فضولی بغدادی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

فضولی از وابستگان دربار «سلطان سلیمان خان قانونی» دهمین سلطان عثمانی بوده است. تخلّص «فضولی» را از این جهت انتخاب کرد که این لقب مقبول طبع کسی نخواهد افتاد و به قول خودش این لقب موافق هوای او و لقبی مطابق دعوای او بود. خود می‌نویسد: این لقب چند وجه دارد اول آنکه من خود را یگانه روزگار می‌خواستم و این معنی درین تخلّص به ظهور پیوست دوم آنکه من به توفیق همّت، استدعای جامعیّت جمیع علوم و فنون داشتم و این تخلّص متضمّن این مضمون است چرا که کلمه فضول در لغت جمع فضل است بر وزن علوم و فنون. دیگر مفهوم فضولی به اصطلاح عوّام خلاف ادب است و چه خلاف ادب ازین برتر که مرا با وجود قلّت معاشرت علمای عالی مقدار در مباحث عقلیه و نقلیه مسایلی را مطرح کردم که اختلاف بین فقهاست.وی به سال 970 ه ق. در گذشته است.

فضولی بغدادی اشعار مؤثر و سوزناک به زبان ترکی و گاه به عربی و فارسی دارد. دیوان او شامل قصاید، غزلیات، قطعات، رباعیات و ساقی نامه است که در ترکیه به طبع رسیده است. او کتاب «حدیقة السّعدا» را به تقلید از کتاب «روضة الشّهدا» حسین واعظ کاشفی نوشته است.  

دیگر آثار او عبارتند از: «انیس القلب»، «بنگ و باده» (ترکی)، «صحّت و مرض»، «لیلی و مجنون» (ترکی) . <ref> لغت نامه دهخدا. دیوان فضولی بغدادی (فارسی) مقدمه با تلخیص.</ref>  

{{شعر}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب| السلام ای ساکن محنت سرای کربلا|السلام ای مستمند و مبتلای کربلا }}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب| نیست سبحه این که بردستست ما را بلکه هست‌|دانه‌ی چندی ز درّ بی‌بهای کربلا }}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب| روی دلم باز سوی کربلاست‌|رغبت بیمار به دار الشفاست }}

{{ب| کار «فضولی» به تو افتاده است‌|چاره‌ی او کن که بسی بینواست <ref>همان؛ ص 241 و 243.</ref> }}

{{پایان شعر}}

| class="b" |<span class="beyt"> روی دلم باز سوی کربلاست‌</span>

| style="width:2em;" |

<br />

{{شعر}}

==منابع==

==پی نوشت==