شفاء الصدور فی شرح زیارت العاشور: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
میرزا ابوالفضل طهرانی. تقریظ محمد حسن حسینی (شیرازی). تحقیق سید علی موحد ابطحی. چاپ سوم: [قم]، محقق کتاب، 1370. 2 ج، 459+464 ص، وزیری. تصویر.
شفاء الصدور فی شرح زیارت العاشور کتابی است مفصل و مهم درباره‌ی شرح زیارت عاشورا  که توسط میرزا ابوالفضل طهرانی نوشته شده و تقریظ آن را  محمد حسن حسینی (شیرازی) و تحقیق آن را سید علی موحد ابطحی انجام داده است.
{{جعبه اطلاعات کتاب
| عنوان          = شفاء الصدور فی شرح زیارت العاشور
| عنوان اصلی      =
| برگرداننده      =
| ویراستار          =
| به کوشش    =
| تصویر          = شفاء الصدور فی شرح زیارت العاشور.jpg
| زیرنویس تصویر  =
| نویسنده        = میرزا ابوالفضل طهرانی
| تصویرگر        =
| طراح جلد        =
| زبان            =
| مجموعه          =
| موضوع          =
| سبک            =
| ناشر            = محقق کتاب
| ناشر فارسی      =
| محل انتشارات    = قم
| تاریخ نشر      = 1370
| تاریخ نشر فارسی =
| محل ناشر فارسی  =
| نوع رسانه      =
| صفحه            =
| قطع            = وزیری
| اندازه وزن                =
| شمارگان        =
| نوبت چاپ   = سوم
| تعداد جلد      = 2
| شابک            =
| کتاب‌خانهٔ ملی ایران    =
| پس از          =
| پیش از          =
}}


==درباره‌ی کتاب==


مفصل‌ترین و مهم‌ترین کتاب در شرح زیارت عاشوراست و شامل نکته‌های علمی بسیار. زبان کتاب، فارسی و تاریخ نگارش آن 1309 قمری است. در تقریظ میرزای شیرازی بر این کتاب آمده است: «الحق کتابی است در نهایت خوبی و تمامیت و متانت و جامع بین مراتب تحقیق و تتبع و... در باب خود بی‌نظیر» (ص 20).
مفصل‌ترین و مهم‌ترین کتاب در شرح زیارت عاشوراست و شامل نکته‌های علمی بسیار. زبان کتاب، فارسی و تاریخ نگارش آن 1309 قمری است. در تقریظ میرزای شیرازی بر این کتاب آمده است: «الحق کتابی است در نهایت خوبی و تمامیت و متانت و جامع بین مراتب تحقیق و تتبع و... در باب خود بی‌نظیر» (ص 20).
خط ۱۴: خط ۶۱:




نویسنده در باب دوم، به تناسب، از مسائل متعددی سخن گفته است. از جمله شرح حالی از ابوسفیان، معاویه، یزید، ابن زیاد و ابن سعد به دست داده و از اختصاص لقب «امیرالمؤمنین» به علی -ع- و دربارهٔ کنیهٔ «ابوعبدالله» برای امام حسین و فواید تربت آن حضرت و عزاداری بر او و نام‌ها و لقب‌های امام زمان -عج- سخن گفته است. تفسیر صلوات، سرخی در آسمان و خورشیدگرفتگی پس از شهادت امام حسین و لزوم لعن بر عمر بن عبدالعزیز، از دیگر مباحث کتاب است.
نویسنده در باب دوم، به تناسب، از مسائل متعددی سخن گفته است. از جمله شرح حالی از ابوسفیان، معاویه، یزید، ابن زیاد و ابن سعد به دست داده و از اختصاص لقب «امیرالمؤمنین» به علی (ع) و دربارهٔ کنیهٔ «ابوعبدالله» برای امام حسین و فواید تربت آن حضرت و عزاداری بر او و نام‌ها و لقب‌های امام زمان (عج) سخن گفته است. تفسیر صلوات، سرخی در آسمان و خورشیدگرفتگی پس از شهادت امام حسین و لزوم لعن بر عمر بن عبدالعزیز، از دیگر مباحث کتاب است.




خط ۲۵: خط ۷۲:
کتابشناسی تاریخی امام حسین علیه‌السلام، محمد اسفندیاری، ص 100-101.
کتابشناسی تاریخی امام حسین علیه‌السلام، محمد اسفندیاری، ص 100-101.


==پی نوشت==


[[رده:کتاب‌ها]]
[[رده:کتاب‌ها]]
[[رده:کتاب‌ها در گروه تاریخ]]
۱۰٬۰۷۲

ویرایش

منوی ناوبری