محمدحسین غروی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

حاج شیخ محمدحسین غروی اصفهانی مشهور به «کمپانی» و متخلّص به «مفتقر» فقیه و اصولی برجسته‌ی شیعی است. وی پسر حاج محمّد حسن و نوه‌ی حاج محمّد اسماعیل می‌باشد حاج محمّد اسماعیل از نخجوان به اصفهان مهاجرت کرد و به همین جهت آیة اللّه فقید به اصفهان انتساب یافت. پدرش بازرگان موفّقی بود و برای او میراث هنگفتی باقی گذاشت که در راه تحصیل او به مصرف رسید. کمپانی نبوغ فطری خود را از همان کودکی آشکار ساخت. وی برای تحصیل بعد از فراگیری مقدّمات برای ادامه‌ی تحصیل به نجف اشرف رفت و محضر آخوند خراسانی (صاحب کفایة الاصول) را درک کرد و تا وفات آخوند در سال 1329 یعنی به مدت 13 سال در درس او حضور داشت و علاوه بر درس خواندن، به تدریس نیز پرداخت و دوره‌های متعدّد سطوح عالی فقه و اصول را تدریس کرد، او علاوه بر مقام علمی و صفای نفسانی مردی مجاهد و مبارز و اصلاح طلب بود و بسیار مشتاق بود که دین و علوم دینی را در مقامی مشعشع و عالی ببیند. شیخ محمّد حسین درس فلسفه را نزد فیلسوف عارف میرزا محمد باقر اصطهباناتی فرا گرفت و در دریای فلسفه و عرفان آن چنان فرو رفت که عقاید و آثار فلسفی او را در تمام نوشته‌هایش می‌یابیم وی در ادبیات عرب نیز استاد بود.

مرحوم کمپانى قریحۀ وقّاد و طبعى نقّاد داشته، به هردو زبان عربى و فارسى اشعار طریفۀ مشتمله بر معانى لطیفه در کمال سلاست مى‌گفته؛ اشعار او مشحون از لآلى فلسفه و حکمت و لطایف معانى بوده، به طوری که مصداق «انّ مِن الشِعرَ لِحکمةً» است. اومراثى جانسوزى در رثاى سالار شهیدان، شهداى کربلا و اسراى کربلا در قالب‌هاى قصیده، مثنوى، مستزاد، مخمّس و ترکیب‌بند دارد و از پرکارترین و موفق‌ترین شعراى آیینى فارسى زبان در سده اخیر به شمار مى‌رود. سبک شعرى وی، سبک عراقى است و غزلیّات پرشور این عالم و حکیم عالیقدر شیعى نمونه بارزى از این شیوه بیانى در زبان فارسى است. برخلاف اشعار مناقبى مرحوم کمپانى (مفتقر) که غالبا با اصطلاحات و مفاهیم حکمى، فلسفى و عرفانى آمیخته است و درک این‌گونه آثار او را براى غیر اهل فن دشوار مى‌سازد، اشعار ماتمى این عالم بزرگوار سرشار از فضاى عاطفى است و شور و حال مرثیه‌هاى منظوم او همگان را تحت تأثیر قرار مى‌دهد. اشعار عاشورایى این محقق عالیقدر سال‌ها است که مورد استفاده فراگیر ذاکرین آل اللّه قرار مى‌گیرد و نوحه‌هاى عاشورایى او نیز شورافزاى محافل مذهبى بوده و هست. از آثار منظوم او در عربی که به صورت قصیده انشاء شده بود اکنون چیزی در دست نیست ولی دیوان فارسی او مشحون از مدایح اهل بیت (ع) و غزل‌های عرفانی است.