checkuser
۲٬۳۶۳
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «دختر بزرگوار سید الشهدا«ع»،که در علم،معرفت،ادب،توجّه به حقّ و جذبۀ پروردگا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
دختر بزرگوار | دختر بزرگوار [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]]،که در علم، معرفت، ادب، توجّه به حقّ و جذبۀ پروردگار، کم نظیر و مورد توجّه خاصّ پدرش [[حسین بن على (ع)|اباعبد اللهالحسین(ع)]] بود. {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
| عنوان = | |||
| تصویر =کلثوم.jpg | |||
| اندازه تصویر = | |||
|توضیح تصویر = | |||
| نام کاملالزیارات، ابن قولویه قمی، جعفر بن محمد، نجف: مطبعة المرتضویه، 1356 ه ق. = | |||
| لقب =سکینه | |||
| نسب = | |||
| خویشاوندان سرشناس =پدرش حسین بن علی (ع) و مادرش رباب | |||
| تاریخ تولد = | |||
| شهر تولد = | |||
| کشور تولد = | |||
| محل زندگی =مدینه | |||
| تاریخ وفات/شهادت =سال 117 هجری قمری | |||
| شهر وفات/شهادت = | |||
| نحوه وفات/شهادت = | |||
| مدفن =سوریه قبرستان باب الصغیر | |||
| از یاران = | |||
| فعالیتهای اجتماعی = | |||
| مشایخ = | |||
| شاگردان = | |||
| آثار = | |||
| نقش های برجسته = | |||
}} | |||
== زندگینامه == | |||
نام اصلى او را آمنه، امینه، امیمه یا امامه هم نوشتهاند. لقب سکینه(یا سکینه) از طرف مادرش «[[رباب]]»به او داده شد. او که خواهر «[[علی اصغر (ع)|على اصغر]]» هم بود، در کربلا حضور داشت و در عاشورا، سنّ او حدودا ده تا سیزده سال بوده است. این را از آنجا گفتهاند که امام حسین(ع) روز [[عاشورا]] به او لقب «خیرة النّسوان» (برگزیدۀ زنان) داده است و این با کودک بودنش نمىسازد. | |||
{ | === وداع با پدر === | ||
شرح آنچه به مصیبتهاى او در حادثۀ [[کربلا]] مربوط مىشود،در کتابهاى مقتل(از جمله در نفس المهموم)آمده است.روز عاشورا،چون سید الشهدا(ع)هنگام وداع با اطفال و زنان،دید که دخترش سکینه از زنان کنار گرفته و در حال گریستن است،به او فرمود: | |||
<br /> | |||
{| | |||
|سیطول بعدى یا سکینة فاعلمى | |||
| | |||
|منک البکاء اذا الحمام دهانى | |||
|- | |||
|لا تحرقى قلبى بدمعک حسرة | |||
| | |||
|مادام منّى الرّوح فى جسمانى | |||
|- | |||
|فاذا قتلت فانت اولى بالّذى | |||
| | |||
|تأتینه یا خیرة النسوان <ref>شام سرزمین خاطرهها،ص ۱۰۶ به نقل از«سکینه»،مقرّم،ص ۲۶۶.</ref> | |||
|} | |||
این دختر بزرگوار،که به تعبیر شیخ عباس قمى «زنى با حصافت عقل و اصابت رأى و افصح و اعلم مردمان به زبان عرب و شعر و فضل و ادب»بوده است، <ref>منتهى الآمال،ج ۱،ص ۴۶۳.</ref> پس از بازگشت از سفر کوفه و شام، در خانۀ پدر خود،تحت کفایت امام سجّاد(ع) قرار گرفت. وى،محضر سه امام (امام حسین،امام سجاد و امام باقر) علیهم السلام را درک کرد. نوشتهاند:خانهاش مرکز تجمّع شعرا و محلّ مناقشه و بحث و نقد ادبى بود. به شاعران بزرگ همچون فرزدق و جریر،صله عطا مىکرد. | |||
سکینه به زنى [[مصعب بن زبیر]] در آمد و پس از قتل او، زوجۀ عبدالله بن عثمان گردید و پس از مرگ او، زید بن عمر با وى ازدواج کرد، ولى زید، به توصیۀ سلیمان بن عبد الملک او را طلاق گفت. <ref>فرهنگ فارسى،معین،ج ۵،ص ۷۷۶.</ref> سکینه همچنان در مدینه مىزیست، تا آنکه در پنجم ربیع الاول سال 117 هجرى در زمان هشام بن عبدالملک پس از هفتاد سال، در مدینه در گذشت. <ref>تهذیب الأسماء،نووى،ج ۱،ص ۱۶۳،سفینة البحار،ج۱،ص ۶۳۸.</ref> قبر او نیز در مدینه است. | |||
== منبع == | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۲۷-۲۲۸.] | |||
== پینوشت == | |||
<references /> | |||