صردر

ابو منصور علی بن حسن بن الفضل معروف به «صردر» به سال 565 (ه. ق) در راه خراسان وفات یافت. وی از شعرای قرن ششم هجری است.

او دارای دیوان شعری است که در دار الکتب المصریه در قاهره به سال 1253 هجری به چاپ رسید. ^[۱]

1- و اسمعهم مواعظه فقالواسمعنا یا حسین و قد عصینا

2- فالفوا قوله حقا و صدقاو ألفی قولهم کذبا و مینا

3- و تسبی المحصنات الی یزیدکأن له علی المختار دینا ^[۲]

1- امام حسین (ع) پندهایش را به گوش آنان رسانید ولی آنان گفتند که سخنانت را شنیدیم اما عصیان می‌کنیم.

2- آنها فهمیدند که سخنان او حق و درست است و او هم می‌دانست که حرف آنان کذب و نادرست است.

3- زنان اهل بیت (ع) را اسیر کرده به سوی یزید بردند، گویی پیامبر (ص) به یزید بدهی و دینی دارد.

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:278.