سید موسی طالقانی‌

سیّد موسی بن سیّد جعفر بن علی بن سیّد حسین طالقانی نجفی، به سال 1250 ه. ق در نجف متولّد شد و به سال 1298 ه. ق وفات یافته و در نجف دفن شد. او به فضل و ادب مشهور بود. در دیوان شعر او قصاید گوناگون به مناسبت‌های مختلف وجود دارد.

1- یا نازلین بکربلا کم مهجةفیکم بفادحة الکروب تصاب

2- و معانق سمر الرماح کأنهاتحت العجاج کواعب أتراب

3- بطل ینّکره الغبار و عابدما أنکرته الحرب و المحراب

4- کم موقف لهم به خرس الردی‌رعبا و ضاقت بالکماة رحاب

1- ای کسانی‌که در کربلا فرود آمدید، چه خون جگرها و مصائب و اندوه به شما روی آورد.

2- شما نیزه‌ها را در میان گردوغبار چنان در آغوش گرفتید که دختران زیبا را در آغوش می‌گیرند.

3- او قهرمانی است که در زیر غبار شناخته نمی‌شود و زاهدی است که شبها محراب نیز با او آشناست.

4- برای آنها موفقیّت‌هایی پیش آمد که مرگ (با دیدن آنها) از ترس لال شده و فضا را بر دلاوران تنگ ساخت.

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 515.