مداح شوشترى: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| اگر بینى که من در کنج ویرانى مکان دارم | از این ویران سراى دل،شکایت بر زبان دارم }}

{{ب| کشیدم رنجى و،گنجى به ویرانى،نهان دارم }}

{{ب| (ز آبادى دلم خون شد به ویران رو از آن دارم | به خاطر،مختصر اى دوستان!این داستان دارم) }}

{{ب| شنیدم این سخن از نکته‌سنجى،از ره یارى | که کارى در جهان نبوَد بتَر از مردم آزارى }}

{{ب| یکى روزى ز بهرِ آن‌که او را رو دهد خوارى }}

{{ب| (به جغدى بلبلى گفتا:تو در ویرانه جا دارى | من اندر باغ گل بر شاخِ سروى آشیان دارم) }}

{{ب| مکش از دل دگر افغان،بهل این مکر و این دستان | به بستان با لب خندان بکن رو همچو سرمستان }}

{{ب| به ویران با دل سوزان نشاید برد سر این سان }}

{{ب| (بگردان رو ازین ویران،بیا با من سوى بستان | ببین چندان هزاران سرو و کاج و ارغوان دارم) }}

{{ب| بیا اى جغد!اندر باغ،همچون من بکن مسکن | ببین از هرطرف شمشاد و کاج و سرو و نسترون }}

{{ب| چنین در کنج تنهایى نشستن،نیست مستحسن }}

{{ب| (به پاسخ جغد گفت:اى بلبل!ارزانى به تو گلشن | مرا این بس که در ویرانه مأوا و مکان دارم) }}

{{ب| چو من هرکس ز دنیا دل برید،از قید غم رست آن }}

{{ب| (نه روى رفتن باغ و،نه روى رفتن بستان | نه عزم دیدن باغ و،نه میل گلستان دارم) }}

{{ب| تو روز و شب به بستانى ز عشق روى گل،گویا | تو را بلبل سخن گویند و،مى‌باشى هزار آوا }}

{{ب| تو آن مرغى که دارى با طرب بر شاخ گل مأوا }}

{{ب| (بنالد هر کجا مرغى است در فصل بهار،اما | من آن مرغم که شور و ناله در فصل خزان دارم) }}

{{ب| نمى‌باشد سرى بر باغ و بستان،شخص شیدا را | به تنهایى بود شاد و،نبیند جور تنها را }}

{{ب| ندیدى همچو من گویا تو این ظلم غم‌افزا را }}

{{ب| (از آن روزى که زد باد خزان،گلزار زهرا را | بهارم شد خزان شیون منِ بى‌خانمان دارم) }}

{{ب| مرا باشد به روز عیش و شادى،ناله و ماتم | مرا قد گشته از بار غم شاه شهیدان،خم }}

{{ب| مرا از این غم جانسوز باشد دیده‌اى پرنَم }}

{{ب| (درین فصل بهار و عید نوروز و دل خرّم | من و کنج خموشى،یک دل و صد داستان دارم) }}

{{ب| خبر نبوَد کسى را از دل غمپرور زینب }}

{{ب| (نخواهد شد فراموشم دلِ پرآذر زینب | که در هر لحظه صد بار از غم او الامان دارم) }}

{{ب| به دشت کربلا شد غرقه در خون،نوگل زهرا | حریم او شدند از کین،اسیر قوم بى‌پروا }}

{{ب| چه گویم از جفاى ظالمان،وز آن غم عظمى }}

{{ب| (به طفلان حسین شد ظلمها از کوفیان،اما | دلى پرغم ز دست دختران شامیان دارم) }}

{{ب| تو اندر باغ،اى بلبل به شاخ گل وطن دارى | تو عشق گل به سر،بر لب نواهاى حسن دارى }}

{{ب| تو دل،فارغ ز درد و غصّه و رنج و محن دارى }}

{{ب| (تو در سر شورش شمشاد و یاس و نسترن دارى | من اندر سینه و دل،داغ عباس جوان دارم) }}

{{ب| تو شور عشق گل بر سر به بستان دارى اى بلبل! | تو اندر باغ جا،مانند مستان دارى اى بلبل! }}

{{ب| تو را باشد غزلخوانى و،دستان دارى اى بلبل! }}

{{ب| (تو شادى با عروسان در گلستان دارى اى بلبل! | من از دامادىِ قاسم،دو چشم خون‌فشان دارم) }}

{{ب| من از قتل حسین بن على،از دل کشم شیون }}

{{ب| (ز جور شمر و خولى دارم از غم شکوه‌ها،لیکن | شکایت‌هاى پى در پى ز جور ساربان دارم) }}

{{ب| حدیث:اکرِمُ الضَّیف از نبى،آن پاک آیین است | به هر دفتر،رقم ز آن شاه ایمان،سرو دین است }}

{{ب| مرا،دامان ازین ماتم ز خون دیده رنگین است }}

{{ب| (ز مهماندارى خولى،دلم بسیار خونین است | تعجّب ز آن تنور و میهمان و میزبان دارم) }}

{{ب| مرا(چاووش)!مى‌باشد یقین شور نجف بر سر | که،ز آن،منزلى اندر دو عالم نامده خوشتر }}

{{ب| نمى‌دانم چرا کرده بیان آن شخص دانشور: }}

{{ب| (نخواهم آشیان و یار،جز ویرانۀ شوشتر | روم آن جا که چون«مدّاح»یارى مهربان دارم) <ref>همان،ص 209 تا 213.</ref> }}