۳٬۴۸۸
ویرایش
طرب شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
←هفت‌بنددر مرثیه خامس آل عبا که اقتفاگونه‌اى است از دوازده بند محتشم کاشانى و در زمره آثار منظوم و موفق عاشورایى
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
====هفت‌بند<ref>در مرثیه خامس آل عبا که اقتفاگونه‌اى است از دوازده بند محتشم کاشانى و در زمره آثار منظوم و موفق عاشورایى</ref>==== | ====هفت‌بند<ref>در مرثیه خامس آل عبا که اقتفاگونه‌اى است از دوازده بند محتشم کاشانى و در زمره آثار منظوم و موفق عاشورایى</ref>==== | ||
'''1''' | |||
''' | {{شعر}} | ||
{{ب| ای دل به ناله کوش که ماه محرّم است|آفاق باژگونه و ایّام در هم است }} | {{ب| ای دل به ناله کوش که ماه محرّم است|آفاق باژگونه و ایّام در هم است }} | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۱: | ||
{{ب| از دیو سیرت آدمیان بس جفا که دید|آن خسروی که فخر بنی نوع آدم است }} | {{ب| از دیو سیرت آدمیان بس جفا که دید|آن خسروی که فخر بنی نوع آدم است }} | ||
{{ب| آوخ که خوار شد به سر رهگذار شام|شاهنشهی که | {{ب| آوخ که خوار شد به سر رهگذار شام|شاهنشهی که بوالبشر از وی مکرّم است }} | ||
{{ب| از بدترین عالمیان بس ستم کشید|شاهی که بهترینِ همه اهل عالم است }} | {{ب| از بدترین عالمیان بس ستم کشید|شاهی که بهترینِ همه اهل عالم است }} | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۷: | ||
{{ب| ذرّات «کُنْ فَکان» همه در غم نشسته‌اند|تنها مرا نه دل ز عزایش پر از غم است }} | {{ب| ذرّات «کُنْ فَکان» همه در غم نشسته‌اند|تنها مرا نه دل ز عزایش پر از غم است }} | ||
{{ب| تنها نه خاکیان که ز غم در عزای او|در طاق عرش | {{ب| تنها نه خاکیان که ز غم در عزای او|در طاق عرش روح‌الامین جفت ماتم است }} | ||
{{ب| شد ختم تشنگی به علی اکبر حسین|در لعل لب گرفته از آن روی خاتم است }} | {{ب| شد ختم تشنگی به علی اکبر حسین|در لعل لب گرفته از آن روی خاتم است }} | ||
| خط ۸۷: | خط ۸۶: | ||
{{ب| آن سر که بود دوش نبی متکای او|خاکستر تنور شد ای وای جای او }} | {{ب| آن سر که بود دوش نبی متکای او|خاکستر تنور شد ای وای جای او }} | ||
{{پایان | {{پایان شعر}} | ||
''' | '''2''' | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| داد از تو ای سپهر که بیداد کرده‌ای|باز این چه فتنه‌ایست که بنیاد کرده‌ای }} | {{ب| داد از تو ای سپهر که بیداد کرده‌ای|باز این چه فتنه‌ایست که بنیاد کرده‌ای }} | ||
| خط ۹۵: | خط ۹۴: | ||
{{ب| غمگین نموده‌ای تو دل دوستان حق|وانگاه جان دشمنشان شاد کرده‌ای }} | {{ب| غمگین نموده‌ای تو دل دوستان حق|وانگاه جان دشمنشان شاد کرده‌ای }} | ||
{{ب| کُشتی شه حجازی و سلطان شام را|در جام، باده تا خط بغداد <ref>قدما، جام باده و جام جم را با هفت خط وصف کرده‌اند: هفت خط داشت جام | {{ب| کُشتی شه حجازی و سلطان شام را|در جام، باده تا خط بغداد <ref>قدما، جام باده و جام جم را با هفت خط وصف کرده‌اند: هفت خط داشت جام جمشیدی هر یکی در صفا چو آیینه، | ||
جور و بغداد و بصره و ازرق‌اشک و کاسه‌گر و فرودینه خط بغداد به بالا نزدیک است و کنایه از لبریز و لبالب بودن است.</ref> کرده‌ای }} | جور و بغداد و بصره و ازرق‌اشک و کاسه‌گر و فرودینه خط بغداد به بالا نزدیک است و کنایه از لبریز و لبالب بودن است.</ref> کرده‌ای }} | ||
| خط ۱۱۶: | خط ۱۱۵: | ||
{{ب| داد از تو و جفای تو ای آسمان دون|یکباره زین الم نشدی از چه سرنگون؟ }} | {{ب| داد از تو و جفای تو ای آسمان دون|یکباره زین الم نشدی از چه سرنگون؟ }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''3''' | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| چون شد گه شهادت سلطان کربلا|افتاد شور و لرزه در ارکان کربلا }} | {{ب| چون شد گه شهادت سلطان کربلا|افتاد شور و لرزه در ارکان کربلا }} | ||
| خط ۲۴۷: | خط ۱۴۲: | ||
{{ب| ناگاه از فراز سِنانِ سَنانِ دون|خورشید سر زدی ز گریبان کربلا }} | {{ب| ناگاه از فراز سِنانِ سَنانِ دون|خورشید سر زدی ز گریبان کربلا }} | ||
{{پایان شعر}}<br /> | {{پایان شعر}}<br /> | ||
"'4''' | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| از زین پشت شاه زمان بر زمین رسید|بگذشت خون ز زین و به عرش برین رسید }} | {{ب| از زین پشت شاه زمان بر زمین رسید|بگذشت خون ز زین و به عرش برین رسید }} | ||
{{ب| تا حشر سر به زیر بود آسمان ز شرم|زان | {{ب| تا حشر سر به زیر بود آسمان ز شرم|زان ظلمها که بر سر سلطان دین رسید }} | ||
{{ب| چون دایه بود | {{ب| چون دایه بود روح الامین آن جناب را|زین داغ تا چه بر دل روح الامین رسید }} | ||
{{ب| یاسین به دور صفحه‌ی امکان قلم کشید|آیات نیز چون به امام مبین رسید }} | {{ب| یاسین به دور صفحه‌ی امکان قلم کشید|آیات نیز چون به امام مبین رسید }} | ||
| خط ۲۷۳: | خط ۱۶۷: | ||
{{ب| مادر مگر نبود که بس ناله سر کند|تا بیندش چه در نفس واپسین رسید }} | {{ب| مادر مگر نبود که بس ناله سر کند|تا بیندش چه در نفس واپسین رسید }} | ||
{{ب| آن | {{ب| آن ظلمها که چرخ به آل رسول کرد|جان رسول تا به قیامت ملول کرد }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''5''' | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| روز ازل بر اهل و لا چون صلا زدند|فال بلا به نام شه کربلا زدند }} | {{ب| روز ازل بر اهل و لا چون صلا زدند|فال بلا به نام شه کربلا زدند }} | ||
| خط ۳۰۵: | خط ۱۹۶: | ||
{{ب| آتش زدند چون سراپرده‌ی حسین|افتاد در زمین و زمان بانگ شور و شین }} | {{ب| آتش زدند چون سراپرده‌ی حسین|افتاد در زمین و زمان بانگ شور و شین }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''6''' | |||
''' | |||
| خط ۳۷۴: | خط ۲۱۴: | ||
{{ب| می‌خواست شمع از دل زینب سخن کند|بنگر چگونه آتشش اندر زبان فتاد }} | {{ب| می‌خواست شمع از دل زینب سخن کند|بنگر چگونه آتشش اندر زبان فتاد }} | ||
{{ب| | {{ب| رخها سرختر ز گل از تاب تشنگی|بر خاک راه زرد چو برگ خزان فتاد }} | ||
{{ب| دیر مغان به رتبه | {{ب| دیر مغان به رتبه فزونتر شد از حرم|آن شاه را گذر چو به دیر مغان فتاد }} | ||
{{ب| خورشید آسمان نبی چون افول یافت|از شش جهت خروش به هفت آسمان فتاد }} | {{ب| خورشید آسمان نبی چون افول یافت|از شش جهت خروش به هفت آسمان فتاد }} | ||
| خط ۳۸۳: | خط ۲۲۳: | ||
{{ب| تنها نه دیده‌ی «طرب» از غصّه خون گریست|بنگر که خون ز چشم شفق چرخ چون گریست }} | {{ب| تنها نه دیده‌ی «طرب» از غصّه خون گریست|بنگر که خون ز چشم شفق چرخ چون گریست }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''7''' | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| از یاد تشنگان دل ریشم کباب شد|ای دیده خون ببار اگرت قطع آب شد }} | {{ب| از یاد تشنگان دل ریشم کباب شد|ای دیده خون ببار اگرت قطع آب شد }} | ||
| خط ۴۱۳: | خط ۲۵۳: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
"'سایر اشعار"' | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| دل زنده می‌شود ز و لای تو یا حسین|جان تازه می‌شود ز ثنای تو یا حسین }} | {{ب| دل زنده می‌شود ز و لای تو یا حسین|جان تازه می‌شود ز ثنای تو یا حسین }} | ||
| خط ۴۳۶: | خط ۲۷۸: | ||
{{ب| روزی که هرکسی طلب مأمنی کند|باشد «طرب» به زیر لوای تو یا حسین }} | {{ب| روزی که هرکسی طلب مأمنی کند|باشد «طرب» به زیر لوای تو یا حسین }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۴۹۰: | خط ۲۸۶: | ||
{{ب| عشق آنگونه مرا رفته چو خون در رگ و پوست|که گرم سر برود دل ز غمش بر نکنم }} | {{ب| عشق آنگونه مرا رفته چو خون در رگ و پوست|که گرم سر برود دل ز غمش بر نکنم }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۵۱۴: | خط ۲۹۶: | ||
{{ب| کناره‌ی افق از شرم، سرخ گشت چو دید|که سرخ حلق علی از خدنگ حرمله شد }} | {{ب| کناره‌ی افق از شرم، سرخ گشت چو دید|که سرخ حلق علی از خدنگ حرمله شد }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| در شام چون که آل علی را مقام شد|روز جهان سیاه‌تر از تیره شام شد }} | {{ب| در شام چون که آل علی را مقام شد|روز جهان سیاه‌تر از تیره شام شد }} | ||
| خط ۵۴۵: | خط ۳۱۰: | ||
{{ب| پژمرد ز سوز عطش و تابش خورشید|آن نوگل خندان که گل باغ جنان بود }} | {{ب| پژمرد ز سوز عطش و تابش خورشید|آن نوگل خندان که گل باغ جنان بود }} | ||
{{ب| | {{ب| نی نی غلطم، خون دل از دیده‌ی اطفال|چون سیل ز دامان سراپرده روان بود }} | ||
{{ب| رخساره‌ی قاسم بُد اگر بُد گل نوخیز|بالای علی بود اگر سرو روان بود }} | {{ب| رخساره‌ی قاسم بُد اگر بُد گل نوخیز|بالای علی بود اگر سرو روان بود }} | ||
| خط ۵۵۹: | خط ۳۲۴: | ||
{{ب| خونین، دل آهوی ختن گشت از این غم|از کاکل اکبر چو صبا مشک فشان بود }} | {{ب| خونین، دل آهوی ختن گشت از این غم|از کاکل اکبر چو صبا مشک فشان بود }} | ||
{{ب| چون زد به نشان حرمله آن تیر | {{ب| چون زد به نشان حرمله آن تیر جگر دوز|حلق علی‌اش نی که دل ماش نشان بود }} | ||
{{ب| میدان حسینی ز ازل تا به ابد گشت|گر لشگر دشمن ز کران تا به کران بود }} | {{ب| میدان حسینی ز ازل تا به ابد گشت|گر لشگر دشمن ز کران تا به کران بود }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۶۲۹: | خط ۳۴۸: | ||
{{ب| نام حسین چون قلم صنع زد رقم|دندانه‌اش کلید مراد و نجات بود }} | {{ب| نام حسین چون قلم صنع زد رقم|دندانه‌اش کلید مراد و نجات بود }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۶۸۳: | خط ۳۶۴: | ||
{{ب| چون بلبل شیرین سخنِ شاه، سکینه|زد نعره مرا نعره‌ی او در سخن آمد }} | {{ب| چون بلبل شیرین سخنِ شاه، سکینه|زد نعره مرا نعره‌ی او در سخن آمد }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| ای خسرو لب تشنه که | {{ب| ای خسرو لب تشنه که جانها به فدایت|جان‌های همه خلق به قربان وفایت }} | ||
{{ب| تنها نه برایت به زمین خلق بگریند|خون گریه کند دیده‌ی جبریل برایت }} | {{ب| تنها نه برایت به زمین خلق بگریند|خون گریه کند دیده‌ی جبریل برایت }} | ||
| خط ۷۳۲: | خط ۳۸۴: | ||
{{ب| تو خیمه زدی بر زبَر عرش، چه باک است|بردند به تاراج اگر خیمه سرایت }} | {{ب| تو خیمه زدی بر زبَر عرش، چه باک است|بردند به تاراج اگر خیمه سرایت }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| ای دیده خون ببار که امشب شب عزاست|امشب شب عزای شهنشاه کربلاست }} | {{ب| ای دیده خون ببار که امشب شب عزاست|امشب شب عزای شهنشاه کربلاست }} | ||
| خط ۷۵۷: | خط ۴۱۰: | ||
{{ب| آن سر که تکیه‌گاه ز دوش رسول داشت|خاک زمین بادیه‌اش جای متّکاست <ref>تجلی عشق در حماسه عاشورا؛ ص 168- 172.</ref> }} | {{ب| آن سر که تکیه‌گاه ز دوش رسول داشت|خاک زمین بادیه‌اش جای متّکاست <ref>تجلی عشق در حماسه عاشورا؛ ص 168- 172.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||