احمد شوقی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۴۰۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳ ژوئن ۲۰۱۷
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «احمد بن علی بن احمد شوقی به «امیر الشعراء» و «شاعر الأمراء» شناخته شده است. د...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{Infobox writer
| name = Ahmed Shawqi{{سخ}}أحمد شوقی
| image = Ahmad shawqy.jpg
| image_size = 250px
| caption = احمد شوقی
| birth_date = 25, دسامبر، 1868
| birth_place = [[قاهره]]
| death_date = 14, اکتبر، 1932 (64 سال)
| death_place = قاهره
| spouse =
| children =
| relations =
| occupation =شاعر
| signature =
| period =قرن 19–20
}}
احمد بن علی بن احمد شوقی به «امیر الشعراء» و «شاعر الأمراء» شناخته شده است. در قاهره به دنیا آمد و در مدارس دولتی به تحصیل پرداخت. دو سال در بخش ترجمه مدرسه حقوق درس خواند و در سال 1887 میلادی از سوی «خدیوی توفیق» به فرانسه برای ادامه تحصیل اعزام گردید. پس از چهار سال به قاهره بازگشت و به عنوان رئیس اهل قلم در دیوان «خدیوی عباس» مشغول به کار شد. در زمان جنگ جهانی اوّل به اسپانیا رفت. پس از جنگ به مصر بازگشت و به عنوان عضو مجلس شیوخ مشغول به کار شد. احمد شوقی در اکثر فنون شعر قدم به میدان گذارد. و برخی از اشعار او و دیوانش او به نام «شوقیات» معروف گردیده است. شوقی از زمامداران شعر کلاسیک معاصر است. ادب و دین در اشعار او به هم آمیخته و از همین‌رو جایگاه مردمی یافته است. قصیده «نهج البردة» و «همزیة نبویة» او شهرت بسیار یافته است. او در سال 1351 ه. ق. وفات یافت. <ref>ادب الطف؛ ج 9، ص 140.</ref>
احمد بن علی بن احمد شوقی به «امیر الشعراء» و «شاعر الأمراء» شناخته شده است. در قاهره به دنیا آمد و در مدارس دولتی به تحصیل پرداخت. دو سال در بخش ترجمه مدرسه حقوق درس خواند و در سال 1887 میلادی از سوی «خدیوی توفیق» به فرانسه برای ادامه تحصیل اعزام گردید. پس از چهار سال به قاهره بازگشت و به عنوان رئیس اهل قلم در دیوان «خدیوی عباس» مشغول به کار شد. در زمان جنگ جهانی اوّل به اسپانیا رفت. پس از جنگ به مصر بازگشت و به عنوان عضو مجلس شیوخ مشغول به کار شد. احمد شوقی در اکثر فنون شعر قدم به میدان گذارد. و برخی از اشعار او و دیوانش او به نام «شوقیات» معروف گردیده است. شوقی از زمامداران شعر کلاسیک معاصر است. ادب و دین در اشعار او به هم آمیخته و از همین‌رو جایگاه مردمی یافته است. قصیده «نهج البردة» و «همزیة نبویة» او شهرت بسیار یافته است. او در سال 1351 ه. ق. وفات یافت. <ref>ادب الطف؛ ج 9، ص 140.</ref>


۱۰٬۰۷۲

ویرایش

منوی ناوبری