شیخ خلیل مغنیه
شیخ خلیل حسین بن علی مغنیه به سال 1318 ه. ق. در قریه‌ی «طیردبا» از قرای شهر «صور» در لبنان متولد شد و به سال 1378 ه. ق. در «صیداء» وفات یافت. او را در زادگاهش دفن کردند. شیخ خلیل علوم ابتدایی را نزد پدرش شیخ حسین و دیگر علما و مدرّسین شهر خود فراگرفت و حدود 15 سال در نجف اشرف به تحصیل پرداخت تا اجازه‌ی اجتهاد گرفت و سپس به قریه‌ی خود بازگشته و به هدایت مردم و تعلیم و قضاوت پرداخت. [۱]
1- سل کربلا عمّا لقوا من کربةفیها و من خطب فطیع مفجع
2- عمیت قلوب امیّه فتجمّعت‌لقتال آل اللّه أیّ تجمّع
3- هاجت بها احقادها فتذرّعت‌للأخذ بالثّارات أیّ تذرّع
4- ثارات أصنام لها قد نکست‌فهوت محطمة لأسفل موصع
5- اللّه کیف الأرض لم تخسف بهم‌غضبا و کیف الکون لم یتضعضع [۲]
1- از کربلا بپرس که آنها چه رنج و مصیبت بزرگ و حزن‌انگیزی در آنجا یافتند.
2- دلهای بنی امیّه کور شد و برای کشتن خانواده‌ی پیامبر (ص) گرد آمدند. چه تجمّعی بود!
3- کینه‌های درونی آنها سر برآورد و برای خونخواهی به دنبال بهانه بودند و چه بهانه‌ای داشتند!
4- خونخواهی به خاطر اینکه بتهای آنها شکسته شد و به پستی گرایید.
5- خدایا چگونه است که زمین آنها را فرو نبرده و آسمان به خاطر وجود آنها نلرزیده است؟
منابع
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 572.