۳٬۴۸۸
ویرایش
←اشعار
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←اشعار) |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
=== اشعار === | === اشعار === | ||
====خطاب به هلال محرّم==== | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| باز ای مه محرّم پر شور سر زدی|و اندر دلم شراره ز عاشور بر زدی }} | |||
{{ب| سختا که روی تو مگر از سنگ کرده‌اند|کاینک دوباره حلقه‌ی ماتم به در زدی }} | |||
{{ب| باز آمدی و بر دل مجروح من چو پار|از غصّه نیشتر زدی و بیشتر زدی }} | |||
{{ب| تو آن نه‌ای مگر که به سر تاختی ز خیر|و آنگاه ره به زاده‌ی خیر البشر زدی }} | |||
{{ب| تو آن نه‌ای مگر که به جای کفی ز آب|پیکان به حلق اصغر خونین جگر زدی }} | |||
{{ب| آن سر که چرخْ روی به پایش همی نهاد|بر نوک نی نموده به هر رهگذر زدی }} | |||
{{ب| دستی که آستین ورا بوسه داد چرخ|در قطع آن تو دامن کین بر کمر زدی }} | |||
{{ب| با «مُرّة بن منقذ» <ref> مرّة بن منقذ العبدی قاتل حضرت علی اکبر (ع) است.</ref> شدی یار پس ز مکر|نزد پدر عمود به فرق پسر زدی }} | |||
{{ب| تو خود همان مهی که به پیشانی حسین|با سنگ جور نقشه‌ی شق القمر زدی }} | |||
{{ب| تو خود همان مهی که به میل تنی شریر|در خیمه‌گاه آل پیمبر شرر زدی }} | |||
{{ب| بر پیکر امام امم با زبان تیغ|زخمی دهان نبسته که زخمی دگر زدی }} | |||
{{ب| شاهی که خاک مقدم او روح کیمیاست|بر نیزه‌ی سنان، سرش از بهر زر زدی }} | |||
{{ب| از کام خشک و چشم تر عترت رسول|تا حشر شعله در دل هر خشک و تر زدی }} | |||
{{ب| از روبهان چند بر انگیختی سپه|وانگه به حیله پنجه با شیر نر زدی }} | |||
{{ب| از دادگر نگشته به شرم و سکینه را|سیلی به رخ ز مردم بیدادگر زدی }} | |||
{{ب| زینب که در سِیَر ز علی بود یادگار|او را به تازیانه‌ی هر بد سِیَر زدی }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
====در شهادت حضرت على اصغر(ع)==== | ====در شهادت حضرت على اصغر(ع)==== | ||
| خط ۱۹۹: | خط ۲۳۵: | ||
{{ب| طبع (جیحون) تا که حر را بنده شد | از مقالش، صفحه مشک آکنده شد <ref>''همان''، ص 354 تا 357.</ref> }} | {{ب| طبع (جیحون) تا که حر را بنده شد | از مقالش، صفحه مشک آکنده شد <ref>''همان''، ص 354 تا 357.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| شاه لاهوت گذر خسرو ناسوت گذار|گشت چون بی‌کس و شد بر زبر اسب سوار }} | |||
{{ب| دخت و اخت و زن و فرزند و کنیزان نزار|از حرم زد به دوچارش صف هشتاد و چهار }} | |||
{{ب| همه بر دوره‌ی او اشک فشان جمع شدند|بال و پر ریخته پروانه‌ی آن شمع شدند }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| در یمینش به گلو بوسه‌زنان خواهر او|در یسارش به سمّ اسب رخ دختر او }} | |||
{{ب| در جنوبش به فغان عصمت جان‌پرور او|در شمالش به جزع عترت بی‌یاور او }} | |||
{{ب| آن یکی گفت: مرا بر که سپاری آخر|و آن دگر گفت که: خود رای چه داری آخر }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| شه به صد جهد برون زد علم از عالم جسم|لیکن افتاد دل عالم روحش به طلسم }} | |||
{{ب| دید ز ارواح رُسُل تا به ملائک همه قسم|هر دمش از پی نصرت همی خوانند به اسم }} | |||
{{ب| گفت: «لا حول و لا قوّة الّا باللّه»|که چو از جسم جَهَم روح مرا بندد راه }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| شد به میدان و محاسن به کف دست نهاد|گفت ای قوم اگرم باز ندانید نژاد }} | |||
{{ب| منم آن کس که نبی بوسه به لبهایم داد|این سخن را همه بشنیده و دارید به یاد }} | |||
{{ب| هست آیا ز شما کس که کند یاری من|یا نخواهد ز پس عزّت من خواری من }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| عوض یاری او سنگ زدندش به جبین|خون پیشانی او رفت به گردون ز زمین }} | |||
{{ب| هر کماندار زدش تیر به پیکر ز کمین|هر ستمکار زدش نیزه به پهلو از کین }} | |||
{{ب| ناگهان خصم زدش تیغ بدان سان بر فرق|که شد از ضربه‌ی وی برنس <ref>برنس: کلاه، کلاه دراز.</ref> او در خون غرق }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| آمد از زخم فزون از زبر اسب به زیر|جسمش از نیزه چو در بیشه نهان گردد شیر }} | |||
{{ب| بیمناکان پی خون ریختنش گشته دلیر|برق شمشیر همی تافت به برق شمشیر }} | |||
{{ب| سرش از تن ببریدند و بلرزید فلک|جان «جیحون» ز غمش عیش ربا شد ز مَلَک }} | |||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||