بشیر بن عمرو حضرمی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۶٬۵۸۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۵ اوت ۲۰۱۸
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''بشیر بن عمرو بن احدوث حضرمی کندی،''' از اهالی حَضرَمَوت و از قبیله بنی‌ کنده است. حضرمی قبیله‌ای از قحطانیه از ناحیه حضرموت است که سرزمین حضرموت به سبب آنها شناخته شده است یا قبیله‌ای است از بنی‌ حضرمی که تیره‌ای از ظبی و آن هم تیره‌ای از یافع، قبیله‌ای از ناحیه یمن است. <ref>انصار الحسین (ع)، ص88.</ref>
'''بشیر بن عمرو بن احدوث حضرمی کندی،''' از اهالی حَضرَمَوت و از قبیله بنی‌ کنده است. حضرمی قبیله‌ای از قحطانیه از ناحیه حضرموت است که سرزمین حضرموت به سبب آنها شناخته شده است یا قبیله‌ای است از بنی‌ حضرمی که تیره‌ای از ظبی و آن هم تیره‌ای از یافع، قبیله‌ای از ناحیه یمن است. <ref>انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش. ص88.</ref>
مورخین و ارباب مقاتل اتفاق نظر دارند که بشیر حضرمی دارای فرزندان جنگجو و معروف بوده است.
مورخین و ارباب مقاتل اتفاق نظر دارند که بشیر حضرمی دارای فرزندان جنگجو و معروف بوده است.
در اینکه بشیر کی و کجا به امام‌ حسین‌ (ع) ملحق شد مشخص نیست. اما در روزهای سوم یا چهارم محرم در کربلا و در کنار امام حسین (ع) بوده است.
در اینکه بشیر کی و کجا به امام‌ حسین‌ (ع) ملحق شد مشخص نیست. اما در روزهای سوم یا چهارم محرم در کربلا و در کنار امام حسین (ع) بوده است.
خط ۳۰: خط ۳۰:


==نقش در واقعه کربلا==
==نقش در واقعه کربلا==
برخی او را شهید حمله نخستین دانسته‌اند. اما درست‌تر آن است که جزء شهدای بعد از نماز ظهر عاشورا بوده است. طبری این نظریه را قبول دارد. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص444. </ref> رجزی که به او منسوب است نیز نشان‌دهنده این مطلب است. بشیر از تابعین بود. او مردی وفادار، پاک‌باز و پاک‌باخته راه امام‌ حسین‌ (ع) بود. در شب عاشورا‌ برای‌ بشیر حضرمی‌ پیغامی‌ آوردند که‌ پسرت‌ در مرز ری‌ اسیر شده‌ است‌. او گفت‌: خود را به‌ پناه‌ خدا می‌برم‌، هیچ‌ دوست‌ نداشتم‌ که‌ او اسیر باشد و من‌ زنده‌ بمانم. ماجرا را به‌ اطلاع‌ امام‌ حسین‌ (ع) رساندند. امام‌ حسین‌ (ع) به‌ او فرمود: بیعت‌ من‌ از گردن‌ تو برداشته‌ شده، زود حرکت‌ کن‌ و برای‌ رهایی‌ فرزندت‌ اقدام‌ نما. اما محمد پاسخ‌ داد: اَکلَتْنی اِذَن‌ السِّباع‌ُ حَیا اِن‌ْ فَارَقْتُک‌َ وَ اَساَلُ عَنک الرکبان و اَخذُ لَکَ مَعَ قَلّة الاعوان لا یکونُ هذا ابداً <ref>بحار الانوار، ج44، ص394.</ref> اگر از شما جدا شوم‌، سزاوار آن‌ است‌ که‌ درندگان‌ بیابان‌ مرا زنده‌ زنده‌ بدرند. اگر تو را با کمی یاران رها سازم و از تو برای رفتن مرکبی بخواهم و خود آسوده خاطر بازگردم. نه هرگز چنین نخواهد شد. امام‌ حسین‌ (ع) فرمودند:  
برخی او را شهید حمله نخستین دانسته‌اند. اما درست‌تر آن است که جزء شهدای بعد از نماز ظهر عاشورا بوده است. طبری این نظریه را قبول دارد. <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص444. </ref> رجزی که به او منسوب است نیز نشان‌دهنده این مطلب است. بشیر از تابعین بود. او مردی وفادار، پاک‌باز و پاک‌باخته راه امام‌ حسین‌ (ع) بود. در شب عاشورا‌ برای‌ بشیر حضرمی‌ پیغامی‌ آوردند که‌ پسرت‌ در مرز ری‌ اسیر شده‌ است‌. او گفت‌: خود را به‌ پناه‌ خدا می‌برم‌، هیچ‌ دوست‌ نداشتم‌ که‌ او اسیر باشد و من‌ زنده‌ بمانم. ماجرا را به‌ اطلاع‌ امام‌ حسین‌ (ع) رساندند. امام‌ حسین‌ (ع) به‌ او فرمود: بیعت‌ من‌ از گردن‌ تو برداشته‌ شده، زود حرکت‌ کن‌ و برای‌ رهایی‌ فرزندت‌ اقدام‌ نما. اما محمد پاسخ‌ داد: اَکلَتْنی اِذَن‌ السِّباع‌ُ حَیا اِن‌ْ فَارَقْتُک‌َ وَ اَساَلُ عَنک الرکبان و اَخذُ لَکَ مَعَ قَلّة الاعوان لا یکونُ هذا ابداً <ref>بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج44، ص394.</ref> اگر از شما جدا شوم‌، سزاوار آن‌ است‌ که‌ درندگان‌ بیابان‌ مرا زنده‌ زنده‌ بدرند. اگر تو را با کمی یاران رها سازم و از تو برای رفتن مرکبی بخواهم و خود آسوده خاطر بازگردم. نه هرگز چنین نخواهد شد. امام‌ حسین‌ (ع) فرمودند:  


پس‌ لااقل‌ این‌ پنج‌ بُرد را که‌ هزار دینار ارزش‌ دارد، توسط‌ فرزند دیگرت‌ بفرست‌ تا برای‌ استخلاص‌ برادرش‌ اقدام‌ کند. او بخشش‌ امام‌ حسین‌ (ع) را پذیرفت‌ و فرزند خود را مأمور رهایی‌ برادرش‌ نمود. <ref>ترجمة الامام الحسین، ص71؛ مقاتل الطالبیین، ص78. </ref>
پس‌ لااقل‌ این‌ پنج‌ بُرد را که‌ هزار دینار ارزش‌ دارد، توسط‌ فرزند دیگرت‌ بفرست‌ تا برای‌ استخلاص‌ برادرش‌ اقدام‌ کند. او بخشش‌ امام‌ حسین‌ (ع) را پذیرفت‌ و فرزند خود را مأمور رهایی‌ برادرش‌ نمود. <ref>ترجمة الامام الحسین، ص71؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص78. </ref>


بشیر بن عمرو حضرمی و سُوَیدِ بن‌ عَمرو آخرین اصحاب امام حسین (ع) بودند که تا آخرین لحظات باقی مانده و سپس به میدان رفتند. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص444.</ref>
بشیر بن عمرو حضرمی و سُوَیدِ بن‌ عَمرو آخرین اصحاب امام حسین (ع) بودند که تا آخرین لحظات باقی مانده و سپس به میدان رفتند. <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص444.</ref>


بشیر روز عاشورا و بعد از نماز ظهر با اذن امام حسین‌ (ع) به میدان شتافت و در حالی‌که رجز می‌خواند، دلیرانه می‌جنگید:
بشیر روز عاشورا و بعد از نماز ظهر با اذن امام حسین‌ (ع) به میدان شتافت و در حالی‌که رجز می‌خواند، دلیرانه می‌جنگید:
خط ۵۴: خط ۵۴:


او پس از جهاد سختی به شهادت رسید. بنا به نقلی دیگر هنگام عزیمت امام‌ حسین (ع) به آخرین نبرد با دشمن بشیر و عمرو بن ابی مطاع دو تن از یاران آن حضرت هنوز زنده بودند. بشیر با ملاحظه تصمیم امام حسین‌ (ع) برای ورود به جنگ بر آن شد تا بر امام حسین‌ (ع) سبقت جوید. پس به میدان رفت و پیش از امام حسین‌ (ع) به شهادت رسید. <ref>نهضت امام حسین (ع) و قیام کربلا، ص308. </ref>
او پس از جهاد سختی به شهادت رسید. بنا به نقلی دیگر هنگام عزیمت امام‌ حسین (ع) به آخرین نبرد با دشمن بشیر و عمرو بن ابی مطاع دو تن از یاران آن حضرت هنوز زنده بودند. بشیر با ملاحظه تصمیم امام حسین‌ (ع) برای ورود به جنگ بر آن شد تا بر امام حسین‌ (ع) سبقت جوید. پس به میدان رفت و پیش از امام حسین‌ (ع) به شهادت رسید. <ref>نهضت امام حسین (ع) و قیام کربلا، ص308. </ref>
نام او را بشر بن عبدالله، بشیر بن عمر، <ref>برای تفصیل بیشتر رک : تسمیه من قتل مع الحسین (ع)، ص156؛ الاخبار الطوال، ص229؛ انساب الاشراف، ج3، ص159؛ تاریخ طبری، ج5، ص352؛ رجال طوسی، ص77؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص23؛ اللهوف، ص47؛ الانساب، ج1، ص159؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص98؛ بحار الانوار، ج44، ص376، ج45، ص72؛ اعیان الشیعه، ج4، ص568؛ انصار الحسین (ع)، ص94؛ تذکره الخواص، ص221؛ وسیله الدارین، ص165؛ تنقیح المقال، ج1، ص255؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص151؛ قاموس الرجال، ج4، ص76؛ ؛ حدائق الوردیه، ص104؛ نفس المهموم، ص151؛ اقبال الاعمال، ج3، ص79؛ فرسان الهیجاء، ج2، ص234.</ref> بشر بن عمرو، بشر بن عمرو بن احدوث حضرمی کندی نیز نوشته‌اند. <ref>ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص103.  </ref> در اللهوف نام او محمد بن بشیر ذکر شده است. <ref>اللهوف، ص39-40.  </ref> در ذخیرة الدارین شهید حمله اولی <ref>ذخیرة الدارین.</ref> و در تاریخ طبری جزء آخرین شهدای غیر هاشمی معرفی شده است. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص444.</ref>  
نام او را بشر بن عبدالله، بشیر بن عمر، <ref>برای تفصیل بیشتر رک : تسمیه من قتل مع الحسین من اهل بیته و شیعته، اسدی کوفی، فضیل بن زبیر، به کوشش محمدرضا حسینی جلالی، مجله تراثنا، سال اول شمارة 2، 24، 1405 ﻫ ق.، ص156؛ الاخبار الطول، دینوری، ابو حنیفه احمد بن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره : 1960 م.، ص229؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 م.، ج3، ص159؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص352؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص77؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، 1367 ﻫ ق. ، ج2، ص23؛ اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، 1385 ﻫ ق. ، ص47؛ الانساب، ج1، ص159؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص98؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج44، ص376، ج45، ص72؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج4، ص568؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش. ص94؛تذکره الخواص فی خصائص الائمه، سبط ابن جوزی، ابوالفرج عبدالرحمن، مکتبه النینوی الحدیثه.، ص221؛وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، 1402 ﻫ ق. ، ص165؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج1، ص255؛5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش. ص151؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، 1379 ه ق.، ج4، ص76؛ ؛ الحدائق الوردیه، محلی شهید، حمیدالدین احمد بن محمد علی، دمشق: دار اسامه.، ص104؛ نفس المهموم، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1385 ش. ، ص151؛ اقبال بالاعمال الحسنه فیما یعمل مره فی السنه، سید بن طاووس، علی بن موسی، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم: مکتبه الاعلام الاسلامی، 1414 ﻫ ق.، ج3، ص79؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج2، ص234.</ref> بشر بن عمرو، بشر بن عمرو بن احدوث حضرمی کندی نیز نوشته‌اند. <ref>ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش. ص103.  </ref> در اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، 1385 ﻫ ق.  نام او محمد بن بشیر ذکر شده است. <ref>اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، 1385 ﻫ ق. ، ص39-40.  </ref> در ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه ، 1345 ﻫ ق. شهید حمله اولی <ref>ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه ، 1345 ﻫ ق..</ref> و در تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م. جزء آخرین شهدای غیر هاشمی معرفی شده است. <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص444.</ref>  


در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی بِشرِ اَو بَشیر بنِ عَمرو الحَضرَمِی شَکَرَاللهُ لَکَ قَولَکَ لِلحُسَینِ وَ قَد اَذِنَ لَکَ فِی الاِنصِرافِ: اَکلَتْنی اِذَن‌ السِّباع‌ُ حَیا اِن‌ْ فَارَقْتُک‌َ وَ اَساَلُ عَنکَ الرُّکبانَ وَ اَخذُلَکَ مَعَ قِلَّةِ الاَعوانِ لا یکونُ هذا اَبَداً “ سلام بر بشیر بن عمرو حضرمی، سپاس خدا را از سخن تو به امام‌ حسین‌ (ع) آنگاه که اجازه رفتن به تو داد و تو گفتی: هر گاه از شما جدا شوم و برگردم، درندگان مرا زنده زنده بخورند و مرکب از شما بخواهم و شما را با کمی یاران واگذارم. هرگز این چنین نباشد. <ref>برای تفصیل بیشتر رک : تاریخ طبری، ج5، ص444؛ اللهوف، ص39-40؛ تسمیه من قتل مع الحسین (ع)، تراثنا، شماره دوم، سال اول، ص156؛ ترجمة الامام الحسین، ص71؛ مقاتل الطالبیین، ص78؛ اعیان الشیعه، ج3، ص575؛ ذخیرة الدارین، ص ؛ بحار الانوار، ج44، ص394، ج45، ص70؛ معجم رجال الحدیث، ج3، ص329،319؛ تنقیح المقال، ج1، ص173؛ انصار الحسین، ص88. </ref>
در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی بِشرِ اَو بَشیر بنِ عَمرو الحَضرَمِی شَکَرَاللهُ لَکَ قَولَکَ لِلحُسَینِ وَ قَد اَذِنَ لَکَ فِی الاِنصِرافِ: اَکلَتْنی اِذَن‌ السِّباع‌ُ حَیا اِن‌ْ فَارَقْتُک‌َ وَ اَساَلُ عَنکَ الرُّکبانَ وَ اَخذُلَکَ مَعَ قِلَّةِ الاَعوانِ لا یکونُ هذا اَبَداً “ سلام بر بشیر بن عمرو حضرمی، سپاس خدا را از سخن تو به امام‌ حسین‌ (ع) آنگاه که اجازه رفتن به تو داد و تو گفتی: هر گاه از شما جدا شوم و برگردم، درندگان مرا زنده زنده بخورند و مرکب از شما بخواهم و شما را با کمی یاران واگذارم. هرگز این چنین نباشد. <ref>برای تفصیل بیشتر رک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص444؛ اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، 1385 ﻫ ق. ، ص39-40؛ تسمیه من قتل مع الحسین من اهل بیته و شیعته، اسدی کوفی، فضیل بن زبیر، به کوشش محمدرضا حسینی جلالی، مجله تراثنا، سال اول شمارة 2، 24، 1405 ﻫ ق.، تراثنا، شماره دوم، سال اول، ص156؛ ترجمة الامام الحسین، ص71؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص78؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج3، ص575؛ ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه ، 1345 ﻫ ق.، ص ؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج44، ص394، ج45، ص70؛ معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، خویی، سید ابوالقاسم، نشر توحید، 1413 ﻫ ق. ، ج3، ص329،319؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج1، ص173؛ انصار الحسین، ص88. </ref>
==منبع==
==منبع==
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 388-390.
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 388-390.
۵۵۵

ویرایش

منوی ناوبری