۳٬۴۸۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات جایهای تاریخی ایران | |||
| نام = تکیه دولت | |||
| روینقشه = آری | |||
| عنوان نقشه = تهران | |||
| عرضجغرافیایی =35٫678365 | |||
| طولجغرافیایی =51٫421149 | |||
| تصویر =Tekye dowlat 4.jpg | |||
| اندازه تصویر =300 | |||
| عنوان تصویر =تابلوی تکیه دولت اثر کمالالملک | |||
| استان =استان تهران | |||
| شهرستان =تهران | |||
| بخش = | |||
| نام محلی = | |||
| نامهای دیگر =تکیه همایونی دولتی{{سخ}}تکیه قصر{{سخ}}تکیه بزرگ شاهی | |||
| نامهای قدیمی = | |||
| نوع بنا = | |||
| سالهای مرمت = | |||
| کاربری =تماشاخانه، نمایشخانه | |||
| کاربری کنونی = | |||
| دیرینگی =دوره قاجار | |||
| شماره ثبت = | |||
| تاریخ ثبت ملی = | |||
| دوره ساخت اثر =دوره قاجار | |||
| بانی اثر =ناصرالدینشاه | |||
| مالک اثر = | |||
| مالک فعلی اثر = | |||
| شماره ثبت یونسکو = | |||
| تاریخ ثبت یونسکو = | |||
| امکان بازدید = | |||
| شماره تلفن = | |||
| وبگاه = | |||
| پانویس = | |||
}} | |||
'''تکیه دولت'''، بزرگترین تکیۀ ایران، ساخته شده در عصر ناصری که به نامهای تکیۀ همایونی و دولتی نیز خوانده میشد. این تکیه نه تنها از نظر معماری، بلکه از نظر رواج تعزیهخوانی و اجرای نمایشهای مذهبی و غیر مذهبی و شیوهها و مراسم آنها حائز اهمیت بود.<ref>مستوفی، 1/ 288.</ref> علاوه بر این رویدادهای تاریخی و سیاسی مهمی نیز در آن به وقوع پیوست. | '''تکیه دولت'''، بزرگترین تکیۀ ایران، ساخته شده در عصر ناصری که به نامهای تکیۀ همایونی و دولتی نیز خوانده میشد. این تکیه نه تنها از نظر معماری، بلکه از نظر رواج تعزیهخوانی و اجرای نمایشهای مذهبی و غیر مذهبی و شیوهها و مراسم آنها حائز اهمیت بود.<ref>مستوفی، 1/ 288.</ref> علاوه بر این رویدادهای تاریخی و سیاسی مهمی نیز در آن به وقوع پیوست. | ||
[[پرونده:Tekye dowlat1.jpg|بندانگشتی|]] | [[پرونده:Tekye dowlat1.jpg|بندانگشتی|]] | ||
خط ۵: | خط ۳۸: | ||
نظریۀ تقلید از طرح بنای آلبرت هال برای ساختمان تکیۀ دولت به دستور ناصرالدین شاه پس از نخستین سفر وی به اروپا (صفر-شعبان 1290)<ref>سرنا، 172؛ پترسون، 69.</ref>، نمیتواند درست باشد، زیرا بنای آن پیش از سفر یاد شده آغاز و حتى به بهرهبرداری رسیده است.<ref>اعتمادالسلطنه، همانجا.</ref> ساخت سقف گنبدیشکل که قرار بود از «چوب و تخته و شیشه» بر فراز آن بسازند، به سبب مشکلات فنی عملی نشد و ناچار بنا را با چادر پوشاندند.<ref>همو،«تکیه»، همانجا، «دارالخلافه...»،1274.</ref> جهانگردان اروپایی به ایرانی بودن معماری تکیه اشاره کردهاند. تکیۀ دولت نمونهای کمنظیر از نظر معماری، و از بزرگترین بناهای شهر تهران بهشمار میآمد، به گونهای که از خارج شهر و از فاصلۀ بسیار دور به آسانی دیده میشد<ref>همانجا.</ref>؛ از اینرو آن را به آمفیتئاترِ ورونا تشبیه کردهاند.<ref>بنجامین، 382.</ref> | نظریۀ تقلید از طرح بنای آلبرت هال برای ساختمان تکیۀ دولت به دستور ناصرالدین شاه پس از نخستین سفر وی به اروپا (صفر-شعبان 1290)<ref>سرنا، 172؛ پترسون، 69.</ref>، نمیتواند درست باشد، زیرا بنای آن پیش از سفر یاد شده آغاز و حتى به بهرهبرداری رسیده است.<ref>اعتمادالسلطنه، همانجا.</ref> ساخت سقف گنبدیشکل که قرار بود از «چوب و تخته و شیشه» بر فراز آن بسازند، به سبب مشکلات فنی عملی نشد و ناچار بنا را با چادر پوشاندند.<ref>همو،«تکیه»، همانجا، «دارالخلافه...»،1274.</ref> جهانگردان اروپایی به ایرانی بودن معماری تکیه اشاره کردهاند. تکیۀ دولت نمونهای کمنظیر از نظر معماری، و از بزرگترین بناهای شهر تهران بهشمار میآمد، به گونهای که از خارج شهر و از فاصلۀ بسیار دور به آسانی دیده میشد<ref>همانجا.</ref>؛ از اینرو آن را به آمفیتئاترِ ورونا تشبیه کردهاند.<ref>بنجامین، 382.</ref> | ||
بنای مدور تکیه با 824‘2 | بنای مدور تکیه با 824‘2 م 2 مساحت، 60 متر قطر، 24 مترارتفاع، 3 مرتبه بنا و یک زیرزمین داشت. در بنای آن سنگ، آجر و ساروج به کار رفته بود و دیوارهای پهن و شالودهای عمیق و محکم داشت<ref>اعتمادالسلطنه، المآثر...، 1/87، «تکیه»، همانجا.</ref> و نمای آجری بیرون بنا آرایهای نداشت.<ref>سرنا، همانجا.</ref> تکیۀ دولت دارای ورودیهای چندگانه در شمال، شرق و غرب بود.<ref>منصوری فرد، 571-572.</ref> ورودی شمالی تکیه ویژۀ ساکنان ارگ سلطنتی بود و نمایی هماهنگ با بناهای مجاور خود داشت و شاهنشین تشریفاتی بر فراز آن واقع بود. ورودی غربی تکیه در میدان ارگ قرار داشت و از ایوانی با دو جرز پهن که بر بالای آن ایوانی با 3 دهانه و 6 مناره بود، شکل میگرفت. ورودی شرقی از طریق کوچۀ تکیۀ دولت به خیابان ناصرخسرو منتهی میشد. این ورودی دارای طاق تیزهدار رفیعی بود. ورودی اصلی را طاقنماهای آجری، مقرنسکاری و شیشههای رنگین میآراست.<ref>همانجا؛ سرنا، 173؛ اُرسل، 250.</ref> | ||
نمای درونی تکیۀ دولت در آغاز از آجر بود و حتى آن را با گچ و آهک نیز سفید نکرده بودند، اما در حدود سال 1298ق/ 1881م با کاشیهای معرق و 7 رنگ آراسته شد.<ref>پترسون، همانجا؛ قس: سرنا، 172-173؛ بنجامین، 384.</ref> بنا از درون شامل چشمهطاقهای کوچک و بزرگ باز بود و در میانۀ قوس جنوبی آن، ایوانی بلند قرار داشت. بلندی این ایوان به ارتفاع تمام طبقات و با کاربندی و کاشیکاری آراسته شده بود.<ref>منصوری فرد، 573؛ سرنا، 175.</ref> در قوس شمالی تکیه در برابر ایوان یادشده، شاهنشین تکیه در دو طبقه با طاق بسیار بلند ساخته بودند، به گونهای که ارتفاع آن به اندازۀ 3 طبقۀ تکیه بود و از بیرون پوششی از شیروانی داشت. این غرفه دارای یک ارسی سهدری و شمسهای گرهسازی شده و پرکار بر پیشانی بود. غرفههای دیگر طبقۀ دوم نیز با ارسیهای سه دری آراسته میشدند. دهانۀ غرفههای طبقۀ سوم، دو ستوننما و یک پیشانی مشبک داشتند. کتیبهای بر کاشی به خط بنایی بر رخ بام تکیه نصب شده بود و پیرامون بام نردهای قرار داشت. ورودیهای تکیه در نمای داخلی بلندتر از دیگر طاقنماهای طبقۀ همکف بود.<ref>منصوری فرد، 573-574؛ بنجامین، 385-392؛ فوریه، 128-130.</ref> | نمای درونی تکیۀ دولت در آغاز از آجر بود و حتى آن را با گچ و آهک نیز سفید نکرده بودند، اما در حدود سال 1298ق/ 1881م با کاشیهای معرق و 7 رنگ آراسته شد.<ref>پترسون، همانجا؛ قس: سرنا، 172-173؛ بنجامین، 384.</ref> بنا از درون شامل چشمهطاقهای کوچک و بزرگ باز بود و در میانۀ قوس جنوبی آن، ایوانی بلند قرار داشت. بلندی این ایوان به ارتفاع تمام طبقات و با کاربندی و کاشیکاری آراسته شده بود.<ref>منصوری فرد، 573؛ سرنا، 175.</ref> در قوس شمالی تکیه در برابر ایوان یادشده، شاهنشین تکیه در دو طبقه با طاق بسیار بلند ساخته بودند، به گونهای که ارتفاع آن به اندازۀ 3 طبقۀ تکیه بود و از بیرون پوششی از شیروانی داشت. این غرفه دارای یک ارسی سهدری و شمسهای گرهسازی شده و پرکار بر پیشانی بود. غرفههای دیگر طبقۀ دوم نیز با ارسیهای سه دری آراسته میشدند. دهانۀ غرفههای طبقۀ سوم، دو ستوننما و یک پیشانی مشبک داشتند. کتیبهای بر کاشی به خط بنایی بر رخ بام تکیه نصب شده بود و پیرامون بام نردهای قرار داشت. ورودیهای تکیه در نمای داخلی بلندتر از دیگر طاقنماهای طبقۀ همکف بود.<ref>منصوری فرد، 573-574؛ بنجامین، 385-392؛ فوریه، 128-130.</ref> |
ویرایش