سکینه: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۱٬۴۷۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «دختر بزرگوار سید الشهدا«ع»،که در علم،معرفت،ادب،توجّه به حقّ و جذبۀ پروردگا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
دختر بزرگوار سید الشهدا«ع»،که در علم،معرفت،ادب،توجّه به حقّ و جذبۀ پروردگار،کم نظیر و مورد توجّه خاصّ پدرش ابا عبد الله الحسین«ع»بود.نام اصلى او را آمنه،امینه،امیمه یا امامه هم نوشته‌اند.لقب سکینه(یا سکینه)از طرف مادرش«رباب»به او داده شد.او که خواهر«على اصغر»هم بود،در کربلا حضور داشت و در عاشورا،سنّ او حدودا ده تا سیزده سال بوده است.این را از آنجا گفته‌اند که امام حسین«ع»روز عاشورا به او لقب«خیرة النّسوان»(برگزیدۀ زنان)داده است و این با کودک بودنش نمى‌سازد.شرح آنچه به مصیبتهاى او در حادثۀ کربلا مربوط مى‌شود،در کتابهاى مقتل(از جمله در نفس المهموم)آمده است.روز عاشورا،چون سید الشهدا«ع»هنگام وداع با اطفال و زنان،دید که دخترش سکینه از زنان کنار گرفته و در حال گریستن است،به او فرمود:
دختر بزرگوار [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]]،که در علم، معرفت، ادب، توجّه به حقّ و جذبۀ پروردگار، کم نظیر و مورد توجّه خاصّ پدرش [[حسین بن على (ع)|اباعبد الله‌الحسین(ع)]] بود. {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| تصویر              =کلثوم.jpg
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
| نام کامل‌الزیارات، ابن قولویه قمی، جعفر بن محمد، نجف: مطبعة المرتضویه، 1356 ه ق.           =
| لقب                =سکینه
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  =پدرش حسین بن علی (ع) و مادرش رباب
| تاریخ تولد        =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          =مدینه
| تاریخ وفات/شهادت  =سال 117 هجری قمری
| شهر وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدفن              =سوریه قبرستان باب الصغیر
| از یاران          =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان          =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =
}}


{{ب| سیطول بعدى یا سکینة فاعلمى | منک البکاء اذا الحمام دهانى }}
== زندگینامه ==
نام اصلى او را آمنه، امینه، امیمه یا امامه هم نوشته‌اند. لقب سکینه(یا سکینه) از طرف مادرش «[[رباب]]»به او داده شد. او که خواهر «[[علی اصغر (ع)|على اصغر]]» هم بود، در کربلا حضور داشت و در عاشورا، سنّ او حدودا ده تا سیزده سال بوده است. این را از آنجا گفته‌اند که امام حسین(ع) روز [[عاشورا]] به او لقب «خیرة النّسوان» (برگزیدۀ زنان) داده است و این با کودک بودنش نمى‌سازد.


{| لا تحرقى قلبى بدمعک حسرة | مادام منّى الرّوح فى جسمانى }}
=== وداع با پدر ===
شرح آنچه به مصیبتهاى او در حادثۀ [[کربلا]] مربوط مى‌شود،در کتابهاى مقتل(از جمله در نفس المهموم)آمده است.روز عاشورا،چون سید الشهدا(ع)هنگام وداع با اطفال و زنان،دید که دخترش سکینه از زنان کنار گرفته و در حال گریستن است،به او فرمود:
<br />
{|
|سیطول بعدى یا سکینة فاعلمى
|
|منک البکاء اذا الحمام دهانى
|-
|لا تحرقى قلبى بدمعک حسرة  
|
|مادام منّى الرّوح فى جسمانى  
|-
|فاذا قتلت فانت اولى بالّذى
|
|تأتینه یا خیرة النسوان <ref>شام سرزمین خاطره‌ها،ص ۱۰۶ به نقل از«سکینه»،مقرّم،ص ۲۶۶.</ref>
|}
این دختر بزرگوار،که به تعبیر شیخ عباس قمى «زنى با حصافت عقل و اصابت رأى و افصح و اعلم مردمان به زبان عرب و شعر و فضل و ادب»بوده است، <ref>منتهى الآمال،ج ۱،ص ۴۶۳.</ref> پس از بازگشت از سفر کوفه و شام، در خانۀ پدر خود،تحت کفایت امام سجّاد(ع) قرار گرفت. وى،محضر سه امام (امام حسین،امام سجاد و امام باقر) علیهم السلام را درک کرد. نوشته‌اند:خانه‌اش مرکز تجمّع شعرا و محلّ مناقشه و بحث و نقد ادبى بود. به شاعران بزرگ همچون فرزدق و جریر،صله عطا مى‌کرد.


{{ب| فاذا قتلت فانت اولى بالّذى | تأتینه یا خیرة النسوان <ref>شام سرزمین خاطره‌ها،ص 106،به نقل از«سکینه»،مقرّم،ص 266.</ref> }}
سکینه به زنى [[مصعب بن زبیر]] در آمد و پس از قتل او، زوجۀ عبدالله بن عثمان گردید و پس از مرگ او، زید بن عمر با وى ازدواج کرد، ولى زید، به توصیۀ سلیمان بن عبد الملک او را طلاق گفت. <ref>فرهنگ فارسى،معین،ج ۵،ص ۷۷۶.</ref> سکینه همچنان در مدینه مى‌زیست، تا آنکه در پنجم ربیع الاول سال 117 هجرى در زمان هشام بن عبدالملک پس از هفتاد سال، در مدینه در گذشت. <ref>تهذیب الأسماء،نووى،ج ۱،ص ۱۶۳،سفینة البحار،ج۱،ص ۶۳۸.</ref> قبر او نیز در مدینه است.


این دختر بزرگوار،که به تعبیر شیخ عباس قمى«زنى با حصافت عقل و اصابت رأى و افصح و اعلم مردمان به زبان عرب و شعر و فضل و ادب»بوده است، <ref>منتهى الآمال،ج 1،ص 463.</ref> پس از بازگشت از سفر کوفه و شام،در خانۀ پدر خود،تحت کفایت امام سجّاد«ع»قرار گرفت.وى،محضر سه امام(امام حسین،امام سجاد و امام باقر)علیهم السلام را درک کرد.نوشته‌اند:خانه‌اش مرکز تجمّع شعرا و محلّ مناقشه و بحث و نقد ادبى بود.به شاعران بزرگ همچون فرزدق و جریر،صله عطا مى‌کرد.سکینه به زنى مصعب بن زبیر در آمد و پس از قتل او،زوجۀ عبد الله بن عثمان گردید و پس از مرگ او،زید بن عمر با وى ازدواج کرد،ولى زید،به توصیۀ سلیمان بن عبد الملک او را طلاق گفت. <ref>فرهنگ فارسى،معین،ج 5،ص 776.</ref> سکینه همچنان در مدینه مى‌زیست،تا آنکه در پنجم ربیع الاول سال 117 هجرى در زمان هشام بن عبد الملک پس از هفتاد سال، در مدینه در گذشت. <ref>تهذیب الأسماء،نووى،ج 1،ص 163،سفینة البحار،ج 1،ص 638.</ref> قبر او نیز در مدینه است.
== منبع ==


* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۲۷-۲۲۸.]


 
== پی‌نوشت ==
 
<references />
 
 
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 227-228.
checkuser
۲٬۳۶۳

ویرایش

منوی ناوبری