پامنبرى: تفاوت میان نسخه‌ها

از اصطلاحات مرثیه‌خوانى و عزادارى.دهخدا مى‌نویسد:شاگرد روضه‌خوان که پیش از استاد،به پاى منبر ابیاتى در مصائب اهل بیت خواند.روضه‌خوان که پاى منبر ایستد و اشعار مصیبت خواند.آنکه...در فاصلۀ فرود آمدن آخوندى از منبر و بر شدن آخوند دیگر،پاى منبر ایستاده یا نشسته نوحه و اشعار مرثیه به آواز خواند. <ref>لغت‌نامه،دهخدا.</ref> به جوان یا نوجوانى که شب‌کلاهى بر سر نهاده،در پاى منبر مى‌نشست و گاهگاهى صدا در صداى واعظ انداخته،یا سخنان او را زمزمه مى‌کرد،«پا منبرى»گفته مى‌شد.این افراد غالبا از فرزندان یا خویشان واعظ بودند که جهت آمادگى فن سخنرانى به مجلس آورده مى‌شدند. <ref>تاریخ تکایا و عزادارى قم،مهدى عباسى،ص 17.</ref>

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 85.