محرم یزدى: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| چون ترجمۀ این عظمت قسمت ما شد | و اقبال مترجم بچه بر عرش علا شد }}

{{ب| وز شیخ زجاجى، نظرى راهنما شد | کز نام غلامى به در شاه رضا شد }}

{{ب| این رتبه کجا درخور هر بى‌هنر آمد؟ | کآیین ره شاه‌پرستى دگر آمد }}

{{ب| افسوس بر آن قوم که پیمان بشکستند | پیمان بشکستند و، دل خستند }}

{{ب| کاى قوم دغا! حق پیمبر نشود گم | اى معنى اهریمن و اى صورت مردم! }}

{{ب| آیا ز شما دیوان صاحبنظرى هست؟ | بنیاد شناسندۀ یزدان گهرى هست؟ }}

{{ب| کامروز حسین است به حق حجت دادار | مولا و شفیع است درین دار و در آن دار }}

{{م|خاکى به دهن افکن و بر دیدۀ شیطان <ref>ظاهرا این بند از مسمط مربوط به حر بن یزید ریاحى است.</ref> }}

{{ب| بس ضربت کارى که ز نامردکسان دید | در خون خود، آزاده و مردانه بغلتید }}

{{م| خوش آن‌که شتابد به سوى رحمت یزدان }}

{{ب| وز هرطرف آمد به تنش ضربت بسیار | کآمد تن آن گُردِ سرافراز نگونسار }}

{{م| و آن بى‌خرد از کرده همى گشت پشیمان }}

{{ب| ز اخبار رسیده است بدین‌گونه روایت | چون گریه کند شیعه ز آغاز حکایت }}

{{ب| مهلت نه بدادند به سلطان ولایت | کز بهر نماز آن گهر بحر هدایت }}

{{ب| غرق‌اند بزرگان همه در نعمت هاشم | در شاه‌پرستى زهى از خدمت هاشم }}

{{م| کز اهرمن آمد گهرى جفت سلیمان }}

{{ب| نالید که: اى میر من، اى گرد صف‌آراى! | در پاى ملک سر دهد این بى‌سر و بى‌پاى }}

{{ب| گفتا که: مرا نیز گمان بر تو همین بود | بشتاب هلا خدمت شاهنشه ما زود }}

{{ب| شیر اوژن و نام‌آور و ضرغام و دلاور | دارندۀ فرخ علم لشکر داور }}

{{م| گردید منوّر ز رخش عرصۀ میدان }}

{{ب| آن ماه بنى هاشم و، خورشید علمدار | در شاه‌پرستى علم لشکر دادار }}

{{ب| غژمان شده شبل اسد اللّه، على‌وار | برزد به صف لشکر چون حیدر کرار }}

{{ب| عشق آمد و زد خیمه بر از طارم اخضر | کز خیمه چو خورشید برآمد على اکبر }}

{{ب| معشوق و گرامى پسر عاشق داور | شبل اسد اللّه بود و، شبه پیمبر }}

{{م| ما ناصر حقیم و به حق ناصر ایمان }}

{{ب| زخم دل عاشق نشود طالب مرهم | زیرا دل عاشق طلبد زخم، دمادم }}

{{م| سنگى چه دریغ است ز دیوانۀ عریان؟! }}

{{ب| با دل، سخن از گیسوى شهزاده مرانید | دل را به پریشانى خود باز بمانید }}

{{ب| زین درد که سوزد جگر حیدر کرار | خود تا به کجا باز رسد خاتمتِ کار }}

{{م| رخ داده مگر حادثه‌اى در صف میدان؟! }}

{{ب| آن ماه بنى هاشم خورشیدلقا، کو؟ | در محفل سربازان، آن شمع هدى کو؟ }}

{{م| کز فرّ «فَدَیناه» بود قابل قربان... <ref>''همان''،ص 957 تا 963.</ref> }}

{{پایان شعر}}

==منابع==