۹٬۵۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
در شهریور سال ۱۳۱۳ شمسی از خاورشناسان و دانشمندان کشورهای مختلف جهان دعوت به عمل آمد که در جشن هزارهی فردوسی شرکت کنند. نخستین جلسهی کنگرهی فردوسی به ریاست «حاج محتشم السلطنه» در تهران تشکیل شد که تا هفدهم شهریور ماه همان سال ادامه یافت. سپس هیأت میهمانان به اتفاق رضاشاه به مشهد رفتند و آرامگاه فردوسی را در ۲۰ مهر ماه همان سال باز گشایی نمودند. | در شهریور سال ۱۳۱۳ شمسی از خاورشناسان و دانشمندان کشورهای مختلف جهان دعوت به عمل آمد که در جشن هزارهی فردوسی شرکت کنند. نخستین جلسهی کنگرهی فردوسی به ریاست «حاج محتشم السلطنه» در تهران تشکیل شد که تا هفدهم شهریور ماه همان سال ادامه یافت. سپس هیأت میهمانان به اتفاق رضاشاه به مشهد رفتند و آرامگاه فردوسی را در ۲۰ مهر ماه همان سال باز گشایی نمودند. | ||
«نظامی عروضی» مینویسد که پس از مرگ فردوسی، جهل و غوغای عوام مانع تدفین جنازهی وی در گورستان شهر شد و او را «رافضی<ref>اهل سنت دوستداران حضرت علی(ع) و اهل بیت(ع) او را رافضی می نامند. (ویکی شیعه)</ref>» خواندند. به ناچار جنازه را در باغی که کنار دروازهی شهر و متعلق به خود حکیم فردوسی بود به خاک سپردند.<ref> لغت نامه دهخدا.</ref>' | «نظامی عروضی» مینویسد که پس از مرگ فردوسی، جهل و غوغای عوام مانع تدفین جنازهی وی در گورستان شهر شد و او را «رافضی<ref>اهل سنت دوستداران حضرت علی(ع) و [[اهل بیت|اهل بیت(ع)]] او را رافضی می نامند. (ویکی شیعه)</ref>» خواندند. به ناچار جنازه را در باغی که کنار دروازهی شهر و متعلق به خود حکیم فردوسی بود به خاک سپردند.<ref> لغت نامه دهخدا.</ref>' | ||
==اشعار== | ==اشعار== |