تکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تکیه'''، ساختمانی با معماری و فضاسازی ویژه برای برگزاری آیین‌های نمایشی شبیه‌خوانی و مراسم عزاداری و نیز جایی خاص برای اجرای مناسک اهل تصوف و درویشان است.

تکیه واژه‌ای برگرفته از فعل «توکّأ»<ref>دراجی، 23-22.</ref> یا «دکأ» و «اتکأ» عربی است<ref>الموسوعة...، 1/ 564.</ref> و به معنای تکیه کردن بر چیزی و نیز جایی که در آن درویشان خانه می‌‌کنند.<ref>دراجی، 23.</ref> در ادبیات فارسی تکیه به معنای بالش و چیزی که بر آن تکیه زنند، مکان قرار گرفتن فقیران و به مجاز پشت و پناه<ref>آنندراج، 2/ 1166.</ref>، مکان آرمیدن، تکیه‌گاه و پشتی<ref>براون، 97.</ref>، حسینیه که در آن [[روضه خوانی|روضه‌خوانی]] و [[تعزیه خوانی|تعزیه‌داری]] کنند<ref>نفیسی، ذیل واژه؛ نیز نک : بلاغی، (ط‌) 49.</ref> و جای [[تعزیه خوانی|تعزیه‌خوانی]] و روضه‌خوانی<ref>لغت‌نامه...، ذیل واژه.</ref> آمده است.