۳٬۴۸۸
ویرایش
آشوب آشتیانى: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
←چهارده‌بند
| خط ۱۱۹: | خط ۱۱۹: | ||
{{ب| اول، صلا به سلسلۀ انبیا چو داد | هریک به قدر حوصله خوردند انبیا }} | {{ب| اول، صلا به سلسلۀ انبیا چو داد | هریک به قدر حوصله خوردند انبیا }} | ||
{{ب| نوشید پور آزر <ref>حضرت ابراهیم خلیل(ع).</ref> از آن آب آتشین | تا اوفتد در آتش نمرود، برملا }} | {{ب| نوشید پور آزر<ref>حضرت ابراهیم خلیل(ع).</ref> از آن آب آتشین | تا اوفتد در آتش نمرود، برملا }} | ||
{{ب| ز آن باده، نوش کرد به قدرى که در درخت | از فرق تا قدم، زکریا شود دو تا }} | {{ب| ز آن باده، نوش کرد به قدرى که در درخت | از فرق تا قدم، زکریا شود دو تا }} | ||
{{ب| نوشید از آن شراب، ذبیح اللّه <ref>حضرت اسماعیل(ع).</ref> آن قدر | کو، ناشده ذبیح به تیغ، آیدش فدا }} | {{ب| نوشید از آن شراب، ذبیح اللّه<ref>حضرت اسماعیل(ع).</ref> آن قدر | کو، ناشده ذبیح به تیغ، آیدش فدا }} | ||
{{ب| القصه، ز انبیا و رسل هر یکى چشید | روز الست، جرعه‌اى از ساغر بلا }} | {{ب| القصه، ز انبیا و رسل هر یکى چشید | روز الست، جرعه‌اى از ساغر بلا }} | ||
| خط ۱۵۰: | خط ۱۵۰: | ||
{{ب| آخر نه مرتضى را، من نور دیده‌ام؟ | آخر نه مجتبى را، یکتا برادرم؟ }} | {{ب| آخر نه مرتضى را، من نور دیده‌ام؟ | آخر نه مجتبى را، یکتا برادرم؟ }} | ||
{{ب| آخر نه از پیمبر و نَز <ref>مخفف نه از.</ref> مجتبى بَود | دُرّاعۀ <ref>جبۀ و جامۀ بلند.</ref> تن من و، عمامۀ سرم؟ }} | {{ب| آخر نه از پیمبر و نَز<ref>مخفف نه از.</ref> مجتبى بَود | دُرّاعۀ<ref>جبۀ و جامۀ بلند.</ref> تن من و، عمامۀ سرم؟ }} | ||
{{ب| روح الامین به مهد مرا ذکر خواب گفت | پژمرده، خفته لیک به گهواره اصغرم! }} | {{ب| روح الامین به مهد مرا ذکر خواب گفت | پژمرده، خفته لیک به گهواره اصغرم! }} | ||
| خط ۱۵۸: | خط ۱۵۸: | ||
{{ب| آخر ترحمى بکنید اى ستمگران! | بر این لبان خشک و دو چشم ز خون ترم }} | {{ب| آخر ترحمى بکنید اى ستمگران! | بر این لبان خشک و دو چشم ز خون ترم }} | ||
{{ب| بشکسته، بال طایرم ارچه به چنگتان | لیکن ز نسر طایر <ref>دو ستاره در آسمان قرار دارد که یکى را «نسر طائر» و دیگرى را «نسر واقع» خوانند.</ref> در رتبه برترم }} | {{ب| بشکسته، بال طایرم ارچه به چنگتان | لیکن ز نسر طایر<ref>دو ستاره در آسمان قرار دارد که یکى را «نسر طائر» و دیگرى را «نسر واقع» خوانند.</ref> در رتبه برترم }} | ||
{{ب| نور مه و فروغ خور، از پرتو من‌ست | گرچه ز دور چرخ، سیه گشت اخترم }} | {{ب| نور مه و فروغ خور، از پرتو من‌ست | گرچه ز دور چرخ، سیه گشت اخترم }} | ||
| خط ۲۲۴: | خط ۲۲۴: | ||
{{ب| کآخر گشاى چشم و ببین کز ستیزه خصم | ره بست بر من و به رخم فتنه درگشود }} | {{ب| کآخر گشاى چشم و ببین کز ستیزه خصم | ره بست بر من و به رخم فتنه درگشود }} | ||
{{ب| از هر که داشتم به جهان چشم یاورى | بستم کمر به کین <ref>به کینۀ من کمر بست.</ref> وز مهرم کمر گشود }} | {{ب| از هر که داشتم به جهان چشم یاورى | بستم کمر به کین<ref>به کینۀ من کمر بست.</ref> وز مهرم کمر گشود }} | ||
{{ب| بگریست آن قدر که جانش توان نماند | ناچار سوى لشکر اعدا کُمَیت<ref>اسب.</ref> راند }} | |||
{{ب| بگریست آن قدر که جانش توان نماند | ناچار سوى لشکر اعدا کُمَیت <ref>اسب.</ref> راند }} | |||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''بند هشتم'''{{شعر}} | '''بند هشتم'''{{شعر}} | ||
| خط ۲۵۱: | خط ۲۵۰: | ||
{{ب| ناگاه، ز آن میانه جبین مُبین او | چون قرص مه، شکافته از زخم سنگ شد }} | {{ب| ناگاه، ز آن میانه جبین مُبین او | چون قرص مه، شکافته از زخم سنگ شد }} | ||
{{ب| چون تیر بو الحنوق ز نافش گذر نمود | غلتان به روى خاک ز بالاى خنگ <ref> به کسر حرف اول، به معناى اسب سفید است و در اینجا مراد، مطلق اسب مى‌باشد. ضمنا براى ضرورت شعرى باید در اینجا حرف اول را به فتحه خواند.</ref> شد }} | {{ب| چون تیر بو الحنوق ز نافش گذر نمود | غلتان به روى خاک ز بالاى خنگ<ref> به کسر حرف اول، به معناى اسب سفید است و در اینجا مراد، مطلق اسب مى‌باشد. ضمنا براى ضرورت شعرى باید در اینجا حرف اول را به فتحه خواند.</ref> شد }} | ||
{{ب| بنهاد روى صدق به خاک هواى دوست | یعنى: گذاشت سر ز ارادت به پاى دوست }} | {{ب| بنهاد روى صدق به خاک هواى دوست | یعنى: گذاشت سر ز ارادت به پاى دوست }} | ||
| خط ۲۹۱: | خط ۲۹۰: | ||
{{ب| دار الامان دین نبى بود و، آن گروه | آتش ز راه کفر به دار الامان زدند }} | {{ب| دار الامان دین نبى بود و، آن گروه | آتش ز راه کفر به دار الامان زدند }} | ||
{{ب| کندند از زمین چون ستون خیام را | یکباره آن ستون به سر فرقدان <ref>نام دو ستارۀ نزدیک به قطب شمالى، در فارسى به دو برادران و دو برارو موسوم است.</ref> زدند }} | {{ب| کندند از زمین چون ستون خیام را | یکباره آن ستون به سر فرقدان<ref>نام دو ستارۀ نزدیک به قطب شمالى، در فارسى به دو برادران و دو برارو موسوم است.</ref> زدند }} | ||
{{ب| چون سوختند خیمۀ آل نبى ز کین | اندر جنان، نبى را آتش به جان زدند }} | {{ب| چون سوختند خیمۀ آل نبى ز کین | اندر جنان، نبى را آتش به جان زدند }} | ||
| خط ۴۱۶: | خط ۴۱۵: | ||
{{ب| تاب و توان حیدر و زهرا چه مى‌برى؟ | آتش به جان سید خاتم چه مى‌زنى؟! }} | {{ب| تاب و توان حیدر و زهرا چه مى‌برى؟ | آتش به جان سید خاتم چه مى‌زنى؟! }} | ||
{{ب| بس کن! که زین مقال، دل قدسیان تپید | خوناب دل ز دیدۀ کرّوبیان چکید <ref>''تذکرۀ مدینة الادب''، محمد على مصاحبى نائینى (عبرت)، تهران، کتابخانه و موزه و مرکز اسناد مجلس شوراى اسلامى، چاپ اول، سال 1376، ج اول، ص 204 تا 207.</ref> }} | {{ب| بس کن! که زین مقال، دل قدسیان تپید | خوناب دل ز دیدۀ کرّوبیان چکید<ref>''تذکرۀ مدینة الادب''، محمد على مصاحبى نائینى (عبرت)، تهران، کتابخانه و موزه و مرکز اسناد مجلس شوراى اسلامى، چاپ اول، سال 1376، ج اول، ص 204 تا 207.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||