تسبیح تربت: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۱٬۵۲۱ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۵ ژوئن ۲۰۱۶
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «تربت سید الشهدا«ع»،به خاطر قداست و فضیلت و الهام‌بخشى،هم مورد سجود قرار مى...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
تربت سید الشهدا«ع»،به خاطر قداست و فضیلت و الهام‌بخشى،هم مورد سجود قرار مى‌گیرد،هم از آن تسبیح براى ذکر گفتن تهیّه مى‌شود،هم کام نوزاد را بر مى‌دارند،هم همراه میّت به صورت حنوط،به کار مى‌رود.خاکى که مدفن یک شهید است،انتقال دهندۀ فرهنگ شهادت و الهام‌بخش شجاعت و ایمان است و تسبیحى که با چنین تربتى گفته شود،اجر مضاعف دارد.از امام صادق«ع»احادیثى در فضیلت تسبیح تربت سید الشهدا روایت شده است. <ref>بحار الأنوار،ج 98،ص 133.</ref>  
تربت سید الشهدا (ع)، به خاطر قداست و فضیلت و الهام‌بخشى، هم مورد سجود قرار مى‌گیرد، هم از آن تسبیح براى ذکر گفتن تهیه مى‌شود، هم کام نوزاد را بر مى‌دارند، هم همراه میت به صورت حنوط، به کار مى‌رود. از امام صادق«ع»احادیثى در فضیلت تسبیح تربت سید الشهدا روایت شده است. <ref>''بحار الأنوار''،ج 98،ص 133.</ref>  


حضرت زهرا«ع»از تربت حمزۀ سید الشهدا،تسبیحى ساخته و به نخ کرده بود و با آن، ذکر تسبیحات مى‌گفت،مردم همچنان کردند.چون حسین«ع»شهید شد،به خاطر مزیّت و فضیلت تربت او،این کار دربارۀ تربت قبر آن امام شهید انجام گرفت. <ref>همان،المزار،شیخ مفید(چاپ کنگرۀ شیخ مفید،1413 ق)ص 150.</ref> پیش از تسبیح گلى،حضرت زهرا تسبیحى داشت از نخ پشمین که به آن گره‌هاى متعدّد زده بود و آن را مى‌گرداند و تسبیح و تکبیر مى‌گفت،تا آنکه حضرت حمزه در جنگ احد به شهادت رسید.آنگاه از تربت او تسبیحى ساخت.رسم مردم بر این جارى شد تا آنکه پس از شهادت امام حسین،از تربت قبر او تسبیح فراهم مى‌کردند:
[[حضرت زهرا (س)]] از تربت حمزه سید الشهدا، تسبیحى ساخته و به نخ کرده بود و با آن، ذکر تسبیحات مى‌گفت، مردم همچنان کردند. چون حسین (ع) شهید شد، به خاطر مزیت و فضیلت تربت او، این کار درباره تربت قبر آن امام شهید انجام گرفت.  


«فلمّا قتل الحسین صلوات اللّه علیه عدل بالأمر الیه فاستعملوا تربته لما فیه من الفضل و المزیّه.» <ref>همان،ج 82،ص 333.</ref>
<ref>''همان''، المزار، شیخ مفید (چاپ کنگرۀ شیخ مفید، 1413 ق) ص 150.</ref> پیش از تسبیح گلى، حضرت زهرا تسبیحى داشت از نخ پشمین که به آن گره‌هاى متعدّد زده بود و آن را مى‌گرداند و تسبیح و تکبیر مى‌گفت، تا آنکه حضرت حمزه در جنگ احد به شهادت رسید. آنگاه از تربت او تسبیحى ساخت. رسم مردم بر این جارى شد تا آنکه پس از شهادت امام حسین (ع)، از تربت قبر او تسبیح فراهم مى‌کردند:


دو حدیث در فضیلت تسبیح تربت:امام صادق«ع»فرمود:«من کانت معه سبحة من طین قبر الحسین علیه السلام کتب مسبّحا و ان لم یسبّح بها» <ref>همان،ص 340.</ref> هر که تسبیحى از تربت قبر حسین«ع»داشته باشد،تسبیحگوى نوشته مى‌شود،هر چند با آن تسبیح نگوید.اما کاظم«ع»فرمود:«لا یستغنى شیعتنا عن اربع:...و سبحة من طین قبر الحسین فیها ثلاث و ثلاثون حبّة...» <ref>همان.در«المزار»شیخ مفید،ص 152،عدد سى و چهار دانه آمده است.</ref> شیعۀ ما از چهار چیز بى‌نیاز نیست:...یکى هم تسبیحى با 33 دانه از خاک قبر امام حسین علیه السلام. <ref>براى آگاهى از تاریخچۀ تسبیح و تسبیح تربت و آداب آن ر.ک:«دایره المعارف تشیع»،ج 4،ص 205.</ref>
«فلمّا قتل الحسین صلوات اللّه علیه عدل بالأمر الیه فاستعملوا تربته لما فیه من الفضل و المزیّه.» <ref>''همان''،ج 82،ص 333.</ref>


تسبیح تربت،قصیده‌اى صد بیتى است و واژه‌هایش همه عاشورایى،که دانه‌هایش همراه ذاکر،ذکر مى‌گوید و عطر شهادت را مى‌پراکند.کربلائیان با مضمون این قصیدۀ مقدّس همنوایى مى‌کنند و با ترکیبات آن که الله اکبر،الحمد لله و سبحان الله است،آشنا و مأنوسند.دانه‌هاى تسبیح تربت،گوهرهایى است که از خاک کوى عشق گرفته شده و از آن نورى تا ملکوت خدا متصاعد مى‌شود.دلهاى دریایى،گوهر تربت را در ساحل عشق،با«اشک»شستشو مى‌دهند،و از زمزم دیدگان بر آن مى‌بارند.این است رمز جلوه و جلاى همیشگى«تربت حسین»!و همین است راز برترى تسبیح تربت،بر دانه‌هاى یاقوت و عقیق و فیروزه و زبرجد و الماس!تسبیح تربت،ترکیبى کربلایى دارد و آهنگى زهرایى و مفاهیمش هدیۀ خداوند به«فاطمه»است.منظومه‌اى رمزى از قداست و فداکارى و عشق و خلوص است.چه اکسیر شگفتى در خاک مزار حسین«ع»نهفته است، فضیلت بخش خاک بر گوهر!
دو حدیث در فضیلت تسبیح تربت: امام صادق (ع) فرمود:


«من کانت معه سبحة من طین قبر الحسین علیه السلام کتب مسبّحا و ان لم یسبّح بها»<ref>''همان''، ص 340.</ref>


هر که تسبیحى از تربت قبر حسین (ع) داشته باشد، تسبیحگوى نوشته مى‌شود، هر چند با آن تسبیح نگوید. اما کاظم (ع) فرمود:


«لا یستغنى شیعتنا عن اربع:... و سبحة من طین قبر الحسین فیها ثلاث و ثلاثون حبّة...» <ref>همان.در «المزار» شیخ مفید، ص 152، عدد سى و چهار دانه آمده است.</ref> شیعۀ ما از چهار چیز بى‌نیاز نیست:... یکى هم تسبیحى با 33 دانه از خاک قبر امام حسین (ع). <ref>براى آگاهى از تاریخچۀ تسبیح و تسبیح تربت و آداب آن ر.ک:«''دایره المعارف تشیع''»، ج 4، ص 205.</ref>


جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 112-113.
 
 
==منابع==
برگرفته از جواد محدثی، ''فرهنگ عاشورا''، قم، معارف، ج1، ص 112-113.
 
==پی نوشت==

منوی ناوبری