شیخ عبدالرضا خطی‌

شیخ عبد الرّضا پسر شیخ حسن و از شاعران برجسته قرن سیزدهم است قصاید بسیاری در رثای امام حسین و اهل بیت (ع) سروده است.

1- یا مخرس الموت ان سمتک نادبةمن النوادب کیف اغتالک الشجب

2- لو تعلم البیض من أردت مضاربهانبت و فل شباها الروع و الرهب

3- و لو درت عادیات الخیل من وطأت‌اشلاءه لاعتراها العقر و النقب

4- راموا بمقتله قتل الهدی فجنواعارا تجدده الاعوام و الحقب

1- ای کسی‌که زبان مرگ را بسته‌ای و گریه‌کننده بر تو می‌گرید، غمها چگونه می‌توانست تو را از پای درآورد؟

2- اگر شمشیرها می‌دانستند که بر چه بدن‌هایی فرود می‌آیند، خودشان می‌مردند و لبه‌های آنها از ترس می‌شکست.

3- اگر اسب‌های دونده می‌دانستند که بر سینه‌ی چه کسی گام می‌گذارند، نسلشان نابود می‌شد یا به بیماری جرب مبتلا می‌شدند.

4- (دشمنان) با کشتن او آرزوی نابودی هدایت را داشتند و با این کار، ننگ و عاری برای خود گرد آوردند که هر سال تجدید می‌شود.

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 516.