۹٬۵۴۶
ویرایش
حسین صبحدل: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حسین صبحدل''' (زاده 1310 در تهران- درگذشته 1388 در تهران) موذن و مدیر برنامه‌های مذهبی رادیو در سال‌های دهه ۶۰ بود. | '''حسین صبحدل''' (زاده 1310 در تهران- درگذشته 1388 در تهران) موذن و مدیر برنامه‌های مذهبی رادیو در سال‌های دهه ۶۰ بود. | ||
== زندگینامه == | ==زندگینامه== | ||
صبحدل از همان دوران کودکی به مؤذنی در مساجد و فعالیت در هیأت‌های مذهبی پرداخت و مدیریت برنامه‌های مذهبی افرادی از جمله آیت الله سید محمود طالقانی در مسجد هدایت، دکتر علی شریعتی در حسیینه ارشاد و عبدالکریم سروش در مسجد امام صادق اقدسیه با وی بود. او مسئولیت برنامه‌های مذهبی رادیو را نیز مدت‌ها عهده دار بود. وی به موسیقی‌آوازی و دستگاهی و ردیف موسیقی سنتی تسلطی کامل داشت و اذان وی از جمله اذان‌های مشهور ایرانی است. اجرای سرود «ماه | صبحدل از همان دوران کودکی به مؤذنی در مساجد و فعالیت در هیأت‌های مذهبی پرداخت و مدیریت برنامه‌های مذهبی افرادی از جمله آیت الله سید محمود طالقانی در مسجد هدایت، دکتر علی شریعتی در حسیینه ارشاد و عبدالکریم سروش در مسجد امام صادق اقدسیه با وی بود. او مسئولیت برنامه‌های مذهبی رادیو را نیز مدت‌ها عهده دار بود. وی به موسیقی‌آوازی و دستگاهی و ردیف موسیقی سنتی تسلطی کامل داشت و اذان وی از جمله اذان‌های مشهور ایرانی است. اجرای سرود «ماه [[محرم]]» و مناجات‌های رادیو و دعای هنگام تحویل سال و بیش از 1300 اثر رادیویی دیگر، بخشی از تلاش‌های فرهنگی و هنری حسین صبحدل به شمار می‌رود. همچنین برگزاری جلسات قرآن، مسابقات قرآنی در دهه‌های 60 و 70، تهیه‌کنندگی و نویسندگی برنامه‌های سحر و مناسبت‌های مذهبی هم از دیگر فعالیت‌های وی به شمار می‌رود. حسین صبحدل از میانه‌های سال 1385 به بیماری سخت ریوی دچار شد و بعد از چند سال بیماری روز 13 آبان 1388 در سن 78 سالگی دار فانی را وداع گفت. | ||
== آثار == | ==آثار== | ||
*[http://www.magiran.com/magtoc.asp?mgID=3027&Number=36&Appendix=0 درباره «صبحدل، گره‌گشای دلتنگی فلق»، نوشته محمدرضا اسدزاده، خیمه، شماره 36 - 35، مهر و آبان 1386، ص 47 - 46.] | *[http://www.magiran.com/magtoc.asp?mgID=3027&Number=36&Appendix=0 درباره «صبحدل، گره‌گشای دلتنگی فلق»، نوشته محمدرضا اسدزاده، خیمه، شماره 36 - 35، مهر و آبان 1386، ص 47 - 46.] | ||