فقیه عماره یمنی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۲۰۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۹ مهٔ ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
| نام              = عُماره یمنی
| نام              = عُماره یمنی
| زادروز            = 515 (قمری)
| زادروز            = 515 (قمری)
| زادگاه            = مرطان، وادی وساع، [[تهامه]]
| زادگاه            = مرطان، وادی وساع، تهامه
| تاریخ مرگ        = [[5 آوریل]] [[1174 (میلادی)|1174م]]/ [[2 رمضان]] [[569 (قمری)|569ق]]
| تاریخ مرگ        = 5 آوریل،1174 (میلادی)/ 2 رمضان، 569 (قمری)
| مکان مرگ          = [[قاهره]]
| مکان مرگ          = قاهره
| محل زندگی        =
| محل زندگی        =
| پیشه              = [[فقیه]]، [[ادیب]]، [[شاعر]] و [[نویسنده]]
| پیشه              = فقیه، [دیب، شاعر و نویسنده
| لقب              = نجم‌الدین
| لقب              = نجم‌الدین
| شناخته‌شده برای    =
| شناخته‌شده برای    =
خط ۱۵: خط ۱۵:
}}
}}


'''فقیه عماره یمنی''' عالم به فرائض، مورخ و شاعر یمنی در قرن ششم بود.


ابو محمّد، عمارة بن ابی الحسن علی بن زیدان بن احمد حکمی یمنی مکنّی به ابو محمّد و ملقب به نجم الدّین از فقهای شیعه امامیه و مدرّسین و مؤلفین آنان و از شهیدان راه تشیّع است. وی عالم به فرائض و مورّخ و شاعر یمنی در قرن ششم بود.
== زندگینامه ==
 
ابو محمّد، عمارة بن ابی الحسن علی بن زیدان بن احمد حکمی یمنی مکنّی به ابو محمّد و ملقب به نجم الدّین از فقهای شیعه امامیه و مدرّسین و مؤلفین آنان و از شهیدان راه تشیّع است. اصل وی از شهر «سرطان» در وادی «وساع» یمن است و در سال 515 ه ق در تهامه متولد شد و به سال 531 هجری به زبید سفر کرد و نزد دانشمندان آنجا به تلمّذ پرداخت. سپس به تجارت اشتغال ورزید و به عدن مسافرت کرد و از آنجا به مکه و سپس به مصر رفت و پس از چندی به زبید بازگشت.
اصل وی از شهر «سرطان» در وادی «وساع» یمن است و در سال 515 ه ق در تهامه متولد شد و به سال 531 هجری به زبید سفر کرد و نزد دانشمندان آنجا به تلمّذ پرداخت. سپس به تجارت اشتغال ورزید و به عدن مسافرت کرد و از آنجا به مکه و سپس به مصر رفت و پس از چندی به زبید بازگشت.


در سال 550 هجری «قاسم بن هشام» امیر مکه وی را به رسالت نزد طلائع بن رزیک وزیر خلیفه فاطمی فرستاد. عماره در مصر مورد احترام و اکرام فاطمیان قرار گرفت و از اینرو وی آنها را مدح بسیار کرده است. <ref>النکت العصریه فی اخبار الدیار المصریه.</ref>
در سال 550 هجری «قاسم بن هشام» امیر مکه وی را به رسالت نزد طلائع بن رزیک وزیر خلیفه فاطمی فرستاد. عماره در مصر مورد احترام و اکرام فاطمیان قرار گرفت و از اینرو وی آنها را مدح بسیار کرده است. <ref>النکت العصریه فی اخبار الدیار المصریه.</ref>
خط ۲۶: خط ۲۶:
گفته‌اند با هفت تن از بزرگان مصر توطئه‌ای به مخالفت با صلاح الدّین ترتیب داده بود. <ref> لغت‌نامه دهخدا به نقل از الاعلام زرکلی.</ref>
گفته‌اند با هفت تن از بزرگان مصر توطئه‌ای به مخالفت با صلاح الدّین ترتیب داده بود. <ref> لغت‌نامه دهخدا به نقل از الاعلام زرکلی.</ref>


تألیفات گرانمایه و آثار علمی و ادبی او عبارتند از: «النکت العصریه فی اخبار الدیار المصریه» که به نظر می‌آید همان «اخبار الوزراء المصریین» باشد.<ref>الاعلام زرکلی.</ref> «اخبار الیمن» یا تاریخ یمن. کتابی در فرائض مواریث. دیوان شعر- قصیده‌ای به نام «شکایة المنظلم و نکایة المتألم» (شکوای دادخواه و انتقام یک دردمند از ستمگر بدخواه) این قصیده را برای صلاح الدّین فرستاد، و «المفید فی اخبار زبید.»
== آثار ==
تألیفات و آثار علمی و ادبی فقیه یمنی عبارتند از: «النکت العصریه فی اخبار الدیار المصریه» که به نظر می‌آید همان «اخبار الوزراء المصریین» باشد.<ref>الاعلام زرکلی.</ref> «اخبار الیمن» یا تاریخ یمن. کتابی در فرائض مواریث. دیوان شعر- قصیده‌ای به نام «شکایة المنظلم و نکایة المتألم» (شکوای دادخواه و انتقام یک دردمند از ستمگر بدخواه) این قصیده را برای صلاح الدّین فرستاد، و «المفید فی اخبار زبید.»


اشعارش در عین روانی متین و محکم، پر ارج و با رونق است و از همه مهمتر مهر ولای پیوسته‌ای که به عترت وحی و خاندان طه و اعتقاد به امامت و پیشوایی آنان داشت. علمش کامل و فضل او با ادبی والا و شعرش دلربا و شیوا بود. <ref>الغدیر؛ ج 4، ص 409.</ref>
== اشعار ==
اشعار یمنی در عین روانی متین و محکم، پر ارج و با رونق است و از همه مهمتر مهر ولای پیوسته‌ای که به عترت وحی و خاندان طه و اعتقاد به امامت و پیشوایی آنان داشت. علمش کامل و فضل او با ادبی والا و شعرش دلربا و شیوا بود. <ref>الغدیر؛ ج 4، ص 409.</ref>


عماره در مرثیه خویش حرمان خود را از یاری حسین با شمشیر، به مشایعت زبان و گفتار جبران می‌کند.<ref>ادب الطف؛ ج 3، ص 189.</ref>
عماره در مرثیه خویش حرمان خود را از یاری [[حسین]] با شمشیر، به مشایعت زبان و گفتار جبران می‌کند.<ref>ادب الطف؛ ج 3، ص 189.</ref>




خط ۶۶: خط ۶۸:




بعد از کشته شدن ملک صالح شعرا در سوگ او مرثیه خواندند و به رثای اهل بیت پرداختند. عماره یمنی نیز در رثای اهل بیت و رثای وزیر ملک صالح چنین سروده است: <ref>الغدیر؛ ج 4، ص 356.</ref>
بعد از کشته شدن ملک صالح شعرا در سوگ او [[مرثیه]] خواندند و به رثای [[اهل بیت]] پرداختند. عماره یمنی نیز در رثای اهل بیت و رثای وزیر ملک صالح چنین سروده است: <ref>الغدیر؛ ج 4، ص 356.</ref>




خط ۱۴۱: خط ۱۴۳:


18- حقّ خلافت که با نصوص قرآنی و تأیید رسالت پناهی ویژه‌ی آنان بود، ضایع گشت.
18- حقّ خلافت که با نصوص قرآنی و تأیید رسالت پناهی ویژه‌ی آنان بود، ضایع گشت.




==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:282-285.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:282-285.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۱۵۴: خط ۱۵۵:
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />

منوی ناوبری