ترسم به روز حشر کزین جور دم زنند|بس طعنها به امت طه امم زنند }} | |||
{{ب| گویی که چون سزای عدویش دهند باز|اعمال جن و انس سراسر قلم زنند }} | |||
{{ب| در روز انتقام مبادا ازین جفا|یکباره دستگاه شفاعت بهم زنند }} | |||
{{ب| آوخ از آن زمان که شهیدان کربلا|سرها به روی دست، به محشر قدم زنند }} | |||
{{ب| بیرون کنند دست تظلم ز آستین|در نزد دادخواه، دم از آن ستم زنند }} | |||
{{ب| دارند باز امید چه از صاحب حرم|آنان که تیر بر دل اهل حرم زنند؟ }} | |||
{{ب| دارند از پیمبر اکرم چه انتظار|آنان که تیغ بر سر اهل کرم زنند؟ }} | |||
{{ب| پامال شد تنی که در آغوش جبرئیل|گردید شستشوی غبارش به سلسبیل }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
'''7''' | '''7''' | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| چون شد جدا سر از بدن آن بزرگوار|بگریست آسمان و شد این حُمره آشکار }} | |||
{{ب| زین ماجرا فتاد تزلزل به عرش حق|آفاق شد سیاه و چو شب گشت روزگار }} | |||
{{ب| لرزید کوه و دشت و بجوشید از زمین|یکباره خون تازه، جهان گشت بی‌قرار }} | |||
{{ب| در خاک هر چه بود همی گشت منقلب|چون کوه شد تلأطم امواج در بحار }} | |||
{{ب| ماهی در آب غرق در اندوه و ناله شد|خاموش مرغ نغمه‌سرا شد به شاخسار }} | |||
{{ب| پاداش مصطفی همه این شد که امّتش|بی‌پرده کرد پردگیان را شترسوار }} | |||
{{ب| اجر رسالتش همه این شد که دشمنان|گردش دهند عترت او را به هر دیار }} | |||
{{ب| این سان که بر بَنات نبی عرصه تنگ شد|بنگر کی این جفا به اسیر فرنگ شد }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
'''8''' | '''8''' | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| عزم رحیل چون به سر کوفیان فتاد|از نو، نفیر و غلغله در آسمان فتاد }} | |||
{{ب| از کینه خصم، عترت پاک رسول را|برد آنچنان که ره به صف کشتگان فتاد }} | |||
{{ب| در خاک و خون تپیده شهیدان، قلم قلم|بر کشتگان خود نظر بانوان فتاد }} | |||
{{ب| بی‌اختیار هریک از آن جمع بی‌پناه|از ناقه روی خاک چو برگ خزان فتاد }} | |||
{{ب| زان بی‌کسان خروش و فغانی بلند شد|کز آن، شراره بر دل پیر و جوان فتاد }} | |||
{{ب| زینب به هر طرف نگران شد که ناگهان|چشمش به جسم پاک امام زمان فتاد }} | |||
{{ب| زد صیحه‌ای کزآن جگر دوست را شکافت|نالید آن چنان که در اعدا فغان فتاد }} | |||
{{ب| کرد آن زمان چنین گله با خاتم رُسُل:|«کای جدّ تاجدار من، ای هادی سُبُل }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
'''9''' | '''9''' | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| این مرغ سر بریده‌ی پر خون حسین توست|وین تشنه کام ناشده مدفون حسین توست }} | |||
{{ب| این سروْ قامتی که زد از سوز تشنگی|آتش به دجله، دود به جیحون حسین توست }} | |||
{{ب| این طائری که زد به روی خاک دست و پا|وین ماهی ز شطّ شده بیرون حسین توست }} | |||
{{ب| این داغدار کز غم اکبر کشیده آه|وز آه زد شراره به گردون حسین توست }} | |||
{{ب| این شاه بی‌پناه که از جور این سپاه|گردید کشته با دل محزون حسین توست }} | |||
{{ب| این کشته‌ی غریب کز اوّل به سینه‌اش|اسرار و علم حق شده مخزون حسین توست }} | |||
{{ب| این سروری که خفته به خاک و من از برش|بی‌اختیار می‌روم اکنون حسین توست» }} | |||
{{ب| آنگاه قلب لشکر بدخواه آب کرد|وز سوز دل به مادر دلخون خطاب کرد: }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
'''10''' | '''10''' | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| «کای مادر عزیز، بیا حال ما ببین|ما را اسیر فرقه‌ی دور از خدا ببین }} | |||
{{ب| مادر بیا که سوخت همه تار و پود ما|بار بلا به دوش من مبتلا ببین }} | |||
{{ب| در بند و قید خصم، اسیریم و دستگیر|لختی شتاب کرده و این ماجرا ببین }} | |||
{{ب| بنگر که دختران تو باشند بی‌پناه|نالان و زار از ستم اشقیا ببین }} | |||
{{ب| بنگر ز کعب نیزه سیاه است کتف من|این تازیانه‌ها به سرم آشنا ببین }} | |||
{{ب| در دشت غم بیا و گذر کن به قتلگاه|سرهای کشتگان همه از تن جدا ببین }} | |||
{{ب| هر گوشه سروْ قامتی افتاده روی خاک|گلزار خود خزان به صف کربلا ببین» }} | |||
{{ب| بانگ رحیل زد به سوی کوفه ساربان|نوعی که زین ندا به تکان آمد آسمان }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
'''11''' | '''11''' | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| ویران شوی فلک که چه بیداد کرده‌ای|بنگر سرای ظلم که آباد کرده‌ای }} | |||
{{ب| حیرانم که از چه خانه‌ی ایمان کنی خراب|کاخ ستمگران ز چه بنیاد کرده‌ای }} | |||
{{ب| هرگونه ظلم و جور که بوده‌ست در جهان|از راه کین، همیشه تو امداد کرده‌ای }} | |||
{{ب| رفتی به بوستان نبی تیشه‌ات به دست|برگو چه با صنوبر و شمشاد کرده‌ای؟ }} | |||
{{ب| از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام|دانی چه‌ها به عترت امجاد کرده‌ای؟ }} | |||
{{ب| بهر یزید دون، غل و زنجیر از جفا|بر دست و پا و گردن سجّاد کرده‌ای }} | |||
{{ب| دادی به دست خصم، یکی چوب خیزران|دلخون، پیمبران و عدو شاد کرده‌ای }} | |||
{{ب| زینب چو دید این ستم و جور از یزید|شد بی‌قرار و پیرهن صبر را درید }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
'''12''' | '''12''' | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| خاموش «موسوی» که دگر آهن آب شد|وز سیل اشک عالم امکان خراب شد }} | |||
{{ب| خاموش «موسوی» که سیه گشت آسمان|وز خون دیده چهره‌ی غبرا <ref>غبرا: زمین.</ref> خضاب شد }} | |||
{{ب| خاموش «موسوی» که ازین محنت و الم|ما را جگر گداخت و دلها کباب شد }} | |||
{{ب| خاموش «موسوی» که ز اندوه و آه و غم|چشم فلک بر اهل زمین چون سحاب شد }} | |||
{{ب| خاموش «موسوی» که هم اندر محیط ما|هم در صوامع ملکوت انقلاب شد }} | |||
{{ب| خاموش «موسوی» که ز داغ دل نبی|عرش مجید یکسره در اضطراب شد }} | |||
{{ب| خاموش «موسوی» که تدارک پذیر نیست|این ماجرا، حواله به روز حساب شد }} | |||
{{ب| طبعم که نظم این غم جاوید می‌نمود|سال هزار و سیصد و هشتاد و چار بود <ref> در دوم ذی الحجه‌ی 1384 ه. ق. این اشعار سروده شده. شیعه در اسلام؛ ص 173- 184.</ref> }} | |||
{{ب| طبعم که نظم این غم جاوید | |||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||