۳٬۴۸۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
}} | }} | ||
سيد محمود (ارفع) توحيدى (زاده 1322 در کرمان- درگذشته 1379) شاعر ایرانی بود. | |||
== زندگینامه == | |||
وی دوره ی ابتدایی و متوسطه را در کرمان وتحصیلات عالی را در دانشگاه فردوسی مشهد در رشته زبان وادبیات فارسی به پایان رساند، سپس در وزارت آموزش و پرورش به خدمت پرداخت. او مدتی با مطبوعات همکاری نمود. | |||
در مسابقاتی که به همت دانشگاه فردوسی مشهد بین سال های 1350-1354 در رشتههای ادبی صورت گرفت، چهار سال متوالی در رشتههای مقاله نویسی، داستان نویسی و نمایشنامه نویسی مقام اول را احراز کرد. پس از آن بنا به خواسته مرحوم عبدلله دهش کرمانی مسؤولیت جمع آوری و انتخاب و بررسی اشعارش به وی واگذار شد. در سال 1342 خدمت حضرت نورعلیشاه کرمانی به فقر نعمت اللهی مشرف گردید. او دبیر بازنشسته آموزش و پرورش کرمان بود. | |||
== درباره شاعر == | |||
آقاى سید محمد على گلابزاده در مقدمه مجموعۀ شعرى او «یاسها و داسها» مىنویسد: | |||
== | «...آنچه شعر(ارفع)را از سایر شاعران معاصر متمایز مىسازد این است که او همان قدر به زیبایى کلام اهمیت مىدهد که به محتوى و معانى. به عبارت دیگر وى آن چنان در تلفیق این دو توفیق داشت که حتى اهل نظر مىماندند که او در سرایش آن شعر، اولویّت را به زیبایى کلام و همآغوشى دلنشین و شیرین واژهها داده، یا به صلابت و سنگینى و محتوایى مولاناگون؟». <ref>یاسها و داسها،سید محمود توحیدى(ارفع)،ص 15.</ref> | ||
خانم پروین سلاجقه دربارۀ او مىنگارد: | |||
«تأثیر غزل پیشینیان به ویژه نزدیکى به زبان سعدى در عاشقانهها، مولانا در عارفانهها، بیدل و صائب در مضمونپردازى، تعبیرات و ترکیبات شاعرانه در آثار او مشهود است ولى در نهایت مىتوان گفت که سبک شخصى اوست که با آمیزش تجربههاى گذشته و دغدغههاى زمانۀ نو و نظر به آفاق شعر معاصر حرف اوّل را مىزند، همچنین واژگان و فضاى نمادین اشعار به بسیارى از غزلها، خاصیّتى «فرا زمانى» بخشیده و چاشنى عشق و عرفان در این میان بر غناى محتوایى اشعار او افزوده است. شعر (ارفع) آینهاى است که در صداقت خویش، زشتى و زیبایى را آنگونه که هست مىنمایاند و در ژرف ساخت خود عالمى عارى از دورنگى و پلیدى را به نمایش بگذارد، عالمى که جلوههاى معشوق ازلى در هر گوشۀ آن پدیدار است». <ref>همان،ص 51 و 52.</ref> | |||
در این غزل ناب و پرشور عاشورایى که سرشار از جلوههاى بدیع خیال و لبریز از فضاى زیباى تصویرى است، توانایىهاى این شاعر غزلسراى کرمانى را مىتوان به تماشا نشست و بر این حقیقت تلخ اعتراف کرد که در گوشه و کنار این خاک پهناور سخنوران بزرگى زندگى مىکنند که آثارشان از آثار مطرح شعراى پرآوازۀ روزگار ما چیزى کم ندارد و تنها گناهشان این است که در تهران زندگى نمىکنند و نامشان بر سر زبانها نیست! | |||
== آثار == | |||
=== اشعار === | |||
چاپ اوّل مجموعۀ شعرى ارفع کرمانى، با عنوان «در شهر قصه هیچ عجیبى عجیب نیست» در سال 1378 و چاپ دوم آن با الحاق تعدادى از غزلهاى جدید او به مناسبت سالگرد درگذشت وى به نام «یاسها و داسها» به سال 1380 چاپ و منتشر شده است. | |||
====سر خیل عشّاق==== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| مهتاب دیشب رنگ و بویى آشنا داشت | سُکر دعا،شوق لقا،عطر خدا داشت }} | {{ب| مهتاب دیشب رنگ و بویى آشنا داشت | سُکر دعا،شوق لقا،عطر خدا داشت }} | ||
خط ۸۰: | خط ۹۵: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج1، ص 560-562. | محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج1، ص 560-562. | ||
خط ۹۲: | خط ۱۰۴: | ||
[[رده:مؤلفین]] | [[رده:مؤلفین]] | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
<references /> |
ویرایش