حسین منى و انا من حسین (ع)

حسین«ع»از من است و من از حسینم.حدیثى که رسول خدا«ص»فرموده است و در کتب حدیثى شیعه و اهل سنّت آمده است،متن کامل آن چنین است:«حسین منّى و انا من حسین احبّ اللّه من احبّ حسینا و ابغض اللّه من ابغض حسینا،حسین سبط من الأسباط،لعن اللّه قاتله» اینگونه تعبیر(من از اویم و او از من است)نشانۀ وحدت کامل فکرى،روحى، مرامى،جسمى و خطّمشى است و رسول خدا«ص»نیم قرن پیش از حادثۀ کربلا، خواسته قیام و نهضت حسینى را تداوم راه خویش بداند و دشمنان سید الشهدا را که دست خود را به خون او آلودند،دشمنان و قاتلان خود به حساب آورد،چرا که خشم و رضا و جنگ و صلح و یارى یا جفا بر حسین«ع»،همسان با خشم و رضا و جنگ و صلح و یارى و جفا بر پیامبر خداست،چرا که این دو،یک جان در دو بدن و یک فکر و مرام،در دو زمانند. این گونه بیان همبستگى کامل،ترسیم کنندۀ خط صحیح حرکت اجتماعى و دینى و مبارزاتى و سیاسى در طول تاریخ است.چنین نیست که از هم بودن این دو حجّت الهى، تنها پیوند جسمى و از نسل پیامبر بود حسین«ع»را بگوید،بلکه عمده‌ترین مفهوم،هم خطّى آن دوست.

مفهوم بلند دیگرى که در این حدیث نهفته،آن است که وجود پیامبر«ع»و آیین و مکتب او در وجود ابا عبد الله«ع»تداوم یافته است،آن هم نه تنها تداوم جسمى،بلکه نگهبان دین پیامبر«ص»،امام حسین است و قیام و شهادت او سبب بقاى دین رسول خداست.سخن،تنها بار عاطفى ندارد،بلکه بیانگر یک حقیقت اجتماعى و تاریخى است.

اگر که دین مصطفى هنوز در جهان بپاست از آن سر بریدۀ تو هست و از نواى تو

احیاگر دین پیامبر،نهضت حسینى بود.خود ابا عبد الله«ع»در خطبه‌اى که فلسفه و قیام خویش را بیان کرد،اشاره فرمود که هدف،حرکت در مسیر سیرۀ پیامبر و على«ع»و امر به معروف و نهى از منکر است و اینگونه است که انحرافها زدوده شده و دین استوار و پابرجا مى‌ماند.اینکه گفته‌اند:«انّ الإسلام محمّدىّ الحدوث،حسینىّ البقاء»اشاره به همین احیاگرى دین پیامبر در سایۀ قیام عاشوراست،یعنى پیدایش اسلام،محمّدى است و بقاى آن،حسینى!

گر جز به کشتنم نشود دین حق بلند اى تیغها،بیایید بر فرق من فرود

این نکته در شعرى که از زبان حسین بن على«ع»سروده شده است(و حدیث و شعر امام نیست)اینگونه مطرح شده است:

ان کان دین محمّد لم یستقم الاّ بقتلى یا سیوف خذینى

اگر دین محمد«ص»جز با کشته شدن من استوار نمى‌شود،پس اى شمشیرها مرا دریابید!به تعبیر امام خمینى«ره»:«با زنده نگه‌داشتن او اسلام زنده مى‌شود.«انا من حسین»،که روایت شده است که پیغمبر فرموده است،این معنایش،معنا این است که حسین مال من است،و من هم از او زنده مى‌شوم.»

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 149-150.