ثارالله خون حسین علیه السلام در رگ های اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «حسین عندلیب همدانی. چاپ اول: قم، انتشارات در راه حق، 1376 (1418 ق). 335 ص، وزیر...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
حسین عندلیب همدانی. چاپ اول: قم، انتشارات در راه حق، 1376 (1418 ق). 335
حسین عندلیب همدانی. چاپ اول: قم، انتشارات در راه حق، 1376 (1418 ق). 335 ص، وزیری.
ص، وزیری.
 
کتاب حاضر جُنگی است تحقیقی و مستند دربارهٔ امام حسین - ع - و شامل چهار فصلی. نویسنده به جای نگارش زندگی امام حسین و احیاناً پرداختن به تکرار مکررات، نکته هایی از زندگی آن حضرت و یارانش را، به صورت پراکنده، برگزیده و دربارهٔ هر یک به تحقیق پرداخته است. نویسنده در هر موضوعی که سخن گفته، منابع متعددی ارائه و در سراسر کتاب به بیش از سیصد اثر استناد کرده است. اغلب صفحات کتاب دارای پاورقی است و به کتابهای فراوانی ارجاع داده شده است.
 
در فصل اول کتاب از شخصیت امام حسین سخن رفته و در فصل دوم گزارشی از کتابهای مقتل ارائه شده است. فصل سوم، که مفضلتر از دیگر فصلهاست، دربارهٔ قیام عاشورا و شهادت امام حسین و یاران اوست. و سرانجام در فصل چهارم به رنا و سوگواری پرداخته شده است.
کتاب حاضر جُنگی است تحقیقی و مستند دربارهٔ امام حسین -ع- و شامل چهار فصل. نویسنده به جای نگارش زندگی امام حسین و احیاناً پرداختن به تکرار مکررات، نکته‌هایی از زندگی آن حضرت و یارانش را، به صورت پراکنده، برگزیده و دربارهٔ هر یک به تحقیق پرداخته است. نویسنده در هر موضوعی که سخن گفته، منابع متعددی ارائه و در سراسر کتاب به بیش از سیصد اثر استناد کرده است. اغلب صفحات کتاب دارای پاورقی است و به کتاب‌های فراوانی ارجاع داده شده است.
پارهای از مطالب کتاب عبارت است از: معنای جملهٔ «کل 光* عاشوراء و کل ارضی کربلاء» (ص 38-39)، وجه تسمیهٔ امام حسین به ابوعبدالله (ص 47)، جامعیت امام و جمع همهٔ ارزشها در وجود او (ص 60 - 61)، امام و فتوحات خلفا (ص 74)، دفاع از کتاب لهوف ابن طاووس در برابر خردهگیری محدث نوری بر آن (ص 93 - 94)، علت خودداری مسلم بن عقیلی از ترور ابن زیاد (ص 123 - 124)، شهدای کوفه (ص 124. 126)، بی اساس بودن این مطلب که شریح فتوا به قتل امام حسین داده بود (ص 126)، بی اساس بودن این مطلب که امام حسین احرام حج را به عمرهٔ مفرده تبدیل کرد و اثبات اینکه امام، محرم به احرام عمرهٔ مفرده بود و اساساً محرم به احرام حج نشده بود (ص 137 - 139)، امام حسین و مصادرهٔ اموال یزید (ص 146 - 147)، علل مهلت خواستن امام حسین در روز تاسوعا (ص 180 - 181)، امام و اجازهٔ بازگشت به اصحاب (ص 186 - 187)، ریختن خون امام برای نزدیک شدن به خدا! (ص 209- 210)، روشن کردن موارد خلط افرادی که در کربلا به نام عون بودند (ص 261 - 262)، نادرست بودن این سخن که اهل بیت امام حسین را، غیر از امام سجاد، بر شتران بدون محمل سوار کردند (ص 281
 
282)، محل دفن سر امام (ص 292)، چگونگی بیان زبان حال (ص 299- 300).
 
در فصل اول کتاب از شخصیت امام حسین سخن رفته و در فصل دوم گزارشی از کتاب‌های مقتل ارائه شده است. فصل سوم، که مفصل‌تر از دیگر فصل‌هاست، دربارهٔ قیام عاشورا و شهادت امام حسین و یاران اوست و سرانجام در فصل چهارم به رثا و سوگواری پرداخته شده است.
 
 
پاره‌ای از مطالب کتاب عبارت است از: معنای جملهٔ «کل یوم عاشوراء و کل ارض کربلاء» (ص 38-39)، وجه تسمیهٔ امام حسین به ابوعبدالله (ص 47)، جامعیت امام و جمع همهٔ ارزش‌ها در وجود او (ص 60-61)، امام و فتوحات خلفا (ص 74)، دفاع از کتاب لهوف ابن طاووس در برابر خرده‌گیری محدث نوری بر آن (ص 93-94)، علت خودداری مسلم بن عقیل از ترور ابن زیاد (ص 123-124)، شهدای کوفه (ص 124-126)، بی‌اساس بودن این مطلب که شریح فتوا به قتل امام حسین داده بود (ص 126)، بی‌اساس بودن این مطلب که امام حسین احرام حج را به عمرهٔ مفرده تبدیل کرد و اثبات اینکه امام، مُحرِم به احرام عمرهٔ مفرده بود و اساساً مُحرِم به احرام حج نشده بود (ص 137-139)، امام حسین و مصادرهٔ اموال یزید (ص 146-147)، علل مهلت خواستن امام حسین در روز تاسوعا (ص 180-181)، امام و اجازهٔ بازگشت به اصحاب (ص 186-187)، ریختن خون امام برای نزدیک شدن به خدا! (ص 209-210)، روشن کردن موارد خلط افرادی که در کربلا به نام عون بودند (ص 261-262)، نادرست بودن این سخن که اهل بیت امام حسین را، غیر از امام سجاد، بر شتران بدون محمل سوار کردند (ص 281-282)، محل دفن سر امام (ص 292)، چگونگی بیان زبان حال (ص 299-300).





نسخهٔ ‏۱۶ دسامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۱:۱۱

حسین عندلیب همدانی. چاپ اول: قم، انتشارات در راه حق، 1376 (1418 ق). 335 ص، وزیری.


کتاب حاضر جُنگی است تحقیقی و مستند دربارهٔ امام حسین -ع- و شامل چهار فصل. نویسنده به جای نگارش زندگی امام حسین و احیاناً پرداختن به تکرار مکررات، نکته‌هایی از زندگی آن حضرت و یارانش را، به صورت پراکنده، برگزیده و دربارهٔ هر یک به تحقیق پرداخته است. نویسنده در هر موضوعی که سخن گفته، منابع متعددی ارائه و در سراسر کتاب به بیش از سیصد اثر استناد کرده است. اغلب صفحات کتاب دارای پاورقی است و به کتاب‌های فراوانی ارجاع داده شده است.


در فصل اول کتاب از شخصیت امام حسین سخن رفته و در فصل دوم گزارشی از کتاب‌های مقتل ارائه شده است. فصل سوم، که مفصل‌تر از دیگر فصل‌هاست، دربارهٔ قیام عاشورا و شهادت امام حسین و یاران اوست و سرانجام در فصل چهارم به رثا و سوگواری پرداخته شده است.


پاره‌ای از مطالب کتاب عبارت است از: معنای جملهٔ «کل یوم عاشوراء و کل ارض کربلاء» (ص 38-39)، وجه تسمیهٔ امام حسین به ابوعبدالله (ص 47)، جامعیت امام و جمع همهٔ ارزش‌ها در وجود او (ص 60-61)، امام و فتوحات خلفا (ص 74)، دفاع از کتاب لهوف ابن طاووس در برابر خرده‌گیری محدث نوری بر آن (ص 93-94)، علت خودداری مسلم بن عقیل از ترور ابن زیاد (ص 123-124)، شهدای کوفه (ص 124-126)، بی‌اساس بودن این مطلب که شریح فتوا به قتل امام حسین داده بود (ص 126)، بی‌اساس بودن این مطلب که امام حسین احرام حج را به عمرهٔ مفرده تبدیل کرد و اثبات اینکه امام، مُحرِم به احرام عمرهٔ مفرده بود و اساساً مُحرِم به احرام حج نشده بود (ص 137-139)، امام حسین و مصادرهٔ اموال یزید (ص 146-147)، علل مهلت خواستن امام حسین در روز تاسوعا (ص 180-181)، امام و اجازهٔ بازگشت به اصحاب (ص 186-187)، ریختن خون امام برای نزدیک شدن به خدا! (ص 209-210)، روشن کردن موارد خلط افرادی که در کربلا به نام عون بودند (ص 261-262)، نادرست بودن این سخن که اهل بیت امام حسین را، غیر از امام سجاد، بر شتران بدون محمل سوار کردند (ص 281-282)، محل دفن سر امام (ص 292)، چگونگی بیان زبان حال (ص 299-300).



منابع

کتابشناسی تاریخی امام حسین علیه‌السلام، محمد اسفندیاری، ص 213-214.

پی نوشت