فدایی مازندرانی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۱٬۹۵۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۶ مهٔ ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
میرزا محمود فدایی از سخن‌سرایان و مرثیه پردازان پر توان در روزگار قاجاریه است، که تاکنون ناشناخته مانده است. محمود فدایی در حدود سال‌های 1200 ه. ق. در روستای تلاوک از بخش دودانگه‌ی شهرستان ساری در استان مازندران متولد شد.
'''میرزا محمود فدایی،''' از سخن‌سرایان و مرثیه‌پردازان پرتوان در روزگار قاجاریه است، که تاکنون ناشناخته مانده است.


{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =  فدایی مازندرانی‌
| تصویر                  =   
|اندازه تصویر            =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  = ایرانی
| تاریخ تولد            =    حدود سال‌های 1200 ه.ق
| محل تولد                =      در روستای تلاوک بخش دودانگه‌ شهرستان ساری در استان مازندران
| والدین                =
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|آثار                =          «مقتل»
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =فدایی
|فیلم‌(های) ساخته بر اساس اثر(ها)=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =     
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}




==زندگینامه محمود فدایی==
محمود فدایی در حدود سال‌های 1200 ه.ق در روستای تلاوک از بخش دودانگه‌ شهرستان ساری در استان مازندران متولد شد.
تحصیلات اوّلیه را در زادگاه خود فرا گرفت سپس برای آموختن علوم دینی به شهر ساری و سپس قم رفت.
تحصیلات اوّلیه را در زادگاه خود فرا گرفت سپس برای آموختن علوم دینی به شهر ساری و سپس قم رفت.
میرزا محمود به سبب زادگاهش به تلاوکی باز خوانده می‌شد و تخلّصش «فدایی» است که از زبان شاه شهیدان در عالم رؤیا ستانده و در سراسر دیوانش به کار برده است.
میرزا محمود به سبب زادگاهش به تلاوکی باز خوانده می‌شد و تخلّصش «فدایی» است که از زبان شاه شهیدان در عالم رؤیا ستانده و در سراسر دیوانش به کار برده است.
فدایی با خاندان قاجار هم روزگار بود و در دوره حکومت فتحعلی شاه، محمّد شاه و ناصر الدّین شاه زندگی می‌کرده است. تنها اثر فدایی همین «مقتل» است که در برگیرنده‌ی چهار نظام یا بخش است و به همین سبب برخی آن را «چهار نظام» می‌خوانند. او خود در پایان دیوان می‌نویسد:
فدایی با خاندان قاجار هم روزگار بود و در دوره حکومت فتحعلی شاه، محمّدشاه و ناصرالدّین شاه زندگی می‌کرده است. تنها اثر فدایی همین «مقتل» است که در برگیرنده‌ چهار نظام یا بخش است و به همین سبب برخی آن را «چهار نظام» می‌خوانند. او خود در پایان دیوان می‌نویسد:
 


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۱۵: خط ۶۴:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


نظام نخست هفتاد و دو بند که 1740 بیت دارد. نظام دوم، چهل و سه بند که شامل 1301 بیت است. نظام سوم، سی و دو بند که شامل 523 بیت است و سرانجام نظام چهارم که بخش پایانی مقتل هم هست در برگیرنده‌ی بیست و هفت بند و شامل 520 بیت است. بنابراین مجموع بیت‌های چهار نظام 4029 بیت است.


نظام نخست هفتاد و دو بند که 1740 بیت دارد. نظام دوم، چهل و سه بند که شامل 1301 بیت است. نظام سوم، سی و دو بند که شامل 523 بیت می‌باشد و سرانجام نظام چهارم که بخش پایانی مقتل هم هست در برگیرنده‌ی بیست و هفت بند و شامل 520 بیت است. بنابراین مجموع بیت‌های چهار نظام 4029 بیت می‌باشد.
سروده‌های فدایی، بسیار سوزناک است و در روزهای محرّم و سوگواری سرور شهیدان در مساجد و تکیه‌های مازندران خوانده می‌شود. سروده‌های او همواره استوار و ساده و دلنشین است و همین سبب شده که بر شور و سوزناکی سوگ سروده‌ها افزوده گردد. تاریخ دقیق درگذشت فدایی روشن نیست. محمد طاهری (شهاب) در مجله‌ ارمغان می‌نویسد: در حاشیه‌ یکی از صفحات کتاب چهار نظام، به خط شخص دیگری تاریخ فوت فدایی را به سال 1282 ه ق. نوشته‌اند. <ref>مجله ارمغان، دوره‌ی سی‌ام، ش 4 و 5، ص 204 تا 208. مقدمه‌ی دیوان فدایی؛ ص پانزده تا سی و سه با تلخیص.</ref>
 
==اشعار==
سروده‌های فدایی، بسیار سوزناک می‌باشد و در روزهای محرّم و سوگواری سرور شهیدان در مساجد و تکیه‌های مازندران خوانده می‌شود. سروده‌های او همواره استوار و ساده و دلنشین است و همین سبب شده که بر شور و سوزناکی سوگ سروده‌ها افزوده گردد. تاریخ دقیق در گذشت فدایی روشن نیست. محمد طاهری (شهاب) در مجله‌ی ارمغان می‌نویسد: در حاشیه‌ی یکی از صفحات کتاب چهار نظام، به خط شخص دیگری تاریخ فوت فدایی را به سال 1282 ه ق. نوشته‌اند. <ref>مجله ارمغان، دوره‌ی سی‌ام، ش 4 و 5، ص 204 تا 208. مقدمه‌ی دیوان فدایی؛ ص پانزده تا سی و سه با تلخیص.</ref>
 
 
'''نعت حسین (ع):'''
'''نعت حسین (ع):'''
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| رخشنده گوهر صدف مصطفی، حسین‌|تابنده اختر فلک مرتضی، حسین  }}
{{ب| رخشنده گوهر صدف مصطفی، حسین‌|تابنده اختر فلک مرتضی، حسین  }}


خط ۴۵: خط ۹۰:




'''شب عاشورا:'''
{{شعر}}
{{شعر}}
'''شب عاشورا:'''
{{ب| فریاد از آن شبی که به فرداش شد شهید|سلطان دین حسین به کام دل یزید }}
{{ب| فریاد از آن شبی که به فرداش شد شهید|سلطان دین حسین به کام دل یزید }}


خط ۹۹: خط ۱۴۲:




'''توبه حرّ:'''
{{شعر}}
{{شعر}}
'''توبه حرّ:'''
{{ب| بستند صف به عرصه‌ی میدان چو اشقیا|غُرّید طبل جنگ و غریوید کرّنا  }}
{{ب| بستند صف به عرصه‌ی میدان چو اشقیا|غُرّید طبل جنگ و غریوید کرّنا  }}


خط ۳۱۸: خط ۳۵۹:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==منابع==
==منابع==
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 897-902.
دانشنامه‌ شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 897-902.
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:ادبیات]]
۱۰٬۰۷۲

ویرایش

منوی ناوبری