جیحون یزدى: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۳۸۷ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''جیحون یزدی''' (زاده 1250 در یزد- درگذشته 1302 در کرمان) از شعرای دهه‌ی انتهای سده‌ی سیزدهم و ابتدای سده‌ی چهاردهم بود.
'''جیحون یزدی''' (زاده 1250 در یزد- درگذشته 1302 در کرمان) از شعرای سده‌ی سیزدهم و ابتدای سده‌ی چهاردهم بود.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =جیحون یزدی
| نام                    =جیحون یزدی
خط ۴۸: خط ۴۸:
==زندگینامه==
==زندگینامه==


محمد یزدى ملقب به نواب، مشهور به تاج الشعراء و متخلّص به «جیحون» بود. وى تحصیلات متداولۀ زمانۀ خود در زادگاهش یزد فراگرفت و به سبب آزردگى‌هایى که از همشهریانش داشت ترک وطن کرد و چندى در ایران، هندوستان و اسلامبول به سیاحت پرداخت. وی سرانجام در کرمان اقامت گزید و در 52 سالگى در همین شهر درگذشت. <ref>''سخنوران نامى معاصر ایران''، ج 2، ص 1029.</ref>
محمد یزدى ملقب به نواب، مشهور به تاج الشعراء و متخلّص به «جیحون» بود. وى تحصیلات متداوله را در زادگاهش یزد فراگرفت و به سبب آزردگى‌هایى که از همشهریانش داشت ترک وطن کرد و چندى در ایران، هندوستان و اسلامبول به اقامت داشت. وی سرانجام در کرمان اقامت گزید و در 52 سالگى در همین شهر درگذشت.<ref>''سخنوران نامى معاصر ایران''، ج 2، ص 1029.</ref>


==آثار==
==آثار==


جیحون یزدى از شعراى پرآوازۀ آیینى در عصر ناصرى است. اگرچه او در غزل از سبک عراقى پیروى مى‌کند، ولى وجهۀ غالب شعرى او از لحاظ سبک‌شناسى، در سبک خراسانى شکل مى‌گیرد، خصوصا قصاید و مسمطات او که نشان مى‌دهد سرایندۀ آن‌ها از ادامه دهندگان راه بانیان نهضت بازگشت ادبى است. وى در اغلب قالب‌هاى شعرى طبع‌آزمایى کرده ولى در سرودن مسمط و قصیده قدرت هنرى و خلاقیت‌هاى ذوقى و کلامى خود را بیشتر آشکار ساخته است. جیحون علاوه بر شعر در نثر نیز تواناست، وی مجموعه‌ای به «نام نمکدان» دارد که به سبک گلستان سعدی نگاشته شده است.<ref>سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 2، ص 1029.</ref> مسمط وى در منقبت امیر مؤمنان على (ع) که با تشبیبى بسیار زیبا آغاز مى‌شود، از بهترین آثار منظوم آیینى اوست. علاوه بر آن چند مربع ترکیب و مثنوى و مخمس عاشورایى دارد که از زمانۀ او تاکنون مورد استفاده شیفتگان ادب عاشورا و ستایشگران [[آل اللّه]] قرار داشته و نام او را زنده نگاه داشته است.
جیحون یزدى از شعراى آیینى در عصر ناصرى است. اگرچه او در غزل از سبک عراقى پیروى مى‌کند، ولى وجهع غالب شعرى او از لحاظ سبک‌شناسى، در سبک خراسانى شکل مى‌گیرد، خصوصا قصاید و مسمطات او که نشان مى‌دهد سرایندۀ آن‌ها از ادامه دهندگان راه بانیان [[بازگشت ادبی|نهضت بازگشت ادبى]] است. وى در اغلب قالب‌هاى شعرى طبع‌آزمایى کرده ولى در سرودن مسمط و قصیده تواناتر است. وی مجموعه‌ای به «نام نمکدان» دارد که به سبک گلستان سعدی نگاشته شده است.<ref>سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 2، ص 1029.</ref> مسمط وى در منقبت امیر مومنان على (ع) از آثار منظوم آیینى به شمار می‌رود. علاوه بر آن چند مربع ترکیب و مثنوى و مخمس عاشورایى دارد که مورد استقبال محافل ادبی عاشورایی واقع شده است.


*دیوان اشعار <ref>به سال 1316 ه ق. در بمبئی و دوبار نیز در سال‌های 1336 و 1363 ه ش. در تهران به چاپ رسیده است.</ref>
*دیوان اشعار <ref>به سال 1316 ه ق. در بمبئی و دوبار نیز در سال‌های 1336 و 1363 ه ش. در تهران به چاپ رسیده است.</ref>

منوی ناوبری