۱۰٬۰۷۲
ویرایش
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
رد پای قیام عاشورا را در لالایی ها به اشکال مختلف می توان مشاهده کرد: نخست، از باب ارادت به شخصیت والای سومین امام بر حق، تا بدانجا که مادر در زمزمه لالایی خود با ذکر نام حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، | رد پای قیام عاشورا را در لالایی ها به اشکال مختلف می توان مشاهده کرد: نخست، از باب ارادت به شخصیت والای سومین امام بر حق، تا بدانجا که مادر در زمزمه لالایی خود با ذکر نام حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، کودکش را در پناه امن ولایت می سپارد تا روزگار را به سعادت و سلامت بگذراند؛ همچنین آرزوی سفر به کربلا و زیارت آن امام همام آرزوی دیرینه ای است که مادران عاشق، در لابه لای ترنم عاشقانه خود با کودکشان در میان می گذارند: <ref>علیرضایی، 1388، ص 14. </ref> | ||
خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
بازتاب اشتیاق زیارت حضرت اباعبدالله (ع) را می توان در لالایی ها مشاهده کرد: <ref>قیاسوند، 1385، ص 277. </ref> | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| لالالالا لالایت می آید | امیرالمؤمنین بالایت می آید }} | |||
{{ب| امیرالمؤمنین دردم دوا کن | نصیب و قسمتم در کربلا کن }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
لالایی فوق را مادران شهر فسا برای کودکان خویش می خواندند، اما در بوشهر نیز روایتی دیگر از این لالایی، زبانزد مادران این دیار است: <ref>همان، ص 288. </ref> | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| گل سرخ و سفید از هم جدا شد | خبر آمد که یارم کدخدا شد }} | |||
{{ب| سر کوی بلند هی ماس هی ماس | مرادمو بده حضرت عباس }} | |||
{{ب| سر کوی بلند تا کی نشینم | که لالای گل برویه خوم بچینم }} | |||
{{ب| به قرآنی که ختمش بی شماره | به مولایی که تیغش ذوالفقاره }} | |||
{{ب| سر کوی بلند نی می زنم نی | شتر گم کرده ام پی می زنم پی }} | |||
{{ب| شتر گم کرده ام با بار کاشی | گلی کرده ام شاید تو باشی }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==منبع== | ==منبع== |
ویرایش