فطرس

فرشتۀ بال شکسته و افتاده به جزیره‌اى،که هنگام تولّد امام حسین«ع»همراه جبرئیل نزد پیامبر«ص»آمد و خود را بر گهوارۀ حسین مالید و دوباره خداوند به او بال داد و به آسمان رفت. او که شفایافتۀ حسین«ع»بود،عهد کرد که سلام زائران را به حسین«ع» برساند:«...و له علىّ مکافاة لا یزوره زائر الاّ ابلغته سلامه و لا یصلّى علیه مصلّ الاّ ابلغته صلاته...» بر عهدۀ من است که شفا دهى او را جبران کنم.هیچ زائرى نیست که او را زیارت کند،مگر آنکه سلامش را به آن حضرت مى‌رسانم و هیچ کس بر او درود نمى‌فرستد،مگر آنکه درودش را به او ابلاغ کنم.به گفتۀ ابن عباس،این فرشته در بهشت، به نام غلام حسین بن على شناخته مى‌شود.

فطرس اگر بال و پر گرفت،عجب نیست نامۀ آزادیش به نام حسین است

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 346-347.