بدیل‌ بن‌ صریم‌ تمیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۴: خط ۳۴:


==نقش در واقعه کربلا==
==نقش در واقعه کربلا==
در روز عاشورا جزء گروهی بود که به [[حبیب‌ بن مظاهر]] حمله کردند. حبیب با شمشیری که بر سر او وارد کرد، او را کشت.<ref>- تاریخ طبری، ج5، ص439-440؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص70؛ البدایه و النهایه، ج8، ص183؛ ینابیع المودة، ج3، ص71.</ref>  
در روز عاشورا جزء گروهی بود که به [[حبیب‌ بن مظاهر]] حمله کردند. حبیب با شمشیری که بر سر او وارد کرد، او را کشت.<ref>- تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 قمری / 1962 – 1967 میلادی.، ج5، ص439-440؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: 1385-1386 قمری، ج4، ص70؛ البدایة و النهایة، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: 1932 میلادی. ، ج8، ص183؛ ینابیع الموده لذوی القربی، قندوزی حنفی، سلیمان بن شیخ ابراهیم، بیروت: موسسه الاعلمی للمطبوعات.، ج3، ص71.</ref>  
==منبع==
==منبع==
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 189.
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 189.

نسخهٔ ‏۲۴ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۵۱

بدیل‌ بن‌ صریم تمیمی، از بنی‌ عَقَفان، یکی از سربازان و نیروهای تحت امر عمر بن سعد در کربلا بود.


مشخصات فردی
نام کامل بدیل‌ بن‌ صریم تمیمی
نسب/قبیله بنی‌ عَقَفان
نقش در واقعه کربلا
نقش‌های برجسته از سربازان و نیروهای تحت امر عمر بن سعد در کربلا







نقش در واقعه کربلا

در روز عاشورا جزء گروهی بود که به حبیب‌ بن مظاهر حمله کردند. حبیب با شمشیری که بر سر او وارد کرد، او را کشت.[۱]

منبع

مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 189.

پی نوشت

  1. - تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 قمری / 1962 – 1967 میلادی.، ج5، ص439-440؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: 1385-1386 قمری، ج4، ص70؛ البدایة و النهایة، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: 1932 میلادی. ، ج8، ص183؛ ینابیع الموده لذوی القربی، قندوزی حنفی، سلیمان بن شیخ ابراهیم، بیروت: موسسه الاعلمی للمطبوعات.، ج3، ص71.