حر بن یزید ریاحی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
ای مردم! پیامبر خدا فرمود: هرکس فرمان‌روایی ستم‌پیشه را ببیند که حلال خدا را حرام می‌شمرد، پیمان الهی را می‌شکند و به عدالت رفتار نمی‌کند، با سنت رسول‌الله مخالفت می‌ورزد و در میان بندگان خدا به گناه و تجاوز و دشمنی عمل می‌کند و آن‌گاه با سخن و اقدام درصدد تغییر اوضاع برنیاید، شایسته است که خداوند او را همنشین همان ستمگر قرار دهد و به همان جایی از دوزخ ببرد که آن سلطان ستمگر را می‌برد. آگاه باشید این زمامداران به اطاعت شیطان در آمده‌اند و پیروی خداوند رحمان را رها کرده‌اند. فساد را آشکار نمودند. حدود الهی را معطّل گذاردند. بیت‌المال را چپاول‌کردند. حرام خدا راحلال و حلالش را حرام نمودند. من سزاوارترین فرد، برای زمامداری حکومت اسلامی هستم و از شما نمایندگان و نامه‌های بسیار به دستم رسید که همه یک‌پارچه وعده همراهی دادند و اظهار علاقه نمودند. اکنون اگر بر پیمان خویش پای‌بند باشید، بهره خود را برده‌اید و راه صحیح را یافته‌اید. من حسین بن علی نواده رسول خدایم. خودم در کنار شما خواهم بود. خانواده‌ام با خاندان شما و فرزندانم با شمایند. رفتارم الگو و اسوه برای همه خواهد بود. اگر چنین نکردید و پیمان شکستید و دست از یاری من شستید و بیعت مرا از خود برداشتید، این رفتار ناپسند و ناسزاوار است. همان‌گونه که با پدر و برادر و پسر عمویم مسلم رفتار کردید. فریب خورده کسی است که بر شما دل بندد و شما نیز بهره‌ای را که طلب می‌کنید، به دست نیاورده و نصیب خود را تباه نموده‌اید. آری! هر کس پیمان‌شکنی کند بر خویشتن جفا نموده و خداوند نیز ما را از شما بی‌نیاز خواهد گردانید. و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته. | ای مردم! پیامبر خدا فرمود: هرکس فرمان‌روایی ستم‌پیشه را ببیند که حلال خدا را حرام می‌شمرد، پیمان الهی را می‌شکند و به عدالت رفتار نمی‌کند، با سنت رسول‌الله مخالفت می‌ورزد و در میان بندگان خدا به گناه و تجاوز و دشمنی عمل می‌کند و آن‌گاه با سخن و اقدام درصدد تغییر اوضاع برنیاید، شایسته است که خداوند او را همنشین همان ستمگر قرار دهد و به همان جایی از دوزخ ببرد که آن سلطان ستمگر را می‌برد. آگاه باشید این زمامداران به اطاعت شیطان در آمده‌اند و پیروی خداوند رحمان را رها کرده‌اند. فساد را آشکار نمودند. حدود الهی را معطّل گذاردند. بیت‌المال را چپاول‌کردند. حرام خدا راحلال و حلالش را حرام نمودند. من سزاوارترین فرد، برای زمامداری حکومت اسلامی هستم و از شما نمایندگان و نامه‌های بسیار به دستم رسید که همه یک‌پارچه وعده همراهی دادند و اظهار علاقه نمودند. اکنون اگر بر پیمان خویش پای‌بند باشید، بهره خود را برده‌اید و راه صحیح را یافته‌اید. من حسین بن علی نواده رسول خدایم. خودم در کنار شما خواهم بود. خانواده‌ام با خاندان شما و فرزندانم با شمایند. رفتارم الگو و اسوه برای همه خواهد بود. اگر چنین نکردید و پیمان شکستید و دست از یاری من شستید و بیعت مرا از خود برداشتید، این رفتار ناپسند و ناسزاوار است. همان‌گونه که با پدر و برادر و پسر عمویم مسلم رفتار کردید. فریب خورده کسی است که بر شما دل بندد و شما نیز بهره‌ای را که طلب می‌کنید، به دست نیاورده و نصیب خود را تباه نموده‌اید. آری! هر کس پیمان‌شکنی کند بر خویشتن جفا نموده و خداوند نیز ما را از شما بی‌نیاز خواهد گردانید. و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته. | ||
===گفت‌وگو با امام حسین (ع) در بین راه=== | ===گفت‌وگو با امام حسین (ع) در بین راه === | ||
حُرّ اگر چه مأمور جنگ نبود اما از همان ابتدا احتمال وقوع درگیری با امام حسین (ع) آزارش می‌داد. او احساس کرد از سخنان امام حسین (ع) عطر جهاد و مقاومت برمی‌خیزد، به امام حسین (ع) هشدار داد که از این تصمیم برگردد و آهنگ کارزار نکند که اگر بجنگد، حتماً کشته خواهد شد. اما امام حسین (ع) قاطعانه پاسخ داد و به وی خاطر نشان ساخت که از مرگ و [[شهادت]] در راه خدا ترسی ندارد و مرگ در راه حق و رسیدن به عزت و شرف از هر چیز آسان‌تر است. <ref>وقعه الطف، ابومخنف لوط بن یحیی، چاپ محمدهادی یوسفی غروی. ، ص172-173؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 م.، ج2، ص473.</ref> امام حسین (ع) فرمود: «مرا از کشته شدن می‌ترسانی و خیال می‌کنی که هرگاه مرا کشتید روزگار را به آسایش به‌سر خواهید برد؟ من امروز همان سخنی را به تو می‌گویم که آن برادر اوسی (مردی از قبیله اوس) که قصد یاری پیامبر اکرم (ص) را داشت، به پسر عمویش گفت: <ref>وقعه الطف، ابومخنف لوط بن یحیی، چاپ محمدهادی یوسفی غروی. ، ص173؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج2، ص78-80؛الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج4، ص49. </ref> | حُرّ اگر چه مأمور جنگ نبود اما از همان ابتدا احتمال وقوع درگیری با امام حسین (ع) آزارش می‌داد. او احساس کرد از سخنان امام حسین (ع) عطر جهاد و مقاومت برمی‌خیزد، به امام حسین (ع) هشدار داد که از این تصمیم برگردد و آهنگ کارزار نکند که اگر بجنگد، حتماً کشته خواهد شد. اما امام حسین (ع) قاطعانه پاسخ داد و به وی خاطر نشان ساخت که از مرگ و [[شهادت]] در راه خدا ترسی ندارد و مرگ در راه حق و رسیدن به عزت و شرف از هر چیز آسان‌تر است. <ref>وقعه الطف، ابومخنف لوط بن یحیی، چاپ محمدهادی یوسفی غروی. ، ص172-173؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 م.، ج2، ص473.</ref> امام حسین (ع) فرمود: «مرا از کشته شدن می‌ترسانی و خیال می‌کنی که هرگاه مرا کشتید روزگار را به آسایش به‌سر خواهید برد؟ من امروز همان سخنی را به تو می‌گویم که آن برادر اوسی (مردی از قبیله اوس) که قصد یاری پیامبر اکرم (ص) را داشت، به پسر عمویش گفت: <ref>وقعه الطف، ابومخنف لوط بن یحیی، چاپ محمدهادی یوسفی غروی. ، ص173؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج2، ص78-80؛الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج4، ص49. </ref> | ||