۱۰٬۰۷۲
ویرایش
لؤلؤ و مرجان در شرط پله اول و دوم منبر روضه خوانان: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز
لؤلؤ و مرجان در شرط پله اول و دوم منبر روضه خوانان (ویرایش)
نسخهٔ ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۰۹
، ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۸بدون خلاصۀ ویرایش
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
میرزا حسین نوری طبرسی | '''لؤلؤ و مرجان در شرط پله اول و دوم منبر روضه خوانان''' کتابی است درباره‌ی شرایط روضه خوانی که توسط میرزا حسین نوری طبرسی نوشت شده و تحقیق و ویرایش آن را حسین استاد ولی انجام داده است.. | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| عنوان = لؤلؤ و مرجان در شرط پله اول و دوم منبر روضه خوانان | |||
| عنوان اصلی = | |||
| برگرداننده = | |||
| ویراستار = | |||
| به کوشش = | |||
| تصویر = لؤلؤ و مرجان در شرط پله اول و دوم منبر روضه خوانان.jpg | |||
| زیرنویس تصویر = | |||
| نویسنده = میرزا حسین نوری طبرسی | |||
| تصویرگر = | |||
| طراح جلد = | |||
| زبان = | |||
| مجموعه = | |||
| موضوع = مرثیه و مرثیه‌سرایی ،روضه‌خوانی | |||
| سبک = | |||
| ناشر = دارالکتب الاسلامیة | |||
| ناشر فارسی = | |||
| محل انتشارات = تهران | |||
| تاریخ نشر = 1375 | |||
| تاریخ نشر فارسی = | |||
| محل ناشر فارسی = | |||
| نوع رسانه = | |||
| صفحه = | |||
| قطع = رقعی | |||
| اندازه وزن = | |||
| شمارگان = | |||
| نوبت چاپ = | |||
| تعداد جلد = | |||
| شابک = | |||
| کتاب‌خانهٔ ملی ایران = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
==درباره‌ی نویسنده== | |||
نویسندهٔ کتاب میرزا حسین نوری طبرسی، صاحب مستدرک الوسائل است و این کتاب را پس از آن، در ذوالقعدهٔ 1319 (یک سال پیش از وفات)، تألیف کرده است. وی در آغاز کتاب، از انگیزهٔ نگارش آن چنین می‌گوید: یکی از عالمان هندوستان «مکرّر از آنجا به حقیر شکایت از ذاکرین و روضه‌خوانان آن صوب کرده که در گفتن دروغ حریص و بی‌باک و اصرار تام در نشر اکاذیب و مجعولات دارند، بلکه نزدیک به آن رسیده که آن را جائز دانند و مباح شمارند... و امر فرمود که چند کلمه در این باب به طریق موعظه و مجادلهٔ حسنه نوشته ... شود» (ص 2). آنگاه نویسنده وضع عتبات عالیات و شهرهای ایران را نیز همین گونه دانسته است. | |||
==درباره‌ی کتاب== | |||
لؤلؤ و مرجان مشتمل است بر مقدمه، دو فصل و خاتمه. مقدمهٔ کتاب در استحباب روضه‌خوانی و گریستن بر امام حسین و اهل بیت (ع) و مستند به هشت حدیث است. | |||
فصل اول، شرط اول روضه‌خوانی، یعنی اخلاص، است و ذکر چهار مفسده که مترتّب بر ترک اخلاص است و ذکر سه تنبیه. در این فصل از افرادی مذمت شده که ریا را در روضه‌خوانی جائز دانسته و یا روضه‌خوانی را سرمایهٔ تجارت خود کرده‌اند. | |||
فصل دوم، که حجم آن چهار برابر فصل اول است، در بیان شرط دوم روضه‌خوانی، یعنی صدق، است و توضیح آن در ضمن پنج مقام و ذکر چهار تنبیه و سه فرع، در این فصل از اهمیت راستگویی و مفاسد دروغگویی، به‌ویژه دروغ بستن به خداوند و پیشوایان اسلام، سخن رفته و نمونه‌هایی از روضه‌های دروغ نقل و نقد و مذمت از افرادی شده که دروغ گفتن را در روضه‌خوانی، برای گریاندن، جائز دانسته‌اند. خاتمهٔ کتاب، به مذمت از گوش دادن به اخبار دروغ اختصاص دارد. | |||
لؤلؤ و مرجان نخستین کتاب در نقد تحریفات عاشورا و بیانیه‌ای کوبنده علیه روضه‌خوان‌ها (نه روضه‌خوانی و روضه‌خوان‌های واقعی) است. نوری در این کتاب شمشیر را از رو در برابر روضه‌خوان‌ها بسته و به‌شدت به آن‌ها تاخته است. وی روضه‌خوان‌ها را آلوده به ناخالصی و دروغ می‌داند که موجب شده‌اند شیعه را «سخریه و استهزاء» کنند (ص 2) و بگویند «شیعه بیت کذب است» (ص 185). از این رو در اواخر کتاب می‌گوید: «هر که درد دین دارد، باید در خلوات بر مظلومی و غربت اسلام بگرید» (ص 192). وی علت خرابی در وضع روضه‌خوانی را، سکوت و مسامحهٔ «اهل علم» می‌داند و می‌گوید: «اگر اهل علم مسامحه نمی‌کردند و مراقب تمیز صحیح و سقیم و صدق و کذب گفتار این طایفه [روضه‌خوان‌ها] می‌شدند و از گفتن اکاذیب نهی می‌کردند، کار خرابی به اینجا نمی‌رسید» (ص 2). همچنین در اواخر کتاب، با اشاره به همین مطلب، می‌گوید: «تمامی خرابی از سرچشمه است» (ص 189). آنگاه «بزرگان این مذهب» را به مقابله با این وضع دعوت می‌کند (ص 189). | لؤلؤ و مرجان نخستین کتاب در نقد تحریفات عاشورا و بیانیه‌ای کوبنده علیه روضه‌خوان‌ها (نه روضه‌خوانی و روضه‌خوان‌های واقعی) است. نوری در این کتاب شمشیر را از رو در برابر روضه‌خوان‌ها بسته و به‌شدت به آن‌ها تاخته است. وی روضه‌خوان‌ها را آلوده به ناخالصی و دروغ می‌داند که موجب شده‌اند شیعه را «سخریه و استهزاء» کنند (ص 2) و بگویند «شیعه بیت کذب است» (ص 185). از این رو در اواخر کتاب می‌گوید: «هر که درد دین دارد، باید در خلوات بر مظلومی و غربت اسلام بگرید» (ص 192). وی علت خرابی در وضع روضه‌خوانی را، سکوت و مسامحهٔ «اهل علم» می‌داند و می‌گوید: «اگر اهل علم مسامحه نمی‌کردند و مراقب تمیز صحیح و سقیم و صدق و کذب گفتار این طایفه [روضه‌خوان‌ها] می‌شدند و از گفتن اکاذیب نهی می‌کردند، کار خرابی به اینجا نمی‌رسید» (ص 2). همچنین در اواخر کتاب، با اشاره به همین مطلب، می‌گوید: «تمامی خرابی از سرچشمه است» (ص 189). آنگاه «بزرگان این مذهب» را به مقابله با این وضع دعوت می‌کند (ص 189). | ||
| خط ۲۹: | خط ۹۱: | ||
این اثر با عنوان الؤلؤ و المرجان فی آداب اهل المنبر، به قلم ابراهیم بدوی، به عربی برگردانده شده است (چاپ اول: بیروت، دارالبلاغة، 1423 – 1424). | این اثر با عنوان الؤلؤ و المرجان فی آداب اهل المنبر، به قلم ابراهیم بدوی، به عربی برگردانده شده است (چاپ اول: بیروت، دارالبلاغة، 1423 – 1424). | ||
==پی نوشت== | |||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1046747&pageStatus=0&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author کتاب شناسی لؤلؤ و مرجان در شرط پله اول و دوم منبر روضه خوانان در سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران.] | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
کتابشناسی تاریخی امام حسین علیه‌السلام، محمد اسفندیاری، ص 102-104. | * کتابشناسی تاریخی امام حسین علیه‌السلام، محمد اسفندیاری، ص 102-104. | ||
[[رده:کتاب‌ها]] | [[رده:کتاب‌ها]] | ||
[[رده:کتاب‌ها در گروه تاریخ]] | |||