۱۰٬۰۷۲
ویرایش
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
نذر، عملی است که فرهنگ دینی صورتهایی مشروع و معقول برای آن تعیین کرده است و به غیر از جنبههای فردی، خصلتی فرهنگی و اجتماعی نیز دارد. همین جنبههای نذر است که آن را به الگویی فرهنگی و نهادی اجتماعی تبدیل کرده و آن را نمادی فشرده و متراکم از جهانبینی معتقدان و عاملان به آن ساخته است. | نذر، عملی است که فرهنگ دینی صورتهایی مشروع و معقول برای آن تعیین کرده است و به غیر از جنبههای فردی، خصلتی فرهنگی و اجتماعی نیز دارد. همین جنبههای نذر است که آن را به الگویی فرهنگی و نهادی اجتماعی تبدیل کرده و آن را نمادی فشرده و متراکم از جهانبینی معتقدان و عاملان به آن ساخته است. | ||
خط ۱۸: | خط ۱۹: | ||
تنوع نذرها و نیازها از یکسو بیانکننده عقیده و باور نذرکنندگان است و از سوی دیگر، نشانهای از تنوع فرهنگ اقلیمی و مردمی هر ناحیه از ایران به شمار میآید. | تنوع نذرها و نیازها از یکسو بیانکننده عقیده و باور نذرکنندگان است و از سوی دیگر، نشانهای از تنوع فرهنگ اقلیمی و مردمی هر ناحیه از ایران به شمار میآید. | ||
==نذر در گذشته و امروز== | ==نذر در گذشته و امروز== | ||
نذر، در گذشته و امروز، دارای منطق و روال خاصی بوده که در طول سالیان تغییراتی در نحوه ادا کردن آن ایجاد شده است. در گذشته افرادی که نذوراتی داشتند، وجوه تعیین شده برای ادای نذر خود را به حسینیه یا تکیه تحویل میدادند و از محل آن وجوهات، مخارج پذیرایی از عزاداران تأمین میشد. در شرایطی که وجوه جمعآوری شده در طول سال کفاف این امر را نمیداد، متولیان حسینیه در روزهای نزدیک به ماه محرم با مراجعه به برخی خیّران محل میکوشیدند تا کم و کسری مخارج را تأمین کنند. اما با گسترش یافتن محله و بزرگتر شدن شهرها، در عمل چنین امری دشوار و حتی در مواردی غیرممکن شد و ایرانیان که پیوسته اصرار داشتند تا مراسم عزاداری حسین را تا حد امکان باشکوه برگزار کنند، تدابیر دیگری اندیشیدند که یکی از آنها تمرکز دادن نذورات در ماه محرم بود. | نذر، در گذشته و امروز، دارای منطق و روال خاصی بوده که در طول سالیان تغییراتی در نحوه ادا کردن آن ایجاد شده است. در گذشته افرادی که نذوراتی داشتند، وجوه تعیین شده برای ادای نذر خود را به حسینیه یا تکیه تحویل میدادند و از محل آن وجوهات، مخارج پذیرایی از عزاداران تأمین میشد. در شرایطی که وجوه جمعآوری شده در طول سال کفاف این امر را نمیداد، متولیان حسینیه در روزهای نزدیک به ماه محرم با مراجعه به برخی خیّران محل میکوشیدند تا کم و کسری مخارج را تأمین کنند. اما با گسترش یافتن محله و بزرگتر شدن شهرها، در عمل چنین امری دشوار و حتی در مواردی غیرممکن شد و ایرانیان که پیوسته اصرار داشتند تا مراسم عزاداری حسین را تا حد امکان باشکوه برگزار کنند، تدابیر دیگری اندیشیدند که یکی از آنها تمرکز دادن نذورات در ماه محرم بود. |
ویرایش