آب: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۲۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۷: خط ۱۷:
==کاربرد آب در فرهنگ==
==کاربرد آب در فرهنگ==
مجموعه این وقایع سبب شده است در فرهنگ شیعی، آب و مفاهیم مرتبط با آن در پیوند با عاشورا وجه نمادین برجسته‌ای پیدا کند. در ادبیات عاشورایی و مراثی و نوحه‌ها، آب و عطش کاربرد بسیاری دارد. در روضه‌خوانی‌ها، تشنگی امام حسین (ع) و یارانش و زنان و کودکانشان، مضمون مشترک و جوهر اصلی روایت تراژیک عاشورا است؛ به ویژه در روایت شهادت فرزند خردسال امام (علی اصغر) و حضرت عباس(ع) که «سقای تشنگان» نامیده می‌شود.
مجموعه این وقایع سبب شده است در فرهنگ شیعی، آب و مفاهیم مرتبط با آن در پیوند با عاشورا وجه نمادین برجسته‌ای پیدا کند. در ادبیات عاشورایی و مراثی و نوحه‌ها، آب و عطش کاربرد بسیاری دارد. در روضه‌خوانی‌ها، تشنگی امام حسین (ع) و یارانش و زنان و کودکانشان، مضمون مشترک و جوهر اصلی روایت تراژیک عاشورا است؛ به ویژه در روایت شهادت فرزند خردسال امام (علی اصغر) و حضرت عباس(ع) که «سقای تشنگان» نامیده می‌شود.
[[پرونده:Tigris_and_Euphrates_Persian.png|جایگزین=[[فرات]] نام نهرى در سرزمین [[کربلا]] است|چپ|بی‌قاب]]
<gallery>
پرونده:Tigris_and_Euphrates_Persian.png|نام نهرى در سرزمین [[کربلا]] است|چپ
</gallery>
 
در آیین‌های عزاداری هم آب نقش برجسته‌ای دارد؛ تا جایی که برخی آیین‌ها مانند «سقایی» در پیوند مستقیم با آب شکل گرفته‌اند. «سقاخانه»ها در فرهنگ شهری ایران، مکان‌هایی مقدس‌اند که با الهام از واقعه عاشورا و به ویژه نقش سقایی حضرت عباس(ع) احداث می‌شوند. در نذورات و وقف‌های مربوط به امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) آب و منابع تأمین آن به اشکال مختلف کاربرد بسیاری دارد. در برداشت‌های عرفانی از عاشورا نیز از تشنگی امام حسین(ع) و یارانش به عطش عاشق برای دستیابی به آب حیات جاودانی یعنی شهادت و رسیدن به وصال و لقای خدا تفسیر می‌شود.
در آیین‌های عزاداری هم آب نقش برجسته‌ای دارد؛ تا جایی که برخی آیین‌ها مانند «سقایی» در پیوند مستقیم با آب شکل گرفته‌اند. «سقاخانه»ها در فرهنگ شهری ایران، مکان‌هایی مقدس‌اند که با الهام از واقعه عاشورا و به ویژه نقش سقایی حضرت عباس(ع) احداث می‌شوند. در نذورات و وقف‌های مربوط به امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) آب و منابع تأمین آن به اشکال مختلف کاربرد بسیاری دارد. در برداشت‌های عرفانی از عاشورا نیز از تشنگی امام حسین(ع) و یارانش به عطش عاشق برای دستیابی به آب حیات جاودانی یعنی شهادت و رسیدن به وصال و لقای خدا تفسیر می‌شود.


منوی ناوبری