شبیب بن عبدالله نهشلی
شبیب بن عبدالله (ابو عمرو) نهشلی و بنا به قولی ابو عمر خثعمی، منسوب به بنی نهشل بن دارم بن مالک بن حنظله بن مالک بن زید مناة بن تمیم، عشیره‌ای از قبیله تمیم، از اعراب عدنانی شمال شبه جزیره بودند. او از شخصیت‌های بصره و مردی متهجد، عابد، زاهد، شب‌زنده‌دار و مبارزی شجاع، دلیر، رزم‌آزموده و پاک‌باز بود. شبیب، پیامبر (ص) را درک کرد و از تابعین و از اصحاب خاص امام علی (ع) بود که در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان در رکاب آن حضرت جنگید. پس از شهادت امام علی (ع) به امام حسن (ع) و سپس به امام حسین (ع) پیوست. او از مدینه تا مکه و سپس تا کربلا در خدمت امام حسین (ع) بود.
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | شبیب بن عبدالله (ابو عمرو) نهشلی و بنا به قولی ابو عمر خثعمی |
| محل زندگی | بصره |
| نقش های برجسته | از یاران امام حسین (ع) |
نقش در واقعه کربلا
ابن نمّای حلی می‌نویسد: ابو عمرو نهشلی در صبح روز عاشورا و پس از حمله اول با اذن امام حسین (ع) به میدان مبارزه و جنگ رفت و به‌طور منفرد با لشکر ابن سعد جنگید، [۱] ولی ابن شهر آشوب می‌نویسد که شبیب بن عبدالله در حمله اول به شهادت رسید [۲] و این می‌رساند که آنان دو شخص بودند و منظور ابن شهر آشوب شبیب بن عبدالله همدانی است که در حمله اول به شهادت رسید.
شبیب روز عاشورا دلاورانه جنگید و پس از نبردی سنگین و خوردن چند زخم به محضر امام حسین (ع) آمد و چنین رجز خواند:
رجزخوانی
اَبشِر هَدیت الرّشد تلقی احمداً | ||
فی جَنَّةِ الفردوس تعلوا صعداً |
ای حسین، ای رهبر انسان‌ها! به سعادت و نیک‌فرجامی بشارت ده که ما را به راستی و درستی راه نمودی و درهای بهشت به رویمان گشودی. مسرور باش که خدایت رستگار کند تا رسول خدا را در بهشت ملاقات کنی و در جایگاه و پایگاه رفیع و بلند بهشت خرم خدا صعود کنی.
او از امام حسین (ع) مژده بهشت گرفت و دیگر بار به میدان رفت و عاشقانه جنگید. عامر بن نهشل از قبیله بنی اللات، از سپاه ابن سعد کمین کرد و در بی‌رمقی او نیزه بر پهلویش نشاند. عبدالله بر خاک افتاد و عامر سر از تنش جدا کرد و او را به شهادت رساند.
سید محسن امین نام او را ابو عامر نهشلی ثبت نموده [۳] و جمعی از مورخین و ارباب مقاتل او را با شبیب بن عبدالله همدانی یکی می‌دانند. [۴] او را با نام‌های حبیب بن عبیدالله نهشلی، [۵] حبیب بن عبدالله نهشلی [۶] و ابو عمرو نهشلی [۷] نیز نامیده‌اند. در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی شَبیبِ بنِ عَبدِاللهِ نَهشَلی“ [۸]
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 336-338.
پی نوشت
- ↑ مثیر الاحزان، ابن نما حلّی، نجم الدین محمد بن جعفر، نجف اشرف: منشورات المطیعه الحیدریه، 1369 ﻫ ق / 1950 م. ، ص42-43.
- ↑ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج4، ص113.
- ↑ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج2، ص389.
- ↑ برای نمونه نک : مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج4، ص113.
- ↑ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج1، ص86.
- ↑ اقبال الاعمال، ج2، ص78.
- ↑ مثیر الاحزان، ابن نما حلّی، نجم الدین محمد بن جعفر، نجف اشرف: منشورات المطیعه الحیدریه، 1369 ﻫ ق / 1950 م. ، ص42.
- ↑ برای تفصیل بیشتر رک : جال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص74؛بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج44، ص199؛ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه ، 1345 ﻫ ق.، ص219؛ جامع الرواة، ج1، ص398؛ اقبال الاعمال، ج2، ص78؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج1، ص86؛ مثیر الاحزان، ابن نما حلّی، نجم الدین محمد بن جعفر، نجف اشرف: منشورات المطیعه الحیدریه، 1369 ﻫ ق / 1950 م. ، ص42-43؛ معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، خویی، سید ابوالقاسم، نشر توحید، 1413 ﻫ ق. ، ج9، ص12؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج2، ص81.