میرزا محمد داوری شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (تغییرمسیر به داورى شیرازى)
برچسب: تغییر مسیر جدید
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
میرزا محّمد متخلّص به «داوری» سومین پسر وصال شیرازی است.
#تغییر_مسیر [[داورى شیرازى]]
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = میرزا محمد داوری شیرازی
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              = میرزا محمد داوری
| زمینه فعالیت          = شاعر و خوشنویس
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            = 1238 ه.ق
| محل تولد                = شیراز
| والدین                =  وصال شیرازی
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    = داوری
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
==زندگینامه==
او درسال 1238 ه.ق. متولد شد. علوم ادبی و ریاضی و حکمت الهی و آداب سخنوری و خوشنویسی و نقاشی را در محضر پدر و برادر بزرگترش به نام وقار آموخت و فنون نقاشی و چهره نگاری و نیز زبان و ادبیات ترکی را از حاجی اسدالله فرا گرفت. در شعر به مرتبه‌ای از کمال رسید که منتقدان و شعر شناسان او را برتر از پدرش، وصال می‌دانند.
دکتر حمیدی شیرازی در ضمن بحث از شعر دورۀ قاجاریه می‌نویسد: «داوری گل سرسبد خانوادۀ وصال است و با آنکه زود از دنیا رفته یک دنیا ذوق و لطف از خود به یادگار گذاشته. سبک اصلی او را این جهت قصیده‌سرایی می‌توان گفت که این نوع شعر در دیوان او بیشتر از سایر انواع شعر یافت می‌شود؛ والّا در اقسام سخن بیش و کم مهارت و هنرمندی داشته. اکثر مسمط‌های او که به سبک و شیوۀ مسمطات منوچهری پرداخته شده، از جهت لفظ و معنی بهترین مسمّط‌های زبان فارسی است. ترجیح‌بندها و ترکیب بندها و سایر اقسام شعری که از او باقی مانده غالباً خواندنی و لذت‌بخش و بر ذوق سرشار و لطف بیان وی شاهدی حیّ و حاضر است.»
داوری شیرازی انواع شعر از غزل،‌ قصیده، مثنوی، مرثیه و قطعه را نیکو سروده و اشعار فراوانی در مدح رسول اکرم و منقبت علی‌بن ابیطالب ‌علیه‌السلام، دارد.
اشعار داوری از تازگی و کیفیت خاصی برخوردار است به طوری که معانی و مضامین و طرز ادا کلام وی، در دیگر دواوین، کمتر می‌توان یافت و صبغۀ سخن وی کاملاً از دیگر شعرا ممتاز است.
بیشتر قصاید وی در نعمت رسول اکرم و ائمه اطهار و مدح ناصرالدین شاه و شاهزادگان و حکّام فارس است. در دیوان وی بخش ویژه‌ای به نام بخش مراثی دیده می‌شود که در آن مضامینی چون ذکر مصیبت جناب سیدالشهدا، مصیبت حضرت علی‌ بن حسین، خطاب علی ‌بن حسین با سر مطهر پدر، جواب سر مطهر به حضرت سجاد، مصیبت حضرت قاسم، مصیبت حضرت علی‌اکبر، خطاب به آب فرات و آمدن طایفۀ بنی‌اسد در صحرای کربلا برای دفن شهدا است.
مراثی در دیوان وی در قالب‌های قصیده و ترکیب‌بند سروده شده است. می‌توان داوری شیرازی را صاحب دو نگاه به حماسۀ عاشورا دانست. گاه با نگاهی سرشار از عاطفه به سرودن اشعار پرداخته و گاه با مشرب عارفانه به این موضوع نگریسته است.
 
==کتابشناسی==
* ''دیوان داوری شیرازی، به کوشش حبیب الله طالب زاده. تهران: طالب زاده، 1380.''

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۵۳

تغییرمسیر به:

برگرفته از «https://fa.wikihussain.com/index.php?title=میرزا_محمد_داوری_شیرازی&oldid=22839»