عباس شاه زیدی: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو

عباس شاه زیدی (ویرایش)

نسخهٔ ‏۲۶ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۴۲

۷۵۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۶ آوریل ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''عباس شاه زیدی،''' فرزند حسین متخلص به «خروش اصفهانی» در سال 1347 شمسی در اصفها...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''عباس شاه زیدی،''' فرزند حسین متخلص به «خروش اصفهانی» در سال 1347 شمسی در اصفهان دیده به جهان گشود. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.
'''عباس شاه زیدی،''' فرزند حسین متخلص به «خروش اصفهانی» در سال 1347 شمسی در اصفهان دیده به جهان گشود. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.


{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =  عباس شاه زیدی
| نام                    =  عباس شاه زیدی
| تصویر                  =   
| تصویر                  =  عباس شاه زیدی.jpg
| توضیح تصویر            =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| نام اصلی              =
خط ۴۲: خط ۳۸:
|تحصیلات                  =   
|تحصیلات                  =   
|دانشگاه                =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|حوزه                  =کارشناس ارشد حوزه علمیه اصفهان
|شاگرد                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|استاد                  =
خط ۵۵: خط ۵۱:




وی کارشناس ارشد حوزه علمیه اصفهان است و هم اکنون مدرس ادبیات در آنجا است. 
وی از سال 1365 فعالیت ادبی خود را آغاز و در اوایل از محضر اساتیدی چون منوچهر قدسی و محمدعلی صاعد اصفهانی کسب فیض نمود.
رویکرد وی در شعر بیشتر در زمینه غزل کلاسیک و همچنین شعر آیینی است و در شعر سپید و کاریکلماتور نیز آثاری دارد. اومعتقد است: « .... شعر همان ناگهانی است که در لحظه اشراق ...تمام روح شاعر را به شگفتی و شکفتگی رسانده و افق‏های تازه‏ای را فرارویش می‏گستراند، اگر چه هر شعری قبل از تولدش اتفاق افتاده است... ».
ایشان برگزیده بیش از چهل وپنج کنگره شعر استانی و سراسری از جمله شعر رضوی درکرمان، شعر امام رضا در شیراز و دو سال رتبه اول شعر حوزه ...و داوری بیش از پنجاه کنگره شعر استانی و سراسری است
آثار: از ایشان مجموعه‏های شعری« درحوالی اشراق»،« پرسه‏های بی‏پایان»،« به کسی دل باخته‏ام» و «گزیده شعردفاع مقدس» به چاپ رسیده و مجموعه‏ای به نام «چندبرگ ارادت»را در دست انتشار دارد. ‏‌‏‏‏‏


                                            ٭  ٭  ٭
==زندگینامه==
خاطرم این روز و این شب‏هاست درهم بیشتر             سال را دور تو می‏گردم، محرم بیشتر
عباس شاه زیدی کارشناس ارشد حوزه علمیه اصفهان است و هم‌اکنون مدرس ادبیات در آنجا است. 
می‏وزد نام تو در جان من و گُر، می‏کشم                می‏شود این شعله خاموش، کم‏کم بیشتر
وی از سال 1365 فعالیت ادبی خود را آغاز و در اوایل از محضر اساتیدی چون منوچهر قدسی و محمد علی صاعد اصفهانی کسب فیض نمود.
هر دلی چیزی برای خود فراهم کرده است                 من ولی داغ تورا کردم فراهم بیشتر
رویکرد وی در شعر بیشتر در زمینه غزل کلاسیک و همچنین شعر آیینی است و در شعر سپید و کاریکلماتور نیز آثاری دارد. اومعتقد است: «.... شعر همان ناگهانی است که در لحظه اشراق ...تمام روح شاعر را به شگفتی و شکفتگی رسانده و افق‌‏های تازه‌‏ای را فرارویش می‏‌گستراند، اگرچه هر شعری قبل از تولدش اتفاق افتاده است...».
گرچه هر شعری که گفتم با غمی همراه بود                     شعر عاشورایی‏ام دارد ولی غم بیشتر
ایشان برگزیده بیش از چهل و پنج کنگره شعر استانی و سراسری از جمله شعر رضوی در کرمان، شعر امام رضا در شیراز و دو سال رتبه اول شعر حوزه ... و داوری بیش از پنجاه کنگره شعر استانی و سراسری است.
هرکسی شعری برایت گفت و شعر محتشم                   می‏گذارد شعله بر دل‏ها مسلّم بیشتر
==آثار عباس شاه زیدی==
اوّل هر ماه پشت ماه خم می‏شد ولی                                 در عزای اشرف اولاد آدم بیشتر
آثار عباس شاه زیدی عبارتند از: از ایشان مجموعه‌‏های شعری «در حوالی اشراق»، «پرسه‌‏های بی‌‏پایان»، «به کسی دل باخته‌‏ام» و «گزیده شعر دفاع مقدس» به چاپ رسیده و مجموعه‌‏ای به نام «چند برگ ارادت» را در دست انتشار دارد. ‏‌‏‏‏‏
هیچ گنجی خوش‏تر از «گنجینه الاسرار» نیست               در نیاوردم سر از این راز مبهم بیشتر
==اشعار==
آمدی از مکه چون این روزها پرکرده بود                           خانه امن خدا را ابن ملجم بیشتر
{{شعر}}
کعبه و رکن و صفا و مروه و خیف و منا                       جمله می‏گریند از داغ تو زمزم بیشتر
{{ب| خاطرم این روز و این شب‏‌هاست درهم بیشتر |            سال را دور تو می‌‏گردم، محرم بیشتر }}
ای مسیح روی نِی درپرده با اهل حرم                         می‏کند گیسو پریشان تو مریم بیشتر
 
هرقدر نزدیک‏تر می‏شد به ظهر سرنوشت                   می‏گشودی چهره خود را تو از هم بیشتر
{{ب| می‏‌وزد نام تو در جان من و گُر، می‌‏کشم        |      می‌‏شود این شعله خاموش، کم‏ کم بیشتر }}
لحظه لحظه شد دو تا پشت تو از هفتاد داغ                       تا شد از داغ برادر قامتت خم بیشتر
 
آه مولای غزل‌هایم تو دستم را بگیر                       من که از این شعر‏ها چیزی ندارم بیشتر
{{ب| هر دلی چیزی برای خود فراهم کرده است     |            من ولی داغ تو را کردم فراهم بیشتر }}
                                            ٭ 
 
در کنگره عرش فرو ریخت بناها                             تا از نفس افتاد جگر گوشه طاها
{{ب| گرچه هر شعری که گفتم با غمی همراه بود     |              شعر عاشورایی‌‏ام دارد ولی غم بیشتر }}
بر خاک تنی ماند، که آیات مقطع                             بر نیزه سری رفت، که الشمس ضحیها
 
طاها طاها! تو نبودی که ببینی                                 برجسم جگر گوشه‏ات آمد چه بلاها
{{ب| هر کسی شعری برایت گفت و شعر محتشم       |            می‌‏گذارد شعله بر دل‌‏ها مسلّم بیشتر }}
طاها ، چه بگویم که در آن شام غریبان                         انگشتر خورشید کجا رفت کجاها
 
قرآن به هم ریخته‏ات را که ندیدی                                 در زیر سم اسب لگد مال هوی‏ها
{{ب| اوّل هر ماه پشت ماه خم می‏‌شد ولی             |                  در عزای اشرف اولاد آدم بیشتر }}
طاها چه نشستی جگر فاطمه‏ات سوخت                                 لاحول ولا قوه الا ب...الها
 
این نیزه نباید برود جانب زینب                                   سر را بستانید از این سر به هواها
{{ب| هیچ گنجی خوش‏تر از «گنجینة الاسرار» نیست     |          در نیاوردم سر از این راز مبهم بیشتر }}
سر تاب نیاورد و نظر کرد به خواهر                               آن لحظه چه می‏گفت اخیها بفداها
 
می‏دید چه اندازه غریب است ولی نیست                             این قافله را قافله سالار سواها
{{ب| آمدی از مکه چون این روزها پر کرده بود           |              خانه امن خدا را ابن‌ملجم بیشتر }}
ای معنی «یا ایتها النفس» سرتو                                      ای خون خدا، مثل خدا، لایتناها
 
یک آیه دهان باز کن ای مصحف خاموش                         مگذار در این غربت و اندوه مرا...ها!
{{ب| کعبه و رکن و صفا و مروه و خیف و منا             |          جمله می‌‏گریند از داغ تو زمزم بیشتر }}
هفتاد و دو منزل نگرانی چه کشیدم                                 تا می بردم قافله عشق کجاها
 
فرزانگی آنجاست که مجنون تو باشیم                                 بگذار بمانیم در این حال و هواها
{{ب| ای مسیح روی نِی در پرده با اهل حرم               |          می‌‏کند گیسو پریشان تو مریم بیشتر }}
                                                  ٭  ٭  ٭
 
دوبند از یک ترکیب بندعاشورایی:
{{ب| هرقدر نزدیک‏تر می‏‌شد به ظهر سرنوشت               |    می‌‏گشودی چهره خود را تو از هم بیشتر }}
شد وقت آنکه از تپش افتند کائنات                               خورشید ایستاد که قد قامت الصلوه
 
این آه ابرهاست زمین را دویده است؟                       یا اشک فاطمه است که افتاده در فرات
{{ب| لحظه لحظه شد دو تا پشت تو از هفتاد داغ         |              تا شد از داغ برادر قامتت خم بیشتر }}
حی علی الصلوه حبیب است، عجّلوا                               قد قامت الصّلاه امام است، الصّلوه
 
سجاده پهن شد وسط رزمگاه و بعد                         در شطّ خون گرفت وضو چشمه حیات
{{ب| آه مولای غزل‌هایم تو دستم را بگیر                   |  من که از این شعر‏ها چیزی ندارم بیشتر }}
این آخرین جماعت مردان آشناست                           اینجا نمی‏دهند به نامحرمان برات
{{پایان شعر}}
رنگین کمان تیر فضا را فرا گرفت                           اما کسی به تیر نمیکرد التفات
 
ای آخرین نماز تو معراج بندگی                     «ای رکعت شکسته» به قربان سجده‏هات
 
«یا ایها الذّین» به دنیا امید وار                        سمت بهشت می‏رود این کشتی نجات
{{شعر}}
«یا ایها العزیز» سرت را بلند کن                         بنگر که اوفتاده به پای تو کائنات
{{ب| در کنگره عرش فرو ریخت بناها                         |    تا از نفس افتاد جگر گوشه طاها }}
گردی فرا رسید و به پا کرد شور و شین                 یعنی که خاک بر سر دنیای بی حسین
 
                                                  ٭  ٭  ٭
{{ب| بر خاک تنی ماند، که آیات مقطع                         |    بر نیزه سری رفت، که الشمس ضحی‌ها }}
شد کاروان روانه و بر نیزه‏ای سرش                     دنبال نیزه نیز، سراسیمه خواهرش
 
خواهر چگونه تاب بیارد خدای من                         سر را به نی ببیند و برخاک پیکرش
{{ب| طاها طاها! تو نبودی که ببینی                           |      بر جسم جگر گوشه‌‏ات آمد چه بلاها }}
از بین تیغ و نیزه و شمشیرها گذشت                       خورشید را گرفت غریبانه در برش
 
با ساربان بگو که در این آخرین وداع                                 بگذار درد دل بکند با برادرش
{{ب| طاها، چه بگویم که در آن شام غریبان                     |    انگشتر خورشید کجا رفت کجاها }}
عصمت ببین که گوشه گودال قتلگاه                             از پافتاده است و نیفتاده معجرش
 
دیگر حسین حسّ غریبی نمی‏کند                            چون قتلگاه پر شده از بوی مادرش
{{ب| قرآن به هم ریخته‌‏ات را که ندیدی                           |      در زیر سم اسب لگد مال هوی‏‌ها }}
زهرا اگر که «امّ ابیها»لقب گرفت                             این نیز تاج« امّ اخیهاست» بر سرش
 
باور نکردنی است که این دختر علی است                                 آیینه را بیار بگیرد برابرش
{{ب| طاها چه نشستی جگر فاطمه‏‌ات سوخت                   |            لاحول و لا قوه الا ب...الها }}
زینب مسافر است دو رکعت شکسته خواند               آن شب ولی نماز شبش را نشسته خواند
 
                                                  ٭  ٭  ٭
{{ب| این نیزه نباید برود جانب زینب                               |    سر را بستانید از این سر به هواها }}
رباعی:
 
گفت آنکه دل تیر ندارد برود                       یا طاقت شمشیر ندارد برود
{{ب| سر تاب نیاورد و نظر کرد به خواهر                           |    آن لحظه چه می‏‌گفت اخی‌ها بفداها }}
فرداست که این بیشه شود لجه خون                   هرکس جگر شیر ندارد برود
 
                                            ٭ 
{{ب| می‌‏دید چه اندازه غریب است ولی نیست                     |      این قافله را قافله سالار سواها }}
چون موج خروش او تماشایی بود                         دریایی دریایی دریایی بود
 
فریاد رسای زینب آنروز.. درست                             زهرایی زهرایی زهرایی بود
{{ب| ای معنی «یا ایتها النفس» سر تو                                |    ای خون خدا، مثل خدا، لایتناها }}
                                            ٭ 
 
هر ساله حماسه‏ای دگر می‏آید                        این کار فقط ز عشق بر می‏آید
{{ب| یک آیه دهان باز کن ای مصحف خاموش                       |  مگذار در این غربت و اندوه مرا...ها! }}
انگار که زمین و آسمان می‏گریند                    وقتی که محرم از سفر می‏آید
 
{{ب| هفتاد و دو منزل نگرانی چه کشیدم                             |    تا می‌بردم قافله عشق کجاها }}
 
{{ب| فرزانگی آنجاست که مجنون تو باشیم                             |    بگذار بمانیم در این حال و هواها }}
{{پایان شعر}}
 
 
 
'''دو بند از یک ترکیب بند عاشورایی'''
{{شعر}}
{{ب| شد وقت آنکه از تپش افتند کائنات       |                        خورشید ایستاد که قد قامت الصلوة }}
 
{{ب| این آه ابرهاست زمین را دویده است؟   |                    یا اشک فاطمه است که افتاده در فرات }}
 
{{ب| حی علی الصلوة حبیب است، عجّلوا       |                        قد قامت الصّلاة امام است، الصّلوة }}
 
{{ب| سجاده پهن شد وسط رزم‌گاه و بعد       |                در شطّ خون گرفت وضو چشمه حیات }}
 
{{ب| این آخرین جماعت مردان آشناست         |                  اینجا نمی‌‏دهند به نامحرمان برات }}
 
{{ب| رنگین کمان تیر فضا را فرا گرفت             |              اما کسی به تیر نمی‌کرد التفات }}
 
{{ب| ای آخرین نماز تو معراج بندگی               |    «ای رکعت شکسته» به قربان سجده‏‌هات }}
 
{{ب| «یا ایها الذّین» به دنیا امیدوار                |      سمت بهشت می‏‌رود این کشتی نجات }}
 
{{ب| «یا ایها العزیز» سرت را بلند کن                 |        بنگر که اوفتاده به پای تو کائنات }}
 
{{ب| گردی فرا رسید و به پا کرد شور و شین         |        یعنی که خاک بر سر دنیای بی‌حسین }}
{{پایان شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| شد کاروان روانه و بر نیزه‏‌ای سرش             |        دنبال نیزه نیز، سراسیمه خواهرش }}
 
{{ب| خواهر چگونه تاب بیارد خدای من               |        سر را به نی ببیند و بر خاک پیکرش }}
 
{{ب| از بین تیغ و نیزه و شمشیرها گذشت             |          خورشید را گرفت غریبانه در برش }}
 
{{ب| با ساربان بگو که در این آخرین وداع               |                  بگذار درد دل بکند با برادرش }}
 
{{ب| عصمت ببین که گوشه گودال قتلگاه                 |            از پا فتاده است و نیفتاده معجرش }}
 
{{ب| دیگر حسین حسّ غریبی نمی‏‌کند                      |      چون قتلگاه پر شده از بوی مادرش }}
 
{{ب| زهرا اگر که «امّ ابیها» لقب گرفت                       |      این نیز تاج «امّ اخی‌هاست» بر سرش }}
 
{{ب| باور نکردنی است که این دختر علی است             |                    آیینه را بیار بگیرد برابرش }}
 
{{ب| زینب مسافر است دو رکعت شکسته خواند           |  آن شب ولی نماز شبش را نشسته خواند }}
{{پایان شعر}}
 
 
 
'''رباعی'''
{{شعر}}
{{ب| گفت آنکه دل تیر ندارد برود             |        یا طاقت شمشیر ندارد برود }}
 
{{ب| فرداست که این بیشه شود لجه خون   |                هر کس جگر شیر ندارد برود }}
{{پایان شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| چون موج خروش او تماشایی بود       |                  دریایی دریایی دریایی بود }}
 
{{ب| فریاد رسای زینب آن‌روز درست           |                زهرایی زهرایی زهرایی بود }}
{{پایان شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| هر ساله حماسه‌‏ای دگر می‌‏آید                |        این کار فقط ز عشق برمی‏‌آید }}
 
{{ب| انگار که زمین و آسمان می‌‏گریند            |      وقتی که محرم از سفر می‏‌آید }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==منابع==
==منابع==
T.ramezani
۱۰٬۰۷۲

ویرایش

برگرفته از «https://fa.wikihussain.com/view/ویژه:تفاوت_گوشی_همراه/12898»

منوی ناوبری