۳٬۴۸۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
}} | }} | ||
'''علی حاجتیان فومنی''' (زاده 1351 در تهران) | '''علی حاجتیان فومنی''' (زاده 1351 در تهران) شاعر ایرانی است. | ||
== زندگینامه == | |||
وی در رشتۀ زبان و ادبیات فارسى تحصیل کرده و در کانون پرورش فکرى کودکان کار مىکند. حضور صمیمى او در شبهاى شعر عاشوراى شیراز حاکى از ارادت بىشائبۀ وى به سالار شهیدان و شهداى کربلاست و رگههاى عاطفى و درون مایههاى شعر عاشورایى او سرشار از تصاویر زیبا و مفاهیم دوست داشتنى است. | |||
== آثار شاعر == | |||
===عصر عاشورا=== | === عصر عاشورا: === | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| به غیر دشت که از لالهها گل افشانست | خرابههاى جهان درهم و پریشانست }} | {{ب| به غیر دشت که از لالهها گل افشانست | خرابههاى جهان درهم و پریشانست }} | ||
خط ۷۰: | خط ۷۱: | ||
{{ب| فرات،موجزنان،روىْزرد،شرمآگین | از اینکه بوسه نزد بر لبش،پشیمانست }} | {{ب| فرات،موجزنان،روىْزرد،شرمآگین | از اینکه بوسه نزد بر لبش،پشیمانست }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
===در سوگ قمر بنى هاشم(ع)=== | ===در سوگ قمر بنى هاشم(ع):=== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| شط،رنج دارد به جانش،مىپیچد و درد دارد | در پیچش دردناکش،چشمى به آن مرد دارد }} | {{ب| شط،رنج دارد به جانش،مىپیچد و درد دارد | در پیچش دردناکش،چشمى به آن مرد دارد }} | ||
خط ۸۰: | خط ۸۱: | ||
{{ب| خورشید!رخ را بپوشان،رخت عزا را به تن کن | دنیا مگر از همین دست چندین جوانمرد دارد؟! }} | {{ب| خورشید!رخ را بپوشان،رخت عزا را به تن کن | دنیا مگر از همین دست چندین جوانمرد دارد؟! }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
===اربعین=== | ===اربعین:=== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| چهل روز و چهل شب داغها تکثیر خواهد شد | سپس آیات سرخ نینوا تفسیر خواهد شد }} | {{ب| چهل روز و چهل شب داغها تکثیر خواهد شد | سپس آیات سرخ نینوا تفسیر خواهد شد }} | ||
خط ۹۶: | خط ۹۷: | ||
{{ب| مىآید تکسوارى منتقم،آن وقت آهنها | به یُمن گردش چشمان او شمشیر خواهد شد }} | {{ب| مىآید تکسوارى منتقم،آن وقت آهنها | به یُمن گردش چشمان او شمشیر خواهد شد }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
===رباعى=== | ===رباعى:=== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| وقتى که همه به ننگ عادت کردند | در پیلۀ عافیت اقامت کردند }} | {{ب| وقتى که همه به ننگ عادت کردند | در پیلۀ عافیت اقامت کردند }} |
ویرایش