تاکتیک هاى نظامى، تبلیغى: تفاوت میان نسخه‌ها

در نهضت عاشورا به یک سرى تاکتیک‌هاى نظامى و تبلیغى بر مى‌خوریم که از سوى حسین بن على (ع) انجام گرفته است. شیوه‌هاى نظامى بطور عمده یا حالت دفاعى داشته است، یا تهاجمى. روش‌هاى تبلیغى نیز بطور عمده جهت آگاهی بخشی مردم و پیام‌رسانى و بهره‌بردارى بیشتر از این حرکت بوده است؛ چه آنچه زمان خود آن حضرت و توسط خود او انجام گرفته است، یا پس از شهادتش. در اینکه آن حضرت در قیام کربلا بعنوان یک مبارز مسلّط به همۀ فنون رزمى و تاکتیکهاى نظامى و دفاعى و تبلیغى عمل کرده است، شکّى نیست. آنچه مطرح مى‌شود، تنها نمونه‌هایى است که از تأمّل بر حوادث این نهضت به نظر مى‌رسد و مدیریّت شگفت و نظم و تدبیر آن حضرت را در آن حادثه که آمیخته‌اى از احساسات و عواطف و تعقّل است، نشان مى‌دهد.

==تاکتیکهاى نظامى==

:سید الشهدا (ع) هنگام دیدار با والى مدینه «ولید بن عتبه» پس از مرگ معاویه، با همراه داشتن گروه محافظ از جوانان بنى هاشم نزد والى رفت. جمعى از یاران، خویشان و پیروان خود را مسلّحانه همراه برد،در حالى که شمشیرها را آخته زیر لباسها پنهان کرده بودند و به آنان سفارش کرد که بیرون در بمانند و اگر صداى امام از درون به مدد خواهى بلند شد،به داخل بریزند و طبق فرمان امام،عمل کنند. <ref>کامل،ابن اثیر،ج 2،ص 530؛مقتل الحسین،خوارزمى،ج 1،ص 182.</ref> این تدبیر ایمنى را براى پیشگیرى از هر نوع خطر و سوء قصد ولید انجام داد.گروه همراه را تا سى نفر نوشته‌اند. <ref>مقتل الحسین،خوارزمى،ج 1،ص 183.</ref>

:چون ابا عبد الله (ع) به اتفاق خانواده و همراهان از مدینه به سوى مکّه حرکت کرد، برادرش [[محمد حنفیه|محمد حنفیّه]] را در مدینه باقى گذاشت تا حرکت‌هاى حکومتى را به عنوان یک گزارشگر اطّلاعاتى به امام خبر دهد و آنچه را در مدینه مى‌گذرد، بى‌کم‌ و کاست به آن حضرت برساند. او تعبیر «عین» (مأمور اطلاعاتى) دربارۀ محمد حنفیّه به کار برده است: «امّا انت فلا علیک ان تقیم بالمدینة فتکون لى عینا علیهم لا تخفى عنّى شیئا من امورهم». <ref>''بحار الأنوار''، ج 44، ص 329؛ ''اعیان الشیعة''، ج 1، ص 588.</ref>

:به امام خبر رسیده بود که [[یزید|یزید فرزند معاویه]]، گروهى را تحت فرمان عمرو بن سعید اشدق براى ترور یا دستگیرى وى به مکّه فرستاده است. حضرت براى خنثى کردن توطئۀ ترور و نیز براى حفظ حرمت حرم خدا و براى اینکه خونش در مکّه ریخته نشود، حج را به عمره تبدیل کرد و روز هشتم ذى حجّه از مکّه خارج شد. <ref>''حیاة الامام الحسین''، ج 3، ص 46؛ ''موسوعة کلمات الامام الحسین''، ص 324.</ref>

4-«جمع‌آورى اطلاعات»

:از آنجا که آگاهى از وضعیّت دشمن و مردم هوادار، در تصمیم‌ گیری‌هاى یک پیشوا نقش مؤثّر دارد، سید الشهدا «ع» پیوسته مى‌کوشید از اوضاع داخلى کوفه اطلاعات کافى داشته باشد. این اطلاعات را از جمله از راههاى زیر به دست مى‌آورد:

الف:استنطاق و پرسش از مسافرانى که از کوفه مى‌آمدند و بعنوان شاهدان عینى جریانات، از آنجا خبر مى‌دادند. نمونه‌هایى همچون بشر بن غالب که در ذات عرق با امام برخورد کرد،یا فرزدق در یکى دیگر از منزلگاهها.