ونسا مارتین: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(←آثار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
او در کتاب دوران قاجار: چانه زنی، اعتراض و دولت در ایران سده نوزدهم که افسانه منفرد آن را به فارسی ترجمه کرده است در 9 فصل، به بررسی نقش اصناف و طبقات مختلف اجتماع ایران (زنان، لوطیان، نظامیان، بردگان و غیره) در روند سیاسی کشور در دوره قاجار پرداخته است. فصل پنجم کتاب به بررسی نقش زنان اختصاص یافته است و «تظاهرات توده‌ای زنان در ایران سده سیزدهم» نام دارد. | او در کتاب دوران قاجار: چانه زنی، اعتراض و دولت در ایران سده نوزدهم که افسانه منفرد آن را به فارسی ترجمه کرده است در 9 فصل، به بررسی نقش اصناف و طبقات مختلف اجتماع ایران (زنان، لوطیان، نظامیان، بردگان و غیره) در روند سیاسی کشور در دوره قاجار پرداخته است. فصل پنجم کتاب به بررسی نقش زنان اختصاص یافته است و «تظاهرات توده‌ای زنان در ایران سده سیزدهم» نام دارد. | ||
در این فصل، او ضمن بررسی مصادیق مهم تظاهرات توده‌ای زنان در دوره مذکور، به اجتماع و راهپیمایی زنان در شیراز در اعتراض به قوام اشاره می‌کند که در آن تظاهر کنندگان «اشیای مقدسی مانند پنجه ابوالفضل و علم امام حسین را همراه آوردند و بر سینه می‌کوفتند و می‌گریستند و یا حسین! یا حسین! می‌گفتند». مارتین احتمال می‌دهد که «زمینه فرهنگی این تظاهرات» واقعه عاشورا باشد؛ واقعه‌ای که زنان در آن حضور داشتند و نقش‌آفرین بودند. او به مقایسه زنان مبارز و معترض را با زنان کربلا پرداخته و تظاهرات سیاسی زنان را الگو گرفته از تعزیه می‌داند. | در این فصل، او ضمن بررسی مصادیق مهم تظاهرات توده‌ای زنان در دوره مذکور، به اجتماع و راهپیمایی زنان در شیراز در اعتراض به قوام اشاره می‌کند که در آن تظاهر کنندگان «اشیای مقدسی مانند [[پنجه]] [[ابوالفضل]] و علم [[امام حسین(ع)|امام حسین]] را همراه آوردند و بر سینه می‌کوفتند و می‌گریستند و یا حسین! یا حسین! می‌گفتند». مارتین احتمال می‌دهد که «زمینه فرهنگی این تظاهرات» واقعه عاشورا باشد؛ واقعه‌ای که زنان در آن حضور داشتند و نقش‌آفرین بودند. او به مقایسه زنان مبارز و معترض را با زنان کربلا پرداخته و تظاهرات سیاسی زنان را الگو گرفته از تعزیه می‌داند. | ||
{{گفتاورد|زنان نیز در تظاهرات شهری حتی بیش از زنان کربلا جسور و با اعتماد به نفس بودند. آنان گاه مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفتند، کشته میشدند و در معرض خشونت مردانی قرار داشتند که عمدتا در حمایت از آن‌ها اقدام کرده بودند.}} | {{گفتاورد|زنان نیز در تظاهرات شهری حتی بیش از زنان کربلا جسور و با اعتماد به نفس بودند. آنان گاه مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفتند، کشته میشدند و در معرض خشونت مردانی قرار داشتند که عمدتا در حمایت از آن‌ها اقدام کرده بودند.}} | ||
مارتین در ادامه مختصرا و با ارجاعاتی به گزارش‌های سفرنامه‌نویسان و پژوهش‌های ماسه و | مارتین در ادامه مختصرا و با ارجاعاتی به گزارش‌های سفرنامه‌نویسان و پژوهش‌های ماسه و [[پیتر ج. چلکووسکی|چلکوفسکی]]، سیر تاریخ پیدایش [[تعزیه]] و رونق یابی آن در دوره قاجار را بیان کرده است. طبق تحلیل او، تعزیه برای جامعه ایرانی واجر کارکردهایی چون وحدت‌بخشی، الگودهی سیاسی و تسکیم و التیام بخشی بوده است: | ||
{{گفتاورد|نمایش‌های تعزیه از حس اتحاد و همکاری و بیان وحدت سر بر می‌آورد. تعزیه احساس وحدت را تقویت می‌کند. همچنین تعزیه وسیله‌ای برای مردم بود تا در مواجهه با نظام سیاسی که مستبد و ستمگر بود، عموما تسکین یابند. تعزیه آنان را قادر می‌ساخت سختی‌های غیر قابل تحمل حکومتی مطلقه را تاب آورند و از قیام‌های امامان سرمشقی برای خود بیابند تا علیه سختی‌ها مبارزه و مقاومت کنند. | {{گفتاورد|نمایش‌های تعزیه از حس اتحاد و همکاری و بیان وحدت سر بر می‌آورد. تعزیه احساس وحدت را تقویت می‌کند. همچنین تعزیه وسیله‌ای برای مردم بود تا در مواجهه با نظام سیاسی که مستبد و ستمگر بود، عموما تسکین یابند. تعزیه آنان را قادر می‌ساخت سختی‌های غیر قابل تحمل حکومتی مطلقه را تاب آورند و از قیام‌های امامان سرمشقی برای خود بیابند تا علیه سختی‌ها مبارزه و مقاومت کنند. | ||