سوار بن منعم نهمی
سوّار بن منعم بن حابس بن ابی عمیر (حمیر) بن نهم همدانی نهمی، مردی شجاع و جنگجو و از اصحاب امام حسین (ع) بود. نهمی منسوب به نهم بن عمرو، تیره‌ای از قبیله همدان، از اعراب قحطانی جنوب شبه جزیره هستند. نام پدر سوار را ابی‌حمیر، ابی‌خمیر، عمیر، حمیر و ابی‌خیر نیز نوشته‌اند. بلاذری او را سوار بن ابی‌خمیر یکی از بنی‌فهم جابری همدانی آورده است.[۱] مجلسی او را با نام سوار بن ابی‌حُمیر فهمی همدانی ذکر می‌کند.[۲]
سوار در روزهای اول ورود امام به کربلا از کوفه به کربلا رفت و به جمع یاران آن حضرت ملحق گردید و در صبح عاشورا و در حمله اول که اصحاب امام حسین (ع) دلاورانه به جنگ پرداختند، او نیز به قلب سپاه دشمن حمله کرد و در این حمله خود نیز مجروح گردید و چون از خیمه‌گاه دور بود، اسیر گشت. او را نزد ابن‌سعد بردند. ابن‌سعد دستور قتل او را در حال اسارت داد، اما رجال قبیله‌اش نزد ابن‌سعد شفاعت او را کردند. ابن‌زیاد او را حبس کرد و پس از شش ماه بر اثر جراحاتی که در کربلا برداشته بود، در زندان کوفه به شهادت رسید.[۳] اگر چه شیخ طوسی[۴] و ابن شهر آشوب[۵] شهادت او را در حمله اول می‌دانند.
سوار بن منعم گاهی به اشتباه سوار بن ابی عمیر نهمی[۶] و در زیارت ناحیه مقدسه با نام سوار بن ابی حمیر نهمی[۷] ذکر شده است. اگر چه آیت‌الله خویی آنان را دو نفر به حساب آورده است،[۸] ولی ظاهراً باید یکی باشند.
در زیارت ناحیه مقدسه به اسارت و جراحت او اشاره و این‌چنین به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی الجَریحِ المَأسُورِ سَوّارِ بنِ اَبی حِمیرِ الفَهمِی الهَمدانی“
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 478-480.
پی نوشت
- ↑ - انساب الاشراف، ج3، ص198.
- ↑ - بحار الانوار، ج45، ص73.
- ↑ - ر.ک : انساب الاشراف، ج3، ص198؛ من لا یحضره الفقیه، ج4، ص226؛ رجال طوسی، ص74؛ ؛ منتهی الآمال، ج1، ص351؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص101؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122؛ بحار الانوار، ج45، ص73؛ اقبال الاعمال، ج3، ص80؛ مقتل الحسین مقرم، ص315-316؛ معجم رجال الحدیث، ج8، ص320؛ وسیله الدارین، ص153؛ انصار الحسین، ص102؛ قاموس الرجال، ج5، ص27-71.
- ↑ - رجال طوسی، ص74.
- ↑ - مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122.
- ↑ - مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122؛ انصار الحسین، ص102.
- ↑ - بحار الانوار، ج45، ص73.
- ↑ - معجم رجال الحدیث، ج8، ص320.