شبیب بن عبدالله نهشلی: تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر              =

| نقش های برجسته              =از یاران امام حسین (ع)

}}

ابن نمّای حلی می‌نویسد: ابو عمرو نهشلی در صبح روز عاشورا و پس از حمله اول با اذن امام حسین (ع) به میدان مبارزه و جنگ رفت و به‌طور منفرد با لشکر ابن سعد جنگید، <ref>مثیر الاحزان، ابن نما حلّی، نجم الدین محمد بن جعفر، نجف اشرف: منشورات المطیعه الحیدریه، 1369 ﻫ ق / 1950 م. ، ص42-43. </ref> ولی ابن شهر آشوب می‌نویسد که شبیب بن عبدالله در حمله اول به شهادت رسید <ref>مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج4، ص113.  </ref> و این می‌رساند که آنان دو شخص بودند و منظور ابن شهر آشوب شبیب بن عبدالله همدانی است که در حمله اول به شهادت رسید.  

شبیب روز عاشورا دلاورانه جنگید و پس از نبردی سنگین و خوردن چند زخم به محضر امام حسین (ع) آمد و چنین رجز خواند:

او از امام حسین (ع) مژده بهشت گرفت و دیگر بار به میدان رفت و عاشقانه جنگید. عامر بن نهشل از قبیله بنی‌ اللات، از سپاه ابن سعد کمین کرد و در بی‌رمقی او نیزه بر پهلویش نشاند. عبدالله بر خاک افتاد و عامر سر از تنش جدا کرد و او را  به شهادت رساند.  

در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی شَبیبِ بنِ عَبدِاللهِ نَهشَلی“ <ref>برای تفصیل بیشتر رک : جال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص74؛بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج44، ص199؛ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه ، 1345 ﻫ ق.، ص219؛ جامع الرواة، ج1، ص398؛ اقبال الاعمال، ج2، ص78؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج1، ص86؛ مثیر الاحزان، ابن نما حلّی، نجم الدین محمد بن جعفر، نجف اشرف: منشورات المطیعه الحیدریه، 1369 ﻫ ق / 1950 م. ، ص42-43؛ معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، خویی، سید ابوالقاسم، نشر توحید، 1413 ﻫ ق. ، ج9، ص12؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج2، ص81. </ref>

مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 336-338.