علمبندان: تفاوت میان نسخه‌ها

علمبندان (ویرایش)

نسخهٔ ‏۱۷ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۳۸

۲٬۳۸۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۷ سپتامبر ۲۰۱۸

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

T.ramezani

۱۰٬۰۷۲

ویرایش

@@ خط ۱۵: / خط ۱۵: @@
 در مشهد، مانند دیگر شهرهای ایران، جوانان هر محله، علم مخصوص حسینیه ها را با سلام و صلوات و اشعار و مرثیه «سرسیاه» یا «سیاهپوش» می کردند. در روز سیاهپوش کردن علم، خیمه و خرگاه حسینیه را هم برپا می داشتند. آنگاه علم سیاهپوش شده را در مدخل حسینیه -جای رفت و آمد عزاداران- نصب می کردند.
+آغاز عزاداری سیدالشهدا در شهر مشهد، از شب چهارم محرم بود، اما زیارت و نذر و نیاز علم های بزرگ سیاهپوش شده حسینیه ها، از همان روز اول محرم، از سوی عزاداران امام حسین (ع) و حاجتمندان انجام میشد. <ref>رضایی، بی نام، مشهد، خراسان رضوی، 1377. </ref>
+در بیرجند هر یک از علم ها را به نشانه امام حسین (ع) و یارانش نامگذاری می کردند و هر علم را نمادی از آن شخصیت می پنداشتند و برای برپا کردن آن، مراسم خاصی به جا می آوردند که به «علم بندو» یا «عقد علم» مشهور بود.
+مراسم علمبندان در بیرجند بیشتر در روزهای ششم و هفتم محرم انجام می گرفت؛ یعنی مصادف با روزی که آب را بر امام و یارانش بستند. علم ها اغلب «بانی» و «علم چی» داشتند که صاحب علم محسوب می شدند. این عنوان به طور موروثی به آن ها می رسید. در بعضی مناطق، بانیان، با همراهی اقوام علم ها را در خانه های خود می بستند و برای مراسم به حسینیه و مسجد می آوردند. برای مثال یک روز پیش از محرم، یعنی غروب آخرین روز ماه ذی الحجه، علمبندها که بیشتر آن ها سادات بودند، علم ها را در خانه می بستند و به مسجد عاشورا حمل می کردند و بعد از نوحه خوانی و روضه خوانی، علم ها را به پای منبر می بردند که در اصطلاح به آن «به تخت بردن علم» می گفتند.
+بستن علم به عهده «پیرغلام» و سادات بود. پیرغلام کهنسال ترین سادات علمدار بود. پس از بسته شدن علم هاف چند تن از سادات، علم ها را برمی داشتند و دور حسینیه ها می چرخاندند و بعد در اطراف علم سینه می زدند که به «حسین به / حسین به» مشهور بود. <ref>سعیدی، بی نام، بیرجند، خراسان جنوبی، 1364.</ref>

علمبندان: تفاوت میان نسخه‌ها

علمبندان (ویرایش)

نسخهٔ ‏۱۷ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۳۸

منوی ناوبری

جستجو