رضا سالاری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
==زندگینامه== | |||
رضا سالاری، متولّد 1310 اهل و ساکن جوریاب لشت نشاء است. او مخالف خوانی را نزد ابوالقاسم مفتاح بکایی و پدرش علی اکبر سالاری آموخت و از هشت سالگی در گروه‌های تعزیه گیلان به عنوان «بچه خوان» تعزیه را آغاز کرد. سالاری در حال حاضر از مطلعین تعزیه گیلان است. او از حافظه‌ای قوی برخوردار است و بسیاری از بحر طویل‌های مجلس تعزیه را در حافظه خود دارد. سالاری گنجینه‌ای از پیش‌خوانی‌های تعزیه گیلان به شمار می‌آید و نزدیک به پنجاه مجلس تعزیه را در حافظه خود دارد. | رضا سالاری، متولّد 1310 اهل و ساکن جوریاب لشت نشاء است. او مخالف خوانی را نزد ابوالقاسم مفتاح بکایی و پدرش علی اکبر سالاری آموخت و از هشت سالگی در گروه‌های تعزیه گیلان به عنوان «بچه خوان» تعزیه را آغاز کرد. سالاری در حال حاضر از مطلعین تعزیه گیلان است. او از حافظه‌ای قوی برخوردار است و بسیاری از بحر طویل‌های مجلس تعزیه را در حافظه خود دارد. سالاری گنجینه‌ای از پیش‌خوانی‌های تعزیه گیلان به شمار می‌آید و نزدیک به پنجاه مجلس تعزیه را در حافظه خود دارد. | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* جهانگیر نصری اشرفی، ققنوس، انتشارات سوره مهر، چاپ دوم، 1385، صفحه 61. | * جهانگیر نصری اشرفی، ققنوس، انتشارات سوره مهر، چاپ دوم، 1385، صفحه 61. | ||
[[رده:هنرمندان]] | [[رده:هنرمندان]] | ||
[[رده:هنرمندان ایرانی]] | [[رده:هنرمندان ایرانی]] | ||
نسخهٔ ۱۲ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۴۴
رضا سالاری، از هنرمندان ایرانی در زمینه تعزیه خوانی است.
| رضا سالاری | |
|---|---|
| زاده |
1310 شمسی جوریاب لشت نشاء |
| ملیت | ایرانی |
| شناخته‌شده برای | هنرهای نمایشی |
زندگینامه
رضا سالاری، متولّد 1310 اهل و ساکن جوریاب لشت نشاء است. او مخالف خوانی را نزد ابوالقاسم مفتاح بکایی و پدرش علی اکبر سالاری آموخت و از هشت سالگی در گروه‌های تعزیه گیلان به عنوان «بچه خوان» تعزیه را آغاز کرد. سالاری در حال حاضر از مطلعین تعزیه گیلان است. او از حافظه‌ای قوی برخوردار است و بسیاری از بحر طویل‌های مجلس تعزیه را در حافظه خود دارد. سالاری گنجینه‌ای از پیش‌خوانی‌های تعزیه گیلان به شمار می‌آید و نزدیک به پنجاه مجلس تعزیه را در حافظه خود دارد.
منبع
- جهانگیر نصری اشرفی، ققنوس، انتشارات سوره مهر، چاپ دوم، 1385، صفحه 61.