امّ البنین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
}} | }} | ||
مادر حضرت | مادر حضرت [[اباالفضل (ع)]] و همسر [[امیرالمؤمنین (ع)]] پس از شهادت حضرت فاطمه بود که به معرّفى [[عقیل]]، برادر حضرت امیر، به همسرى على (ع) در آمد. نامش [[فاطمه بنت حزام]]،از قبیلۀ [[بنى کلاب]] و خواهر [[لبید]] شاعر بود. زنى بود با شرافت، از خانواده‌اى ریشه‌دار و دلاور و نسبت به فرزندان [[حضرت زهرا (س)]] نیز بسیار مهربان بود. | ||
'''ثمرۀ ازدواج على (ع) با او چهار پسر بود،به نامهاى''': | |||
* عباس | |||
* جعفر | |||
* عبد اللّه | |||
* عثمان | |||
که هر چهار فرزندش روز عاشورا در رکاب سید الشهدا (ع) به شهادت رسیدند.<ref>''الکامل،ابن اثیر،ج 3،ص 333؛ادب الطفّ،ج 1،ص 72.''</ref> | |||
امّ البنین، پس از شهادت فرزندانش، همه روزه به بقیع مى‌رفت و بچه‌هاى عباس را نیز به همراه مى‌برد و به یاد فرزندان شهیدش مرثیه و نوحه مى‌خواند. زنان مدینه نیز به ندبه و نوحۀ سوزناک او جمع مى‌شدند و مى‌گریستند. اشعارى هم دربارۀ عباس سروده بود.<ref>''سفینة البحار،ج 1،ص 510.''</ref> | |||
وقتى زنان به امّ البنین تسلیت مى‌گفتند، مى‌گفت دیگر مرا «امّ البنین» خطاب نکنید، چرا که امروز دیگر آن فرزندانم نیستند و شهید شده‌اند: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|لا تدعونّى و یک امّ البنین | تذکّرینى بلیوث العرین}} | |||
{{ب|کانت بنون لى ادعى بهم | و الیوم اصبحت و لا من بنین...<ref>''ریاحین الشریعه،ج 3،ص 294.''</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
به این بانوى بزرگوار و مادر چهار شهید، قبل از ولادت فرزندانش فاطمه مى‌گفتند؛ امّا پس از آنکه داراى آن فرزندان شد، «امّ البنین» خطابش کردند، یعنى مادر پسران. عباس 34 سال داشت، عبد الله 25 سال، عثمان 21 سال و جعفر 19 سال. | |||
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 55-56. | |||
==منابع== | |||
* ''جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 55-56.'' | |||
==پی نوشت== | |||
نسخهٔ ۲۴ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۳:۳۹
| فاطمه بنت حزام | |
|---|---|
| زادروز |
؟ |
| درگذشت | 13 جمادی الثانی |
| آرامگاه | مدینه، قبرستان بفیع |
| محل زندگی | مدینه |
| تأثیرگذاران |
پیامبر اکرم(ص) علی بن ابی طالب(ع) |
| تأثیرپذیرفتگان | حضرت عباس(ع) |
| لقب | ام البنین |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| خویشاوندان | امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(ع) |
مادر حضرت اباالفضل (ع) و همسر امیرالمؤمنین (ع) پس از شهادت حضرت فاطمه بود که به معرّفى عقیل، برادر حضرت امیر، به همسرى على (ع) در آمد. نامش فاطمه بنت حزام،از قبیلۀ بنى کلاب و خواهر لبید شاعر بود. زنى بود با شرافت، از خانواده‌اى ریشه‌دار و دلاور و نسبت به فرزندان حضرت زهرا (س) نیز بسیار مهربان بود.
ثمرۀ ازدواج على (ع) با او چهار پسر بود،به نامهاى:
- عباس
- جعفر
- عبد اللّه
- عثمان
که هر چهار فرزندش روز عاشورا در رکاب سید الشهدا (ع) به شهادت رسیدند.[۱]
امّ البنین، پس از شهادت فرزندانش، همه روزه به بقیع مى‌رفت و بچه‌هاى عباس را نیز به همراه مى‌برد و به یاد فرزندان شهیدش مرثیه و نوحه مى‌خواند. زنان مدینه نیز به ندبه و نوحۀ سوزناک او جمع مى‌شدند و مى‌گریستند. اشعارى هم دربارۀ عباس سروده بود.[۲]
وقتى زنان به امّ البنین تسلیت مى‌گفتند، مى‌گفت دیگر مرا «امّ البنین» خطاب نکنید، چرا که امروز دیگر آن فرزندانم نیستند و شهید شده‌اند:
| لا تدعونّى و یک امّ البنین | تذکّرینى بلیوث العرین | |
| کانت بنون لى ادعى بهم | و الیوم اصبحت و لا من بنین...[۳] |
به این بانوى بزرگوار و مادر چهار شهید، قبل از ولادت فرزندانش فاطمه مى‌گفتند؛ امّا پس از آنکه داراى آن فرزندان شد، «امّ البنین» خطابش کردند، یعنى مادر پسران. عباس 34 سال داشت، عبد الله 25 سال، عثمان 21 سال و جعفر 19 سال.
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 55-56.